ปะทะคารมกับเด็กสาว
1196 Words
ตอนที่ 10
“อ้อ ฉันเพิ่งรู้นะ ว่าเธอนี่เป็นนักสอด เที่ยวรู้เรื่องของฉันดี ไปทั่วเหมือนกัน ฮึ ใช่ ฉันอาจจะอกหัก แต่ฉันไม่ได้แยแสผู้ชายประเภทนั้นหรอกเพราะไม่ดีฉันก็เขี่ยทิ้งไปเลย เหมือนขยะ”
โสมแสดเลยตอบแบบไม่แยแสเลย หากแต่หล่อนนั้นมีแววตา ที่เชือดเฉือนใส่ เพราะมาชวนทะเลาะกับอรุณรตีด้วยเรื่องไม่เข้าท่า และดูเหมือนจะไม่ยอมจบลงด้วยดีเสียแล้วละ
“มันคงจะไม่จบง่าย หรอกนะ ถ้าเธอนอกเรื่อง”
“ใช่ค่ะมันจะต้องไม่จบแน่ ถ้าคุณไม่ตกลงกับฉันดีๆ ด้วย แล้วไปลากเอาคุณอัยศูรย์ มารับผิดชอบด้วยสิคะ เพราะเขาเป็นผัวฉัน ลูกในท้องที่ฉันท้องอยู่นี่ก็ฝีมือของเขาล้วนๆ ฮึ ไม่ดีใจหรือไงคะ ที่จะมีน้องอีกคน คุณโสมแสด”
“อุ้ยตาย คิดมากไปหรือเปล่าคะเพราะฉันยังไม่แน่ใจ รับรู้และรับประกันหรอกค่ะ มันต้องหาตัวพ่อให้เจอก่อน และถ้าหาได้ แล้วก็ใช่เมื่อไหร่นั่นล่ะ เธอค่อยมาเรียกร้องและใช้นามสกุลของคนตระกูลนี้”
โสมแสดกรีดกลับไปด้วยคำพูดคมกริบแรงใส่ทีเดียว
“ อ้าว ถ้างั้น เธอกับลุงของเธอนี่ จะไม่ยอมรับหรือยังไง อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมหยุดแค่นี้อุตส่าห์ลงทุนลงแรงไปมาก และฉันไม่ยอมแน่”
หล่อนยืนกรานเสียงเข้ม
“อ้อ มีการลงทุนขึ้นมา แล้วพอลงทุนนี่ ก็ต้องการจะรีบถอนคืนทุนด้วยหรือเปล่าล่ะ เพราะเธอถึงต้อง ดิ้นรนหาวิธีการ เพื่อเอากำไรด้วยการ ที่ท้องเด็กขึ้นมา”
“ก็ใช่สิคะ คุณโสมแสด เพราะฉันมีสมองคิดนี่นา ว่าจะจับผู้ชายคนหนึ่งเอาไว้ และฉันควรจะจับเขาไว้ยังไงดี โดยเฉพาะ เศรษฐีรูปหล่อ ถึงเขาแก่ไปหน่อย แต่เขา ก็รูปหล่อ และฉันก็อยากจะใช้นามสกุลของเขาเสียด้วยสิคะ”
“ลุงของฉันอยู่ที่พัทยาหรือเธอคิดจะตามไปถึงพัทยากันล่ะ”
อรุณรตีตกใจ ได้รับคำตอบ มือไม้สั่น อุทานเหมือนผิดหวัง
“อะไรนะ นี่ คุณอัยศูรย์ ไปพัทยานะหรือ”
“ก็ใช่นะสิ นักธุรกิจนี่ยะเธองานการมี มันก็ต้องรัดตัวเป็นธรรมดาล่ะจ้ะ เธอต้องการเงินเท่าไหร่”
พูดถึงเงินอีกแล้ว จะว่าไปนั้น ตอนนี้หล่อนเดือดร้อนพอสมควร แม้จะแกล้งปากดีไป เพื่อวางมาดวางเชิง กับหญิงสาวใหญ่หน้าหวานคมตรงหน้า
แต่ว่าเวลานี้ นึกคิดใหม่ ต้องเอาไว้ก่อน ในเมื่อไม่ได้เจอคุณอัยศูรย์ ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้อะไรเลยนี่นา ยิ่งไม่มีคงคาอยู่เคียงข้างชีวิตของหล่อนเหมือนเรือใบที่แล่นโดดเดี่ยวอยู่กลางทะเลและต้องพบเจอทั้งคลื่นลมและมรสุม จนเคว้งคว้างไปหมด
“สองแสน”
“ไหนว่าไม่อยากได้ ไงล่ะ”
“มันก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรกลับไปเลยไม่ใช่หรือคะ”
“นึกว่าจะหยิ่งแค่ไหน”
โสมแสดเยาะที่หล่อนวางฟอร์มไม่ยอมรับเงินตั้งแต่แรก เพราะเป็นลีลา
“เอาเถอะนะนี่คือจำนวนเงินที่เธอจะได้ ฉันไม่รู้เท่าไหร่ หรอก แต่เธอต้องยอมรับมัน ไม่งั้นจะชวด”
โสมแสดยื่นซองให้อรุณรตี และอรุณรตีรีบยื่นมือรับ เพราะความต้องการ ยังดีกว่าหล่อนกลับไปมือเปล่า เสียอีก และมีห้องที่ต้องมาเช่าอยู่กับเพื่อน เถอะ แล้วค่อยหาทางใหม่อีกหน
เรื่อง ตามไล่ล่าคุณอัยศูรย์ เอาไว้ทีหลัง คอยดูซิ ผู้หญิงที่เสียเปรียบอย่างเธอ จะกัดเขาไม่ยอมปล่อยทีเดียว ในเมื่อยอมเสียมาจนถึงขั้นนี้ อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิดสิ
“เอาล่ะ ฉันเสียเวลามากพอแล้ว กับผู้หญิงที่กำลังจนตรอกอย่างเธอ นี่ คิดว่า แบบนี้ คงไม่คิดรามือง่ายแน่ อรุณรตี และ ฉันไปก่อนล่ะ เรื่องเงินคงช่วยต่อลมหายใจ ให้เธอไปสักระยะได้ แล้วส่วนพ่อของลูก นี่ ถ้าเธอคิดว่ามันใช่ แล้วจริงๆ ก็ควรจะไปเรียกร้อง เอาจากเขาโน่น เพราะว่า เขา กล้าทำ แต่ก็ไม่กล้ารับๆไงล่ะ สาวน้อย ฉันว่า เธอคงจะต้องหนักและ รับมือจนเหนื่อยหน่อยนะ อรุณรตี ถ้า คิดจะจับผู้ชายพันธ์ปลาไหลอย่างลุงของชั้น”
จากนั้นโสมแสด สาวใหญ่เรือนร่างระหงก็พาฝีเท้าก้าวปราดจากไปทันที ไม่หันมามองข้างหลังด้วยซ้ำ หล่อนจะกลับบ้านเลยทันที
หากแต่มีแววตาที่เคืองขุ่นของอรุณรตีไล่ตามจิกมาทางด้านหลังเหมือนแสงเพลิง แล้วหันมาหัวเราะกระหยิ่มให้กับตัวเองที่เงินจำนวนเลขห้าหลักเช็คสามารถขึ้นเงินสดได้ในวันพรุ่งนี้ ต้องใช้ฝีมือ ให้มากกว่านี้หน่อยดูซิ ตาแก่อย่างอัยศูรย์ จะหนีพ้นมือหล่อนได้หรือ
หากเมื่อโสมแสด นั้นได้จอดรถยนต์เป็นที่เรียบร้อย จึงก้าวเดินมาข้างใน พบว่าคุณปรุงพิมพ์ ยังไม่เข้านอน ทั้งที่ดึกแล้ว
“นี่ แม่ยังไม่นอน อีกหรือคะ กี่ทุ่มกี่ยามแล้วล่ะ ไม่นึกว่าแม่จะยังถ่างตารอหนู”
ปรุงพิมพ์ เงยหน้ามาทางบุตรสาวชี้แจงเรียบ
“แม่นอนไม่หลับไม่รู้เป็นยังไงจะข่มตาก็ยังไม่หลับเสียทีเลยต้องมานั่งคิดเล่นไปเรื่อยๆแล้วนี่หนูเพิ่งกลับหรือ”
“ค่ะ ก็อย่างที่แม่เห็นนี่ล่ะ”โสมแสดตอบแบบเรียบเรื่อย “ยังไงล่ะไอ้ธุระที่ว่าของหนูคงเสร็จเรียบร้อยแล้วสินะ”
คุณปรุงพิมพ์เอ่ยถาม นั่นเพราะหากว่า โสมแสดไม่ใช่คนขี้ริ้วแม้เพียงสักนิด แต่สวยเจ้าเสน่ห์ แต่อาภัพเรื่องความรักนักหนา นางเฝ้ามองชีวิตของบุตรสาวตลอดมา
“หนูจัดการได้ แต่ ว่ายังไม่เรียบร้อยดีหรอกค่ะ ยังมีปัญหา แหม จะว่าไป ผู้หญิงคนนั้น ก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนะคะแม่ ไม่รู้ว่าจะออกมาแบบไหน คอยดูกันไป เพราะผู้หญิงคนนั้น คงเหมือนกับสุนัขที่จนตรอกเต็มที ไม่มีทางไป หล่อน จึงรีบหาหนทาง ที่ตะเกียกตะกายเพื่อหาที่ยึดหาเสาหลักที่มั่นคง”
นางรับรู้ เป็นเพราะคุณอัยศูรย์เข้าไปสร้างเรื่องเอง คุณปรุงพิมพ์อยากจะสมน้ำหน้า
“กลับมาก็ดึกแล้ว รีบเข้านอนเถอะ มันไม่จบ ก็คือไม่จบ คราวหน้าแกเลิกเข้าไปยุ่งเรื่องนี้เลยนะ เชื่อแม่ เลิกช่วยเหลือคุณอัยศูรย์ได้แล้ว เพราะแม่คิดว่า สายเลือดทางพ่อแก นี่มันแรงจริง แกไม่ได้มาทางแม่เลย”
คุณปรุงพิมพ์พร่ำบ่น
“หนู ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ มีเรื่องคับใจ หาทางออกไม่ได้ ลุงก็นึกถึงแต่โสม”
“ก็ใช่สิยะ ลุงของแก วันๆคิดอะไรเป็น นอกจากเรื่อง พาผู้หญิงเข้าโรงแรมจนเกิดเรื่องแบบนี้ ฮึ”
เพราะพี่ชายสามีนั้นเขาแค่เรียนผูกแต่เขาไม่เคยเรียนแก้ปัญหาของตัวเองได้
- Writer
