จูบเบาๆNC
1353 Words
บทที่14
จูบเบาๆNC
“คุณไอโกะดีใจจังที่คุณมาด้วย”
เสียงเรียกที่ดังมาจากมุมของห้องจัดเลี้ยงทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ต้องหันไปมอง เจ้าของเสียงก็คือคุณนิรุตที่เคยขอเข้าพบกับเรย์นั่นเอง ไอโกะหันไปยิ้มให้พร้อมกับเดินไปหาโดยไม่สนใจคำสั่งที่เรย์เคยพูดเอาไว้เลย
“คุณนิรุตดีใจจังเลยที่ได้เจอ สบายดีนะคะ”
“สบายดีครับเชิญทางนี้ดีกว่าครับคุณไอโกะ ผมจะพาไปทำความรู้จักกับครอบครัวผม”
เรย์มองทั้งสองคนที่เดินหายไปด้วยกันจึงหันมาส่งสายตาให้โจรีบตามไปดูแล เมื่อเลขาข้างกายไม่อยู่อาการตึงเครียดของชายหนุ่มก็เริ่มปะทุขึ้นเรื่อย ๆ
“ก็บอกไม่ให้ห่างยังจะไปไหนกับคนแปลกหน้าอีก ยัยนี่ไม่รู้จักคำว่าอันตรายหรือไงกัน!!” ผมเริ่มหมดความอดทนเลยต้องขอตัวมาตามหาเลขาจนเห็นเธอกำลังยืนคุยกับผู้นำอย่างคุณนิพนธ์อยู่ ผมเลยต้องเข้าไปแสดงตัวก่อนที่คนพวกนี้จะพาไอโกะไปที่อื่น
“คุณเรย์สวัสดีครับผมไม่คิดเลยว่างานวันนี้คุณเรย์จะมาเองทั้งๆ ที่ยังไม่ได้รับตำแหน่งผู้สืบทอด แบบนี้คุณรามิลจะไม่เสียหน้าหรือครับ” นิพนธ์เอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันแต่กลับไม่ได้ทำให้เรย์รู้สึกเสียเปรียบเลย เพราะเรย์อ่านเกมออกมาตั้งแต่แรกแล้วว่านิพนธ์ต้องการยึดอำนาจที่นี่เอาไว้ในมือ
“พ่อผมงานยุ่งครับ ผมเองก็งานยุ่งแต่คนใต้ปกครองจัดงานแถมยังเชิญขนาดนี้จะไม่มาก็คงไม่ดี ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาเลขาไปทำหน้าที่ของเธอก่อนนะครับ แล้วคราวหลังจะเอาคนของผมไปไหนช่วยบอกผมก่อน!!”
ชายหนุ่มใช้สายตาตวาดทุกคนที่ยืนอยู่รวมทั้งไอโกะที่ยืนอยู่ข้างกายด้วย เธอจึงรีบเดินตามเจ้านายมาเงียบๆ
อีกด้าน...
นิพนธ์ยืนดูสถานการณ์จากด้านนอกก็ไม่เห็นว่าลูกชายคนเล็กของDr.รามิลจะดูหวงแหนเลขาข้างกายอย่างที่ลูกชายพูดเอาไว้เลย
“ไหนแกบอกว่านางนี่มันเป็นผู้หญิงของไอ้เรย์ไงนิรุต!”
“ก็มิรินเธอบอกผมมาแบบนี้ แถมยังพาเข้าไปอยู่ที่บ้านด้วยแต่ผมถามเธอแล้วเธอบอกว่าเธอต้องไปทำงานกับคุณมายูกับคุณอคิน ท่านไคเลยให้เธอเข้าไปอยู่ที่บ้านเพื่อให้คุณมายูสอนงาน”
สองพ่อลูกพากันจับตามองทั้งสองคนเพื่อดูจุดอ่อนที่จะเล่นงานชายหนุ่มผู้ที่จะมายึดอำนาจในเร็วๆ นี้แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าทั้งสองจะแสดงอาการอะไรออกมาเลย
ด้านเรย์เมื่อรู้ว่าถูกจับตามองก็รีบพิมพ์ข้อความเพื่อส่งให้ไอโกะระวังตัวและให้ลูกน้องคอยจับตาดูสองพ่อลูกจอมเจ้าเล่ห์ไว้อย่าให้คาดสายตา งานนี้พวกมันต้องเล่นเราทีเผลอแน่
“คุณเรย์คะเมื่อกี้”
“ไม่ต้องพูดอะไร นั่งเฉยๆ รอเวลากลับค่อยไปคุยกันที่บ้าน”
“ค่ะ”
เมื่อพิธีได้เริ่มขึ้นคุณนิพนธ์ก็ต้องขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกที่มางานเลี้ยงในวันนี้และแน่นอนว่าพิธีการต่างๆ ดูข้ามหน้าข้ามตาเรย์เป็นอย่างมาก โจที่ยืนอยู่จึงแสดงความไม่พอใจออกมาจนเรย์ต้องหันไปมองให้หยุดแสดงอาการ
ที่ตนยอมมาร่วมงานวันนี้ก็เพราะต้องการมาเปิดตัวให้คนในเขตได้รู้จักตนในมุมที่ควรรู้จัก คนพวกนี้ต่างก็ไม่เคยได้เห็นฝีมือที่แท้จริงของตนเลย คนแค่นี้ถ้าต้องงัดกันมีหรือที่ตนจะกวาดล้างไม่ได้
“ผมต้องขอขอบคุณ คุณเรย์มากนะครับที่ยอมสละเวลามาร่วมงาน ผมอยากจะบอกว่าเขตของผมมีการดูแลรักษาความปลอดภัยที่ดีทุกคนในเขตต่างเชื่อมั่นในตัวผม ผมรับรองว่าจะปกครองที่นี้ด้วยความซื่อสัตย์ครับ” นิพนธ์ปิดท้ายออกมาท่ามกลางเสียงปรบมือเพราะคำกล่าวที่ได้เอ่ยมามันไม่ต่างจากการรับตำแหน่งผู้สืบทอดชายหนุ่มที่นั่งฟังอยู่จึงลุกขึ้นเพื่อขยับสูทที่สวมใส่จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวที แต่การ์ดของคุณนิรุตลูกชายของคุณนิพนธ์เดินเข้ามาขวางจึงถูกแสงเลเซอร์ส่องจากมุมมืดเต็มไปหมด นิพนธ์จึงส่งสัญญาณให้ลูกชายเปิดทางให้เรย์
เมื่อเรย์ได้ขึ้นไปบนเวทีแสงไฟก็สาดส่องเข้ามาหาตนพร้อมกับแสงแฟลชจากนักข่าวที่ตนให้โจพาเข้ามา ทำให้เจ้าของงานมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไอโกะเองก็เดินไปยังจุดควบคุมระบบไฟและจอภาพบนเวทีจากนั้นโจก็ดึงปืนจ่อไปที่หัวของพนักงานควบคุม จนพนักงานต้องลุกหนีไปยืนด้านหลังเพื่อให้ไอโกะได้ทำงานของเธอตามคำสั่งของเจ้านาย
“ขอบคุณ คุณนิพนธ์มากๆ นะครับที่เชิญผมมาร่วมงานในวันนี้ ก่อนอื่นผมต้องขอกล่าวอะไรบางอย่างสักหน่อย ผมกำลังจะได้รับตำแหน่งผู้สืบทอดจากคุณพ่อในเร็วๆ นี้ ผมเลยต้องทำการบ้านเยอะมาก ตอนนี้ผมดูข้อมูลและปัญหาของในแต่ละเขตจนพบว่าเขตเหนือที่ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องม๊อบเหมือนเขตอื่นๆ เป็นเพราะคุณนิพนธ์ดูแลประชากรด้วยอำนาจโดยมิชอบ ซึ่งผมไม่เห็นด้วยและรับไม่ได้จริงๆ”
ชายหนุ่มเดินเลี่ยงเพื่อให้ภาพบนจอได้ฉายถึงความน่ากลัวของคุณนิพนธ์ที่ส่งลูกน้องเข้าไปยังบ้านเรือนของประชาชนแถมยังฉุดลูกสาวของชาวบ้านมาทำงานที่ซ่องเพื่อสร้างรายได้ให้แก่ตนเอง
คลิปที่มีความยาวถึง2นาทีฉายวนไปซ้ำๆ จนนักข่าวและผู้ร่วมงานต่างพากันจ้องมองมายังสองพ่อลูกที่กำลังโกรธแต่เมื่อนิรุตเดินตรงมาหน้าเวทีก็ถูกคนของเรย์ล็อกตัวเอาไว้
“ทุกคนคงเห็นแล้วใช่ไหมครับว่าทำไมผมต้องเข้ามาดูแลที่นี่ด้วยตนเอง ผมจะปล่อยให้คนเลวมาปกครองดูแลประชากรของผมได้ยังไง หลังจากนี้ซ่องหรือเลาจน์ของคุณนิพนธ์จะถูกปิดตัวลง และผมจะให้THE Kเข้ามาดูแล การทำงานของผู้หญิงจะต้องเป็นการยินยอมของเธอไม่ใช่การบังคับขู่เข็ญ ขอบคุณครับ!”
เสียงปรบมือดังสนั่นทำให้เรย์ได้เดินลงจากเวทีอย่างสง่าไอโกะเองก็ยกนิ้วให้เจ้านายที่แก้ปัญหาได้โดยไม่ต้องเสียเลือดหรือเสียลูกน้องแม้แต่คนเดียว
เมื่อกลับมาถึงบ้านพักเรย์ก็รีบเรียกไอโกะขึ้นมาคุยถึงการวางตัวของเธอในวันนี้ เธอโดนเทศนาเรื่องเข้าหาผู้ชายจนหน้าเหลือสองนิ้ว
“ขอโทษค่ะแต่ฉันก็ได้ข้อมูลมาเยอะเลยนะคะ ฉันได้ข้อมูลเกี่ยวกับแม่ของฉันมาด้วย”
“พรุ่งนี้ฉันจะพาไปตามหาแม่เธอเอง” เพียงแค่ลุกขึ้นเพื่อเดินออกจากห้องชายหนุ่มก็สะดุดรองเท้าส้นสูงของไอโกะที่ถอดไว้จนเซล้มไปทับตัวของเธอ ริมฝีปากบางๆ ถูกปากหนาของเรย์แนบชิดจนเธอตกใจ
“อืออ” เสียงดังจากในลำคอของไอโกะทำเอาหัวใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่ขยับริมฝีปากกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ดื่มกันมาก็ทำให้ในสมองจินตนาการไปถึงเรื่องราวต่อจากนี้ เรียวลิ้นเริ่มสอดใส่พันกันอย่างลืมตัวจนสาวน้อยไอโกะเคลิ้มไปกับลีลาของชายหนุ่ม
“อะ...คุณเรย์ฉันรู้สึกเหมือนปากเจ่อเลยค่ะ”
“ไอโกะคะ....กลับมาเป็นหนูของพี่เรย์ได้ไหม”
- Writer
