บทรักมาเฟีย [ซีรีย์รุ่นที่3 หลานท่านไค]

THE K เพียงแค่ประตูบานใหญ่เปิดทั้งสามหนุ่มพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดก็เดินเข้ามาท่ามกลางสายตาของเหล่าหุ้นส่วนและพนักงานที่ยืนรออยู่ เรย์ ลูกชายคนเล็กของพระรามหรือDr.รามิล เดินตามหลังผู้เป็นพ่อมาอย่างสง่า ทำให้มีเสียงซุบซิบจากพนักงานสาวที่รีบวิ่งไปเกาะกลุ่มคุยกันถึงการมาของเจ้านายในครั้งนี้ “ท่านไค ท่านรามิล คุณเรย์ ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้วเชิญที่ห้องประชุมใหญ่ได้เลยครับ” ย้งลูกน้องคนสนิทของท่านไครีบเดินมาหาเจ้านายทั้งสามคนที่สวมใส่ชุดสีดำทรงพลังน่าเกรงขาม ใบหน้านิ่งเฉยทำให้พนักงานที่ยืนอยู่รอบๆต่างพากันก้มหน้าไม่เหมือนเมื่อตอนที่ทุกคนเดินเข้ามาเลย “อืม” ท่านไคเดินนำเข้ามาในห้องประชุมที่กำลังถกเถียงกันถึงเรื่องรายได้ที่มันหายไป ตอนนี้มีกาสิโนมาเปิดใหม่แถมยังดึงหุ้นส่วนไปร่วมลงทุนหลายคน เพียงแค่ทั้งสามเข้าไปทุกคนก็ต่างเงียบกันหมดมีเพียงตัวแทนในห้องประชุมที่รายงานปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นเท่านั้น เรย์ฟังปัญหาที่สมาชิกในห้องประชุมพูดออกมากับรู้สึกถึงอะไรเดิม ๆ ที่มันไม่เปลี่ยนแปลง บางจุดก็ควรที่จะปรับปรุงให้ทันสมัยบ้างอย่างเช่นโต๊ะไม้ด้านหน้าตรงจุดบริการที่มีมาตั้งแต่รุ่นคุณตายังเป็นวัยรุ่นสมควรที่จะเปลี่ยน “พ่อครับผมขอรับหน้าที่รีโนเวทจุดที่มันควรปรับเปลี่ยนได้ไหม เท่าที่ผมเช็คดูจากโซเชียลคนที่เข้ามาใช้บริการมีตั้งแต่อายุ25-70 ส่วนอีกกาสิโนที่มาเปิดใหม่ส่วนใหญ่คนเข้าส่วนใหญ่จะมีอายุ25-50 อัตราผู้เข้าใช้บริการที่เข้าไปบ่อยสุดจะอยู่ในช่วงอายุ 25-35 นั่นหมายความว่าเขาทำการตลาดมาดีกว่าเข้าถึงผู้เล่นในกลุ่มวันรุ่นและวัยทำงานได้ดีกว่าเรา” เรย์ออกความคิดเห็นออกมาทำให้พระรามเห็นด้วยกับลูกชายและยกหน้าที่นี้ให้ลูกชายได้ทำ “ผมว่าคุณเรย์ยังมือใหม่ให้ผมจัดหาช่างมาทำดีไหมครับท่านไค” หนึ่งในสามชิกรีบท้วงขึ้นมาแต่มันกับเป็นการหักหน้าเรย์จนเรย์ต้องหันไปมอง “เรื่องนี้ไอ้รามมันตัดสินใจแล้วก็ตามนั้น อีกหน่อยหลานกูก็ต้องขึ้นมาดูแลพวกมึง อย่าคิดมามีปัญหากับมันเชียวกูขอเตือน” ท่านไคยกน้ำชาขึ้นมาดื่มสายตาก็มองไปยังสมาชิกท่านนั้น “อีกเรื่องนึงตอนนี้มีปัญหาเกี่ยวกับการล้มล้างการปกครอง ทางเขตใต้ยังมีการรอบทำร้ายคนของเรา คงจะใช้ไม้อ่อนกับพวกมันไม่ได้แล้วล่ะ” พระรามถอนหายใจออกมาเมื่อดูผลการรายงานเกี่ยวกับลูกน้องที่บาดเจ็บและเสียชีวิต “ผมให้ไอ้โจจัดการเรื่องทำศพกับค่าใช้จ่ายส่งเสียลูกเมียคนของเราแล้วครับพ่อ อย่างน้อยครอบครัวเขาก็จะไม่ลำบาก เคยได้เงินเดือนจากเราเท่าไหร่ผมก็จะส่งให้ทุกเดือนเหมือนเดิม” “ดีมากหลานตา เอาล่ะการประชุมวันนี้ก็เอาตามนี้เดี๋ยวมาลองใช้วิธีของหลานกูก่อน ปรับปรุงรีโนเวทใหม่เพื่อเรียกคนเข้ามา มาคอยดูผลตอบรับกันดีกว่าว่ามันจะดีขึ้นไหม” หลายฝ่ายต่างยินยอมและฟังคำสั่งของเจ้านาย จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่เห็นด้วยแถมยังไม่ยอมก้มคำนับเรย์อีก แต่มันคงไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเรย์ เพราะบรรยากาศแบบนี้ตนเคยเจอมาแล้วตอนอยู่สมาคมมาเฟียที่ญี่ปุ่น “เรย์คิดจะปกครองคน เราต้องปกครองตัวเองให้ได้ก่อน อารมณ์ร้อนได้แต่ต้องเย็นให้ได้เหมือนกัน พ่อรู้ว่าเราทำได้นี่เป็นบทพิสูจน์แรก เอาความสำเร็จมาตบหน้าไอ้พวกที่มันดูถูกเรา ตอนที่พ่อเดินตามตาเรามาครั้งแรกก็แบบนี้แหละ” พระรามตบไหล่ลูกชายที่เดินออกมาแม้จะแอบหงุดหงิดแต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิด “ครับพ่อ พ่อกลับพร้อมคุณตาเลยก็ได้เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง ผมอยากเดินดูว่ามีตรงไหนที่ควรแก้บ้าง ผมจะได้ทำรายงานไปให้พ่อดูอีกที” “โอเค งั้นพ่อไปก่อนนะเจอกันที่บ้านแม่กับคุณยายทำมื้อเย็นรออยู่” “ครับพ่อ” ผมเดินออกมาส่งพ่อจากนั้นก็หันกลับไปมองพนักงานที่ซุบซิบเรื่องการมาของผมในครั้งนี้ ไม่ช้าก็เร็วผมจะต้องขึ้นมาดูแลที่นี่และทั้งสี่ภาค แต่มีข้อแม้ว่าทั้งสี่ภาคต้องยอมรับในตัวผมให้ได้ “นายครับคุณมิรินติดต่อมา เธอบอกว่านายไม่ยอมรับสายเธอให้ผมตอบเธอว่าอะไรดีครับ” โจลูกน้องคนสนิทที่ตาย้งส่งมาดูแลรีบรายงานหลังจากที่นายใหญ่กลับไปกันหมดแล้ว “เดี๋ยวเสร็จงานกูโทรกลับไปเอง ไปเดินดูความเรียบร้อยกันเถอะ” [ถ้าใครอ่านตอนจบของเรื่องยูริได้เรย์กับมิรินเหมือนจะปิ๊งกันนะคะ] ผมเดินดูความเรียบร้อยตรงไหนที่ควรปรับปรุงรีโนเวทก็ให้ไอ้โจถ่ายรูปไว้ ตึก31ชั้น ตอนนี้ต้องรีโนเวทไปแล้ว24ชั้น อยากจะบ้า เสร็จจากการเดินดูความเรียบร้อยผมก็รีบติดต่อกลับไปหามิรินผมกับเธอแอบคุยกันอยู่แต่ผมแค่รู้สึกว่าเธอยังไม่ใช่ หรือเพราะผมยังไม่ดีพอ เธอมักจะพูดถึงแต่เรื่องของเธอและอยากให้ผมดึงเธอมาทำงานด้วย แต่เธอเป็นคนของคุณแม่ผมกับเฮียคินถ้าดึงเธอมาเฮียคินกับเจ้ผมก็คงต้องเหนื่อยงานเป็นสิบเท่า ผมให้ไอ้โจขับรถมาที่คอนโดของมิรินแต่มาถึงนอกจากเรื่องบนเตียงผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าเธอจะสนใจอะไรผมเลย งานของเธอคือการรับเรื่องจากโรงพยาบาลให้คุณแม่ผมและส่งเรื่องให้เฮียคิน มันก็ไม่ได้หนักอะไรมาก ไม่ต้องมาเสี่ยงตายอยู่กับผมสิอันตรายน่าเสี่ยงตายกว่าเยอะ “วันนี้พอแค่นี้นะคะเรย์ แสบหมดแล้วเรย์ยังอึดเหมือนเดิมเลยนะ กว่าจะเสร็จเราเสร็จไป3น้ำเลย” มือเล็กๆลูบไล้อยู่บนแผงอก วนมาที่ยอดอกจนแข็งเป็นไต อะไรที่มันควรนอนก็เริ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เรย์จึงต้องหันมาป้อนจูบจากนั้นก็จับเธอนอนหงายมือหนากระตุกผ้านวมออกไปให้พ้นตัวเพื่อจะได้สะดวกต่อการทำกิจกรรมต่อจากนี้ ชุดป้องกันถูกสวมใส่จากนั้นความใหญ่โตก็ถูกดันเข้าไปจนมิดเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แต่เธอร้อนแรงเรื่องบนเตียงจนเรย์ก็ติดใจไม่ใช่น้อย “อ๊ะ! เรย์เบาหน่อยๆ อ๊ายยย จะ...จะ...จุก!!” มิรินร้องครางเสียงหลงเมื่อถูกแรงกระแทกที่โหมกระหน่ำจนเธอไม่ทันตั้งตัว ปึก!! ปึก!!! ปึก!!!! จากที่เครียดกับงานมาเรย์ก็ระบายทุกอย่างมันออกมากับเซ็กส์ในครั้งนี้จนมิรินแทบหลับคาท่อนเอ็นที่ยังส่งเข้าออกไม่หยุด “อ๊า!!!” ผมปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มถุงยางส่วนมิรินก็รีบลุกไปรับสายโทรเข้าจากเฮียคินที่โทรมาถามเรื่องงาน ผมเลยรีบแต่งตัวเพื่อเดินทางกลับบ้าน อยู่นานไม่ได้แม่ผมหูตาไว “จริงจังแค่ไหนครับนาย” โจรีบถามเจ้านายที่ดูสบายตัวหลังจากได้ปลดปล่อยออกมาหยก ๆ “ตอนแรกกูคิดจะจริงจังนะแต่ตอนนี้ไม่ว่ะ กูรู้สึกไม่ไว้ใจมิรินมึงให้คนมาดูๆไว้หน่อยก็ดี” ผมสั่งงานลูกน้องแล้วรีบเข้าลิฟต์เพื่อลงมาด้านล่าง ที่นี่เป็นคอนโดหรูใจกลางเมืองแต่คนที่เข้าพักที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้มีอิทธิพลทั้งนั้น ส่วนมิรินแม่ผมเป็นคนจัดการให้ แม่ผมชอบที่เธอทำงานได้ดีแต่ไม่อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้ ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจแม่ผมเท่าไหร่ แต่เฮียคินเตือนสติผมไว้อย่างนึง ผู้หญิงบางคนเหมาะกับการผสมพันธ์ุแต่ไม่เหมาะที่จะเอามาสืบพันธุ์ ตอนนี้ผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน ---------------------------------------------------------- ห่างหายจากแนวมาเฟียบู้ระห่ำมานานเรื่องนี้ขอกลับมาเขียนสักหน่อย ฝากติดตามเรย์ของไรท์ด้วยนะคะ