มิลลิเดินออกมาจากห้องที่เพิ่งใช้หลับนอนกับผู้ชายคนแรก ตามหลังผู้หญิงที่บอกว่าชื่อลิเดียร์ไปที่ห้องข้างๆ
บรรยากาศภายในห้องดีมาก มันดูน่าอยู่มากกว่าห้องที่เธอเพิ่งจะเดินออกมา ส่วนเรื่องวิวไม่ได้ต่างกันมากนัก พื้นที่ห้องก็ไม่ได้ต่างกัน น่าจะเพราะการตกแต่งของคนที่เข้าอยู่มากกว่าที่ทำให้ทุกอย่างมันไม่เหมือนกัน
“อันที่จริงห้องนี้ก็เป็นเหมือนห้องข้างๆ นั่นแหละ พี่ตกแต่งใหม่เอง” เหมือนลิเดียร์จะอ่านความคิดของคนที่เด็กกว่าออก
เธอทำตัวเป็นเจ้าของห้องที่ดีด้วยการเดินไปหาขนมและเครื่องดื่มมายื่นให้คนที่ใหม่สำหรับที่นี่มากๆ
“ขอบคุณค่ะพี่”
“ชื่ออะไรเหรอคะ หน้าตาน่ารักเชียว” ถามอย่างเป็นมิตร รู้ว่าน้องไม่มีใคร สิ่งที่ติณห์ทำมันก็เกินไปด้วยนั่นแหละ เขาก็อาจจะมีเหตุผลของเขาแต่เธอก็มองว่ามันมากเกินไปอยู่ดี
“มิลลิค่ะ เรียกมิลเฉยๆ ก็ได้”
“แล้วมาอยู่ที่นี่ เป็นไงบ้าง โอเคหรือเปล่า”
“พี่รู้ด้วยเห
