รักเธอยัยขี้หึง

ภายในผับหรูใจกลางเมือง วิวดี เพลงได้ ทุกอย่างมันกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว กำลังจะดีทุกอย่าง ติดที่ตอนนี้เหมือนตัวเขากำลังถูกดึงกระชากลงไปในหลุมของกระทะทองแดง ร้อนฉิบหาย นั่งไม่ติดที่ทันทีที่รู้ว่าความวุ่นวายกำลังมาเยือน “ผมว่าหลานสาวพ่อไม่มาหรอก” “ก็แล้วใครใช้ให้มานัดกันในที่แบบนี้กันวะ น้องเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว กลับมาเที่ยวที่นี่ก็หวังว่าจะมีที่พึ่ง จะวานให้ช่วยดูแลน้อง แต่แกกลับนัดมาที่ผับที่บาร์แบบนี้ ใครเขาจะอยากฝากชีวิตไว้ที่แก” แล้วแต่ดิ แล้วแต่เลย ใครไม่อยากฝากชีวิตก็ไม่ต้องฝาก ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะรับฝากเหมือนกันนี่หว่า ไปรับปากตอนไหนวะว่าจะดูแลหลานสาวพ่อ มันใช่เวลามาทวงเหรอ ผ่านมากี่สิบปี! เถียงต่อหน้าก็แล้ว เถียงในใจก็แล้ว พ่อฟังไหม ไม่เลย! ติณห์กระแทกลมหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ จะให้ไปอ้าปากเถียงพ่อคอเป็นเอ็นอีกสักรอบน่ะเหรอ มีโดนถีบหงาย พ่อก็คือพ่อนั่นแหละ พ่อผู้ไม่ยอมใครเลย แม้แต่กับลูกพ่อก็ไม่ยอม! “พ่อ เอาดีๆ นะ ทางนั้นเขาต้องการอะไรวะ” กระพริบตาปริบๆ เมื่อถูกพ่อมองตาแข็ง เออว่ะ เมื่อกี้ลืม เผลอหลุดปากพูดจาไม่มีหูรูดจริงๆ “ขอโทษครับ มันชินอ่ะพ่อ สรุปหลานสาวพ่อเขาต้องการอะไรเหรอ แค่อยากมาเที่ยวหรือยังไง?” “ผู้ใหญ่เคยคุยกันไว้ว่าอยากให้ลูกๆ ได้กัน” “แล้วทำไมไม่ได้กันเองทั้งแต่รุ่นพ่ออ่ะ เกี่ยวอะไรกับผม” “ไอ้ลูกเวร ถ้าได้กันเองจะมามีแกเหมือนทุกวันนี้ไหม ปากแบบนี้มันน่าโดนหลังมือสักที” เนี่ยก็เป็นซะอย่างนี้ เอะอะก็เลือดนักสู้สูบฉีด กะจะสู้รบปรบมือกับลูกชายตลอดเลย “เรื่องมันก็นานจนผมลืมไปหมดแล้วนะ แล้วหน้าตาหลานสาวพ่อปัจจุบันนี้นี่เป็นแบบไหน ตัวอ้วนเหมือนหมู ขนปุยเหมือนกระต่ายนี่ไม่เอานะพ่อ ผมเลือกนะ เลือกเยอะเหมือนพ่อเลย” “แกนี่มันปากดีจริงๆ” ติณห์สบตากับคนที่เหมือนกันกับเขาทุกอย่าง ไล่มาตั้งแต่หน้าตา อุปนิสัย พ่อไม่เคยยอมใคร เขาก็ไม่เคยยอมเหมือนกัน ที่ผ่านมาก็ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยมีความขัดแย้ง เนี่ย! ก็เริ่มมาขัดแย้งกันตอนที่หลานสาวพ่อกำลังจะมา และจะไม่อะไรเลยนะถ้ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา อยู่ๆ พ่อมาหาที่ผับ บอกถึงเวลาที่ต้องทำหน้าที่ลูกที่ดีแล้ว หน้าที่ที่ว่าคือดูตัวว่าที่เจ้าสาว เปิดใจให้กัน เรียนรู้กันและกัน พ่อบอกแบบนั้นทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าลูกชายตัวเองถนัดล่อเล่นๆ ฟันแล้วทิ้ง ไม่เคยจริงจังกับใครเลย พ่อก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะว่าลูกของตัวเองเป็นคนยังไง แล้วยังจะกล้ายัดเยียดใครให้มาเป็นเมีย! “น้องอยากมาใช้ชีวิตที่เมืองไทย เขาจะเอาแกไหมมันอีกเรื่อง บางทีหน้าโหลๆ เถื่อนๆ แบบแก น้องอาจจะไม่เอาก็ได้” พ่อแรงไม่ไหว ไม่เอาน่ะดี อย่าให้เห็นเถอะว่าอยากได้จนตัวสั่น “อ่า ถ้าไม่เอาก็คือ?” “ก็คือที่คุยกันไว้เป็นอันยกเลิกทุกอย่าง ไม่หมั้น ไม่แต่ง ไม่ต้องรักษาสัญญาอะไรทั้งนั้น ดูกันไปก่อน เขาเป็นคนตัดสินใจ แบบนั้นโอเคไหม” “แล้วถ้ายัยนั่นอยากได้ผมเป็นผัวจนตัวสั่น แต่ผมไม่เต็มใจจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เขาล่ะ?” “ไอ้ติณห์” “อะไรมันก็เกิดขึ้นได้นะพ่อ ไม่มีใครบังคับผมได้นะบอกก่อน ไม่รักไม่ชอบผมไม่แต่งหรอก มันปีไหนแล้ว หมดยุคคลุมถุงชนแล้วนะ” “ก็เอาเป็นว่า ทำความรู้จักกันก่อน เจอกัน พูดคุยกันก่อน ถึงยังไงซะระหว่างที่น้องอยู่ที่นี่เขาก็ต้องอยู่ภายใต้ความดูแลของเรา โดยเฉพาะแก” “พ่อ” ฉิบหายของแท้ ตายแน่กู ให้ไปดูแลใครวะ มันใช่เรื่องที่ควรทำไหมล่ะ “เคลียร์ตัวแกเองให้มันสะอาดสะอ้านด้วย อย่าทำตัวเลอะเทอะให้มาก เจ้าชู้ไปวันๆ ผู้หญิงที่ไหนจะอยากเอาทำผัว” “เยอะแยะน่าพ่อ แล้วไอ้ทำตัวให้สะอาดสะอ้านของพ่อนี่คือไร มันไม่ไหวหรอกพ่อ หลานสาวพ่อ พ่อก็เอาไปดูแลเองดิ” “กูแก่ปูนนี้ คนอื่นมองมาจะคิดยังไง ถ้าแม่น้องรู้เข้า กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” แม่? เดี๋ยวนะๆ “กลัวแม่เขามากกว่ากลัวพ่อ อย่าบอกนะว่าทางนั้นก็โสดเหมือนพ่ออ่ะ” “ไอ้ติณห์ เงียบไปเลยนะไอ้ลูกเวร!” อะไรของพ่อวะ พูดแค่นี้ถึงกับเสียอาการ อย่าบอกนะว่าที่รักษาคำพูดเพราะหลงผู้หญิงตอนแก่เนี่ย ตัวเองโสดเมียตาย ทางนั้นก็โสดผัวตายงี้ไหมวะ ให้ตายเถอะ! พ่อนะพ่อ มาใจแตกตอนแก่นี่มันไม่ได้โว้ย ไม่ได้! ลูกเดือดร้อนเนี่ย! “ฉันแก่จนจะลงโลงอยู่แล้ว เคยขออะไรแกสักทีไหม” มันก็ไม่นะ “ถ้ายังเห็นว่าฉันเป็นพ่อก็ทำตามที่ฉันขอซะ ช่วยดูแลน้องตราบใดที่น้องยังอยู่ที่นี่ ห้ามปฏิเสธถ้าน้องต้องย้ายไปอยู่กับแก ดูแลเขาให้ดี ถ้าวันไหนเขาไม่โอเค เขาไม่เอาแกจริงๆ เป็นอันว่าทุกอย่างจบ ฉันจะไม่ขออะไรแกอีกเลย” เนี่ย! พอเริ่มจริงจังขึ้นมาจะไปหาเหตุผลที่ไหนมาเป็นข้ออ้างเพื่อปฏิเสธได้วะ! จะให้มาอยู่กินกันเหมือนผัวเมียงั้นเหรอ ไม่มีวันสงบสุขแน่ๆ ผู้หญิงของเขามีเป็นสิบ ถ้าเขาบอกว่าไม่เอาก็คือไม่เอานะ ดูแลแต่ไม่ปกป้อง อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป เดี๋ยวจัดให้ตามนั้นเลย! เมื่อเถียงอะไรก็เถียงไม่สู้ จำต้องนั่งอยู่ต่อหน้าพ่อจนกว่าหลานสาวของพ่อจะมา ระหว่างที่นั่งเซ็ง แห้งเป็นผักเป็นปลาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาส่องรูปสาวๆ รอ หาดูอะไรที่มันเจริญหูเจริญตา เขี่ยโทรศัพท์ไปมาเจอรูปสาว ถ่ายรูปเช็กอิน แท็กที่ร้าน สวยว่ะ เด็ดมาก ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะเป็นคนเมื่อวาน เห็นแบบนั้นนิ้วของเขากดติดตามทันที สวยๆ แบบนี้ไม่มีทางพลาด เข้าทางเสืออยู่แล้ว “คุณลุง สวัสดีค่ะ” จนกระทั่งเสียงหวานๆ เลี่ยนๆ ดังเข้ามาในหู ตามประสาคนเจ้าชู้หันหน้าไปมองทันที คุ้นๆ ทำไมถึงคุ้นๆ วะ? “น้องมิล มาแล้วเหรอลูก” มิล? มิลไหนวะไม่รู้จัก แต่สนิทกับพ่อจัง จะว่าเด็กพ่อก็ไม่น่าใช่ เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่าเป็น… “มาๆ ลุงแนะนำให้รู้จัก นี่พี่ติณห์ ลูกชายคนเดียวของลุง คนที่จะดูแลน้องมิลตลอดเวลาที่หนูอยู่เมืองไทย” สิ้นคำพูดของพ่อ ตากลมๆ ที่บริเวณหางตามีรอยขีดตวัดเป็นหางจนสวยกริบหันมาสบตากับเขาทันที เดี๋ยวนะ คุ้นๆ เหมือนคนที่กูเพิ่งกดติดตามเมื่อกี้เลย “สวัสดีค่ะพี่ติณห์ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการค่ะ มิลลินะคะ เรียกมิลเฉยๆ ก็ได้ค่ะ สนิทกันดี” คนที่บอกสนิทกันดีทั้งที่ความจริงยังไม่ได้สนิทขยิบตาและยิ้มให้เขา ใช่แล้วแหละ คนเดียวกันกับที่กูเพิ่งกดติดตาม และเป็นคนเดียวกับคนเมื่อวาน ที่กูขอไลน์แล้วเธอไม่ให้เลย! —————————— ฝากกดติดตามนิยาย ฝากกดติดตามนักเขียนด้วยนะคะ ???‍♀️?‍♀️