“ติณห์…” เสียงของเมียเพื่อนดังขึ้นแทรกบทสนทนาระหว่างติณห์กับลีโอ ส่งผลให้สองหนุ่มหันมองไปในทิศทางเดียวกัน
คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากัน ตาคมมองคนเรียกก่อนจากนั้นก็วกกลับไปมองคนข้างๆ ลิเดียร์เล็กน้อย จากนั้นก็เบนสายตากลับมาที่ลิเดียร์ตามเดิม
“ว่า?”
“น้องมิลถามว่ามีงานให้ทำไหม”
“บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้รบกวนลิเดียร์” หันมองคนที่ยืนจับมือของลิเดียร์นิ่งๆ
“น้องไม่ได้รบกวนอะไรเลยติณห์ ฉันอาสาเข้ามาคุยให้เองเพราะรู้ว่าถ้าสองคนคุยกันก็ต้องทะเลาะกันอีก”
“เธอควรพักผ่อนมากกว่านี้ไหมเดียร์ อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยเลยดีกว่า”
“นายหาว่าฉันยุ่งเหรอ” ทั้งที่รู้ว่าเพื่อนของแฟนไม่ได้มีความคิดแบบนั้นแต่ก็เลือกที่จะพูดเพียงเพราะอยากให้เขาสงบปากสงบคำลงบ้าง
รู้ว่าเขาเป็นคนตรงๆ ออกจะจริงใจแต่ก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมกับคนนี้ติณห์ต้องออกตัวแรงขนาดนี้ ไม่ได้มีความใจดีด้วยเลย
“ไม่ใช่แบบนั้น” เลยกลายเป็นติณ
