วิวาห์ร้อนซาตานร้าย

2

“เอินก็พูดเกินไปลูก คุณกฤตไม่ได้เป็นอย่างที่ลูกพูดเลย ถือว่าพ่อขอร้องก็แล้วกันนะ ทำเพื่อพ่อสักครั้งหนึ่งนะเอิน” เกษมศักดิ์ขอร้องลูกสาวอีกครั้ง

“เอินขอเหตุผลหน่อยได้หรือเปล่าคะ ว่าทำไมเอินต้องตอบตกลงแต่งงานกับไอ้คุณกฤตบ้าบอนั่นด้วย” ก่อนที่เธอจะตอบว่าตกลงหรือไม่ตกลง หญิงสาวอยากฟังเหตุผลของการคลุมถุงชนในครั้งนี้

“เหตุผลมันมีไม่กี่ข้อนะเอิน แต่เหตุผลหลักและสำคัญที่สุดคือ บุญคุณ อย่าลืมสิว่าคุณลุงวินกับคุณป้าวิภาวีมีบุญคุณกับครอบครัวของเรามากขนาดไหน ไหนที่บ้านพร้อมที่ดินหลังนี้ ไหนจะสวนผลไม้ที่ลำปางอีก ไหนจะเงินที่ส่งเสียเอินไปเรียนต่อเมืองนอก ถ้าลำพังพ่อคนเดียว พ่อก็คงส่งเอินไปเรียนเมืองนอกไม่ได้ ยังไม่รวมเงินค่าผ่าตัดหัวใจของพ่ออีก เหตุผลแค่นี้มันมากพอหรือเปล่าลูก ที่เอินจะแต่งงานกับคุณกฤต”

เกษมศักดิ์อดีตลูกน้องคนสนิทของยศวิน พูดถึงบุญคุณล้นหัวที่อดีตเจ้านายมอบให้ เขาตัดสินใจลาออกจากการเป็นลูกน้องคู่ใจของยศวินหลังจากที่กฤตยศอายุได้แปดปี เพื่อมาสร้างครอบครัวกับคนที่เขารัก ยศวินซื้อบ้านพร้อมที่ดินหลังนี้ให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน รวมทั้งซื้อที่ดินพร้อมสวนผลไม้สามร้อยไร่ในจังหวัดลำปางให้กับเขาและภรรยา เขามีความสุขอยู่กับภรรยาได้เพียงห้าปี ภรรยาของเขาก็เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ เกษมศักดิ์จึงเลี้ยงลูกมาตามลำพัง ไม่คิดมีภรรยาใหม่ ต่อมาอีกสามปีเขาล้มป่วยลงด้วยโรคหัวใจ ต้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน เป็นอีกครั้งที่อดีตเจ้านายเข้ามาช่วยเหลือ จัดการเรื่องโรงพยาบาลและออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ยังไม่พอ ยังส่งเสียให้ลูกสาวทั้งสองคนของเขา ได้ร่ำเรียนหนังสือในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง รวมทั้งส่งเสียธัญชนกให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ เหตุผลเพียงเท่านี้คงมากพอ ให้ธัญชนกตอบตกลงแต่งงานกับกฤตยศ

ธัญชนกได้ฟังเหตุผลของเกษมศักดิ์แล้วถึงกับพูดไม่ออกมันจริง อย่างที่บิดาพูดทุกอย่าง ยศวินกับวิภาวีมีบุญคุณกับเธอมาก เหลือเกิน มากเกินกว่าที่จะทดแทนบุญคุณให้หมดได้ในชาตินี้ เธอจะตัดสินใจ อย่างไรดีระหว่างตกลงหรือว่าปฏิเสธ แต่พอมองดวงตาของบิดาที่เต็มไปด้วย ความวิงวอนและขอร้อง ทำให้ธัญชนกตัดสินใจตอบตกลง อย่างน้อยสิ่งที่เธอทำมันคือความสบายใจของบิดา และได้ตอบแทนบุญคุณอีกด้วย

“ตกลงค่ะ” ใบหน้าของเกษมศักดิ์เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้ยินคำตอบของลูกสาวคนโต

“พ่อขอบใจเอินมากนะลูก ขอบใจมาก”

เกษมศักดิ์พูดไปยิ้มไป รอยยิ้มของบิดาเต็มไปด้วยความสุข ธัญชนกเห็นแล้วพลอยมีความสุขตามไปด้วย มีความสุขที่เห็นรอยยิ้มของบิดา แต่ทุกข์อย่างแสนสาหัสเมื่อคิดถึงงานวิวาห์ของตัวเอง

“ได้ยินพ่อคุณพูดแบบนี้แล้วยังอยากจะให้ผมปลูกกระต๊อบอยู่อีกหรือเปล่าครับ?” สิงหาถามธัญชนกอย่างยียวนกวนประสาท หญิงสาวลุกขึ้นยืน จ้องหน้าสิงหาตาไม่กะพริบ

“อยากจะปลูกอะไรก็ตามใจ ปลูกให้มันใหญ่โตหรือว่าทันสมัยมากแค่ไหน มันก็คือนรกสำหรับฉันอยู่ดี” ธัญชนกพูดจบก็หมุนตัวกำลังจะเดินออกไปจากบ้านเหมือนทุกค่ำที่ผ่านมา

“เอินจะไปไหนลูก?” เป็นอีกครั้งที่เสียงของเกษมศักดิ์รั้งเท้าของเธอเอาไว้

“ไปหาผู้ชาย กว่าจะถึงวันแต่งงานคงมั่วได้อีกหลายคน”

ตอบคำถามบิดาจบเธอก็เดินออกไปจากบ้านทันที ตรงดิ่งไปยังรถ คู่ใจที่จอดอยู่หน้าประตูบ้าน สิงหาสะอึกทันทีที่ได้ยินคำตอบของเธอ พูดอย่างนี้ไม่ต้องแปลความหมายเลยว่า เยื่อพรหมจรรย์คงไม่มีหลงเหลือ แต่งตัวล่อไอ้เข้อย่างนี้ ทำตัวอย่างนี้ ถ้าหลงเหลือมาถึงกฤตยศก็ถือว่าเก่งที่รักษาสิ่งนั้นเอา ไว้ได้ แต่ในความคิดของเขา เธอคงไม่หลงเหลือสิ่งนั้น

เกษมศักดิ์ถอนหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม ตั้งแต่วันที่ธัญชนกรับปากตกลงแต่งงานกับกฤตยศ ลูกสาวคนโตของเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน แต่งตัวเปิดเผยสรีระ เที่ยวผับเที่ยวบาร์ ถ้าไม่ตีหนึ่งไม่กลับบ้าน สร้างความ ลำบากใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก เคยตักเตือนธัญชนกหลายครั้งหลายหน แต่พอเจอคำพูดของลูกสาว เขาถึงกับอึ้งและจำยอมในที่สุด

‘ชีวิตหลังแต่งงานของเอินมันคือนรกสำหรับเอิน เอินขอแค่ชีวิตก่อนแต่งงานเท่านั้นค่ะ ขอให้เอินได้เป็นคนลิขิตมันเองบ้าง อย่างน้อยมันก็คือความสุขของเอิน ก่อนที่เอินจะต้องตกนรกทั้งเป็น’

“อาต้องขอโทษคุณสิงหาด้วยนะครับที่เอินเสียมารยาทกับคุณ” เกษมศักดิ์กล่าวคำขอโทษต่อสิงหา

“ไม่เป็นอะไรครับ ว่าแต่เอินออกไปข้างนอกทุกวันเลยเหรอครับ?”

“ใช่ครับ ออกไปตอนหัวค่ำ กว่าจะกลับก็ประมาณตีหนึ่ง”

เจ้าของบ้านตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดี การที่สิงหาเดินทางมาอยู่ที่นี่เกษมศักดิ์ก็ลำบากใจไม่น้อย เป็นเพราะสิงหาต้องเห็นพฤติกรรมของธัญชนกแน่นอน แล้วอาจจะนำไปบอกกล่าวให้ยศวินได้รับรู้ เกษมศักดิ์มั่นใจอย่างหนึ่งว่าธัญชนกไม่มีวันทำอย่างที่พูด “มั่วผู้ชาย” เนื่องจากเขาจะให้พีรศักดิ์ หลานชายของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว แอบตามธัญชนกไปที่ผับทุกคืน คอยกีดกันชายหนุ่มที่เข้ามาวอแวลูกสาว รวมทั้งพากลับมาบ้านหากธัญชนกอยู่ในอาการมึนเมา

“ดูท่าทางเอินเขาจะทุกข์มากเลยนะครับกับการที่จะต้องแต่งงาน กับกฤต”

“ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าสุข มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะถึงยังไงงานแต่งงานก็เกิดขึ้นตามกำหนดเดิมไม่เปลี่ยนแปลง อาว่าคุณสิงหาขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีกว่าครับ อาจัดเตรียมห้องไว้ให้แล้วแม้ว่ามันจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่ความสะดวกสบายมีครบครับ”

เกษมศักดิ์รู้ดีว่าบ้านของเขาไม่ใหญ่โตสมฐานะของสิงหาที่มั่งคั่งร่ำรวย เขาก็พยายามจัดเตรียมห้องพักและความสะดวกสบายต้อนรับสิงหาอย่างเต็มกำลัง ทั้งเตียงนอน โทรทัศน์ ชุดเครื่องเสียง ฯลฯ ล้วนแล้วแต่สั่งซื้อมาใหม่ทั้งสิ้นเพื่อสิงหาโดยเฉพาะ ญาติของผู้มีพระคุณไม่ว่าจะเสียเงินมากเท่าไหร่ เกษมศักดิ์ทุ่มไม่อั้น