“ฉันชื่อ ละอองดาว”
“งดงามเหลือเกินครับ” เจตน์พึมพำ รู้สึกเหมือนกำลังฝันไป หล่อนเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่ผีสางนางไม้แต่อย่างใด เนื้อตัวอุ่น ๆ ที่เขาได้สัมผัสก่อนหน้านี้ ก็ยืนยันได้ว่าหล่อนเป็นมนุษย์จริง ๆ “งดงามทั้งชื่อ ทั้งรูปร่าง”
“น่าอายจัง” หญิงสาวก้มมองตัวเองที่อยู่ในชุดหลวมโพรก ที่ชายหนุ่มเป็นคนสวมใส่ให้
เจตน์บอกไม่ถูกว่าอารมณ์ของเขาเวลานี้เป็นอย่างไร จ้องมองหญิงสาวอย่างลืมตัว หรือเหมือนกับต้องมนต์สะกด
รอยยิ้ม ดวงตาที่เป็นประกาย ความสะเทิ้นอาย
กว่าจะรู้สึกตัวต่อมา พบว่าตัวเองขยับเข้าไปนั่งอยู่ข้างกายของหญิงสาว ขณะที่เจ้าของเรือนร่างงดงามเอนราบลงกับพื้นเตียง
หน้าอกหน้าใจสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะ
และคราวนี้ เจตน์ก็กลับมาเป็นเจตน์ผู้เร่าร้อนกระหายในเกมรัก
“รู้ไหม คุณคือผู้หญิงที่ผมเห็นในความฝัน”
“ความฝัน?”
“ใช่ครับ ผมตัดสินใจมาที่นี่โดยไม่รู้เป้าหมายเลยว่ามาเพื่ออะไร ผมบอกใครไม
