คืนร่านของละอองดาว

แม่บอกว่ามีเพียงวันเดียวของเดือนเท่านั้น จึงจะอนุญาตให้ละอองดาวออกไปสมสู่กับชายที่เลือกเอาไว้แล้ว...พวกเราตระกูล ม่ายนาคี เพื่อสืบต่อเผ่าพันธุ์ เพื่อดำรงไว้ซึ่งตระกูล ละอองดาว หญิงสาววัยกำดัด เจ้าของเรือนร่างสูงระหง ผิวขาวละเอียด ผมยาวสลวย ความงดงามของหล่อนเฉิดฉายตั้งแต่เมื่อเริ่มต้นแตกเนื้อสาว ใคร ๆ เห็นต่างก็รับรู้ได้ถึงความงดงาม รอยยิ้มที่สามารถกระชากดวงวิญญาณของเพศตรงข้ามให้ตกอยู่ในภวังค์  บุรุษเพศพวกนั้นเฝ้าแต่ฝัน แล้วใช้มือบำบัดความใคร่ ปลดปล่อยสายธาราแห่งรักครั้งแล้วครั้งเล่าจนไม่มีเหลือ หมดสิ้นเรี่ยวแรงเพียงใด ก็ยังฝืนที่จะกระทำ  เพราะฉะนั้นเพียงไม่นานนัก ไม่เฉพาะพละกำลัง แต่ยังหมายถึงดวงวิญญาณหลุดออกจากร่าง ทั้ง ๆที่ความสุขยังคงฉ่ำหวานอยู่ในมโนทวารรับรู้ ม่ายนาคี เป็นเผ่าพันธุ์พิเศษ ต้องคำสาป เพราะเหตุนี้เองในเผ่าพันธุ์ จึงมีเพียงสตรีเพศ กับสตรีที่มีท่าทางคล้ายบุรุษ สามารถหาความสุขจากเรือนร่างของกันและกันได้ก็จริง แต่ไม่สามารถต่อเชื้อดำรงเผ่าพันธุ์เอาไว้ได้ ละอองดาว เป็นบุตรีเพียงหนึ่งเดียวของ จันตรี นางผู้เป็นหัวหน้าเผ่าพันธุ์ ชายที่จะสามารถสมสู่กับละอองดาวได้ ต้องเป็นมนุษย์รูปงาม มีความสมบูรณ์แบบ ไม่มีที่ติ พละกำลังต้องมีเหลือเฟือ มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าในเพศรส สามารถร่วมรักได้หลาย ๆ ครั้งต่อเนื่อง จนกว่า...ดวงวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง เพื่อก่อกำเนิดชีวิตใหม่ในร่างกายของละอองดาว จำเป็นอยู่ดีที่ต้องเสียสละชีวิตของชายผู้สมบูรณ์แบบคนนั้น มันอาจเป็นเรื่องโหดร้ายไปสักหน่อย แต่นี่คือวิถีที่ต้องเป็นไป ละอองดาวจะต้องไม่ให้ความสงสารมาทำลาย วิถีที่ต้องดำเนินไปตามเผ่าพันธุ์ เผ่าพันธุ์ม่ายนาคี ชาติพันธุ์ที่ดำรงอยู่ได้ด้วยการเสพสมกาม ไม่ได้เสพสมกับมนุษย์ ก็เสพสมกันเอง