2
244 Words
“สวยเหลือเกิน ลูกสาวแม่”
จันตรี... หัวหน้าเผ่า ม่ายนาคี อายุจริงไม่อาจคาดเดา แต่รูปร่างหน้าตาเหมือนยังคงความงดงามเอาไว้ที่ไม่เกิน 20 เศษ ๆ เท่านั้น
หญิงสาวผู้มีความงดงามและเร่าร้อน มีความสามารถในชั้นเชิงกามโลกีย์ จนกระทั่งสามารถเป็นผู้ควบคุมเผ่าพันธุ์เอาไว้อย่างไม่มีผู้ใดกล้าต่อกร
ความเป็นหัวหน้าเผ่าพันธุ์ ส่วนหนึ่งเกิดจากการสืบทอด แต่ต้องไม่ลืมว่า หากไร้บารมีก็ยากที่จะครอบครองสถานะดังกล่าวเอาไว้ได้
ละอองดาว เจ้าของวงหน้าพริ้มเพรา ขนตายาวเป็นแพ ยืนหยัดอยู่บนความสูงระหง เอวคอด สะโพกผายแน่นเปรี๊ยะ หน้าอกหน้าใจอวบอัด ผิวพรรณขาวนวลเนียน
เมื่อจันตรีกล่าวชม พวงแก้มของหญิงสาวก็ระเรื่อเปล่งปลั่งงดงาม
ดวงตาเป็นประกายไม่อาจซุกซ่อนอาการเขินอายเอาไว้ได้
“แม่ชมหนูเกินไปแล้วค่ะ”
“เกินไปตรงไหน ในเผ่า มีแต่หนูเท่านั้นแหละที่เหนือกว่าใคร ๆ อีกไม่กี่วันแล้วสินะที่หนูจะต้องร่านร้อน อยากเสพสมกาม”
“แม่!”
นงคราญหลุดเสียงสะท้าน ใบหน้าแดงเข้ม เลือดฝาดสาวสูบฉีดไม่เพียงแค่ใบหน้าเท่านั้น
“ลูกแม่”
จันตรีคว้าร่างของละอองดาวเข้าสู่อ้อมกอด หอมแก้มนวล “ไม่ต้องกังวลไปหรอก”
“หนูเขินจังค่ะ ที่สำคัญหนูกลัวเจ็บ”
“ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆหรอกจ้ะลูกแม่”
“จริงหรือคะ แต่ทำไม...”
- Writer
