5
560 Words
“อุ๊ย พี่นิ่ม”
“เป็นไรไปคะ หน้าแดง เหงื่อแตกด้วย”
นิ่ม เป็นทั้งเพื่อนและพี่เลี้ยงผู้คอยดูแลละอองดาวมานาน อายุห่างกันแค่ปีเดียวเท่านั้น
นิ่มค่อนข้างอวบท้วม ใบหน้าอาจสวยไม่เท่าละอองดาว แต่ดูหวานด้วยรอยยิ้ม ดวงตามีประกายเริงร้อน
“เปล่าค่ะ”
“เปล่าได้ไงคะ ดูสิ เหงื่อแตกจริง ๆ ด้วย เหมือน...เหมือน...”
นิ่มมองหน้าละอองดาว ทำเอาหญิงสาวถึงร้อนตัว แทบไม่กล้าสู้สายตา แก้มก็ยิ่งออกเฉดสีแดงระเรื่ออมชมพู
“เหมือนอะไรคะ” ละอองดาวถาม เสียงสั่นพร่า
“เหมือนเพิ่งไปแอบดูท่านจันตรีกับจำปีน่ะสิ”
“อะไรนะคะ” ละอองดาวเสียงดัง “ทำไมพี่รู้”
“อย่าเสียงดังไปค่ะ” นิ่มเอามือปิดปากของละอองดาวเอาไว้ สีหน้าไม่สู้ดี ด้วยเกรงว่าจะมีคนได้ยินเข้านำไปรายงานให้จันตรีรับรู้มีหวังหลังลายแน่
“อยากดูต่อไหมคะ”
นิ่มถามเสียงเบา “เมื่อกี้กำลังเข้าที่เลยค่ะ”
“หนู...”
ละอองดาวลังเล ทั้ง ๆ ที่ใจจริงก็อยากจะดูต่อให้จบ เพียงแค่มารดากำลังถูกเล้าโลมเท่านั้น หล่อนยังรู้สึกเหมือนฉี่จะแตก กล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานบีบเกร็ง ฉี่แทบจะเล็ดออกมาเสียเดี๋ยวนั้นจนต้องรีบเลี่ยงออกมา
“ไปนะคะ” นิ่มเซ้าซี้ และท่าทางเหมือนจะรู้แหละว่าละอองดาวเพิ่งออกมาจากบริเวณนั้น
ก่อนที่ละอองดาวจะทันได้ตอบตกลง ก็ถูกนิ่มลากแขนกลับไป คราวนี้ไปอีกด้านหนึ่ง ในตำแหน่งที่ไม่คาดคิดว่าจะเห็นได้ชัดเจน
ระยะห่างจากจุดที่ละอองดาวแอบอยู่หลังม่านนิดหน่อย แต่...เป็นมุมที่สามารถเห็นความเคลื่อนไหวชัดเจนอีกมุม
คราวนี้ทั้งนิ่มกับละอองดาวถึงกับชะงัก ดวงตาของทั้งคู่เบิ่งกว้าง มองเหตุการณ์บนเตียงด้วยหัวใจที่เต้นรัวระทึกเหมือนจะหลุดออกมานอกอกเสียให้ได้
“อู้ยยย...ซี้ดดด...อาววว์ จำปี...”
“จ๋า กินนมจำปีหน่อยสิคะท่าน”
เวลานั้น ทั้งคู่เพิ่งจะเปลี่ยนท่วงท่า จันตรีเพิ่งลงไปนอนหงายอีกครั้ง ปล่อยให้เรือนร่างเปลือยของจำปีถูไถอยู่ด้านบน
เนื้อแนบเนื้อ สัมผัสแนบชิด เหงื่อผสมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน สีผิวของจำปีเข้มกว่าตัดกับผิวสีขาวเรืองแสงของจันตรี
มันกลายเป็นภาพที่บาดอารมณ์ บาดความรู้สึกได้อย่างงดงาม
เรียวขาเปลือยนวลเนียนของจันตรีแยกออกห่าง แต่ก็โอบรอบเอวของจำปี เนินรักประกบเข้าหา ผืนหญ้าถูกบดคลึง แทบจะเกี่ยวกระหวัดเป็นเนื้อเดียวกัน ร่องไม่สามารถสัมผัสกันได้ตรง ๆ ก็จริง เม็ดทับทิมที่ซ่อนอยู่ข้างในก็เช่นกัน ทว่า...มันก็คือความแนบชิดที่สามารถกระตุ้นเร้าอารมณ์ความรู้สึก
จำปีโน้มตัวยื่นถันเข้าใกล้ปากของจันตรี จุกนมถูกลิ้นเลียระริก แข็งเป็นไต น้ำลายของจันตรีทำให้จุกเต้าแต่ละข้างเปียกชุ่ม
ร่องรักของจันตรีเวลานี้เยิ้มแล้วเยิ้มอีก แท้จริงแล้ว นางกระตุกเกร็งไปทั้งสรรพางค์กายมารอบหนึ่งแล้ว แต่จำปียังคงไม่หยุด
“จำปี...จำปี...”
ปล่อยจุกถันให้หลุดออกจากปากพร้อมเสียงครวญ
- Writer
