“ลุงเบญคะ คุณตาใจดีมาก ๆ เลยค่ะ พาน้องไปเข้าห้องน้ำข้างในมาด้วย ห้องน้ำใหญ่มาก ๆ แค่จับตรงฝาบ้าน น้ำก็สะอาดไปหมดเลยล่ะค่ะ”
เบญจมินทร์ยิ้มรับไม่ได้ตอบกลับไปว่าอะไร เห็นลูกสาวของเขาตื่นเต้นกับของในบ้านแล้วก็พลอยสนุกตามไปด้วยไม่ได้ แล้วเอ่ยขอตัวจากพ่อ เดินจูงมือลูก แยกตัวไปนั่งที่โต๊ะเดิม
“กินอะไรอีกไหมครับ”
“ไม่ค่ะ” เด็กหญิงตอบแล้วมองเด็กโตกว่าในงานเลี้ยงที่หยิบของเล่นที่ดูมีราคาและหาซื้อไม่ได้ง่าย ๆ ขึ้นมาเล่นด้วยกัน เบญจมินทร์มองตามแล้วก็ก้มลงถามลูกของเขา
“อยากได้ไหมครับ”
“ไม่ค่ะ แม่น้องบอกว่าของเล่นเต็มบ้านแล้ว แต่น้องว่าก็สวยน่าเล่นดีนะคะ แต่ไม่เอาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวแม่บ่นน้องอีก”
คนเป็นพ่อที่พร้อมจะเปย์ให้ลูกได้ทุกอย่าง ได้ยินแล้วไม่พอใจในทันที ลูกของเขาควรต้องได้ในสิ่งที่ต้องการและเหมาะสม หากลูกของเขาต้องการของเล่นเพื่อเสริมพัฒนาการไม่ว่าชิ้นไหนบนโลกนี้ก็ตาม ทำไมเขาจะหามาให้ลูกข
