“ดา! ดา! จะไปไหน หยุดก่อน”
แผนตะโกนเรียกกานดาที่ยังเดินตรงไปที่อาคารหลังนั้น แต่เธอก็ไม่แม้แต่หันมามอง ร่างกายตรงทื่อ แขนไม่แกว่งไกว นั่นยิ่งแสดงให้เห็นชัดว่ากานดากำลังถูกควบคุมด้วยบางสิ่งบางอย่าง
“ดาหยุด” เขาวิ่งมาทันเธอพอดี พร้อมกับคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ได้ พอเหลือบสายตามองตรงไปข้างหน้า ก็เห็นหลังผู้ชายคนหนึ่งวิ่งหายไปอีกทาง แต่ช่างมันก่อน ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือจะทำยังไงให้กานดามีสติกลับคืนมา
แผนดึงให้ร่างเล็กหันกลับมาด้านตัวเอง สิ่งที่เห็นยิ่งทำให้เขาตกใจมากกว่าเดิม ดวงตาคู่สวยเหม่อลอย ไร้แววตา
โชคดีที่บริเวณนี้โดนพายุพัดจนพังเสียหาย ทำให้ไม่มีนักศึกษาอยู่ใกล้ ๆ เลยไม่ไม่ใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แผนรีบดึงกานดาให้เดินตามหลังกลับมายังเต็นท์นอนของตัวเอง ซึ่งเธอก็ก้าวขาตามมา แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เธอไม่มีสติพอที่จะรับรู้อะไร
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้แผน” ครามที่รออยู่เอ่ยถามอย่างร้อนใจ เท่
