ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ในค่ายอาสา ทั้งแผนและกานดาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอีก แต่ว่า ความสัมพันธ์มันต้องเลื่อนสถานะอย่างอัตโนมัติ เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่จะฟันแล้วทิ้ง อีกอย่าง ไหน ๆ ชอบเธออยู่แล้วเป็นทุนเดิม ถือเสียว่าได้ขั้นเร็วขึ้นก็แล้วกัน
ตอนนี้ นักศึกษาทุกคนกำลังอยู่บนรถบัส มุ่งหน้ากลับกรุงเทพมหานคร แผนเอาแต่จ้องมองสร้อยข้อมือที่เขาดึงออกมาจากแขนของกานดาในคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีวิญญาณหรือมนต์คุณไสยอยู่ข้างในแล้ว แต่สิ่งที่เขาสงสัยคือ เธอไปได้มันมาจากไหนกันแน่
เขาหันมองศีรษะทุยเล็กที่เอนพิงอยู่กับหัวไหล่ แล้วรอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า กานดาเป็นผู้หญิงที่แปลก แต่ก็น่ารักมากทีเดียว
รถบัสวิ่งตามกันมาเรื่อย ๆ แล้วมาหยุดพักที่ปั๊มน้ำมัน แผนยังคงนั่งมองกานดาที่หลับซบกับหัวไหล่ของเขาอยู่แบบนั้น และเขาก็มองอยู่นานมากแล้ว นานจนเพื่อนสังเกตเห็น
“ไอ้แผน มองขนาดนี้มึงไม่ถอดจิ
