เรือนโยก

3113 Words

สายป่านนอนเขียนจดหมายถึงนทีในยามโพล้เพล้ เธออาบน้ำเตรียมเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะดูท่าแล้วคืนนี้ฝนตกหนักแน่ๆ วันทั้งวันเธอไม่ยอมออกไปไหน แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างกำไรที่มาเยี่ยมเธอถึงเรือนเธอก็ไม่ยอมออกมาพบ สภาพจิตใจค่อนข้างแย่ และส่วนกลางกายที่เจ็บแปลบๆอยู่บ้างมันทำให้เธอไม่อยากออกไปพบผู้คนได้ในตอนนี้ ..สวัสดีค่ะคุณนที เห็นบอกว่างานเยอะใกล้จะสอบแล้วใช่ไหมคะ ขอให้ได้คะแนนดีๆนะ วันนี้มีเรื่องให้สมองคิดหนักหน่อย มันเหนื่อยจนแทบไม่อยากจะเผชิญหน้ากับผู้คน ป่านไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง ขอโทษนะคะที่มีแต่เรื่องแย่ๆเล่าให้คุณนทีฟังอยู่เรื่อย ป่านเจ็บใจเหลือเกินค่ะ คิดถึงพ่อมากๆ อยากออกไปจากที่นี่ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ป่านมันโง่อย่างที่ใครต่อใครบอกจริงๆค่ะ เฮ้ออ เบื่อจังค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ คนอย่างสายป่านไม่มีทางจะคิดสั้นหรือยอมแพ้ในโชคชะตาตัวเองแน่นอน .. คิดถึงนะคะ ว่างเมื่อไหร่ค่อยเขียนตอบก็ได้นะคะ^^ เธอระบายความในใจบางส่วนผ่านทางจดหมายเตรียมส่งให้นทีพร้อมทั้งวาดรูปวิวที่นทีส่งมาให้ เธอใช้เพียงดินสอธรรมดาๆวาด การวาดรูปเป็นพรสวรรค์ของสายป่านซะจนนทีทึ่งและมักให้เธอวาดให้เขาอยู่บ่อยครั้ง แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตูห้องของเธอโดยผู้มาใหม่ ทำให้สายป่านละจากกระดาษตรงหน้า “วันนี้กลับไวจังแม่” เธอหันไปมองแม่ฉวีช้าๆ แต่ กลับไม่ใช่ฉวี หากแต่เป็นภูผาเจ้านายของเธอ ที่ตอนนี้ยืนอยู่กลางห้องนอนมองเธออย่างน่ากลัว เธอรีบลุกขึ้นนั่งเงยหน้ามองเขาอย่างสงสัย “อะ เอ่อ คุณ คุณมาที่นี่ทำไมคะ” “ไม่น่าถามนะสายป่าน อย่ามาแกล้งตีหน้าเซ่อ” เขาดึงกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นยืนพร้อมตะคอกใส่หน้าหวานเสียงดัง จนสายป่านยืนตัวสั่นเทาจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ “ฉันละเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด กล้ามากนะสายป่าน กล้าที่คิดจะจับฉัน” “โอ้ยย คะ คุณภูผา ป่านเจ็บ ปะป่านบอกไปแล้วไงคะว่าป่านไม่ต้องการอะไรแล้ว” “หยุดแสร้งมารยาตีหน้าเศร้าได้แล้ว ฉันรำคาญลูกกะตา และที่มาวันนี้ฉันไม่ได้นึกพิศวาสอะไรในตัวเด็กร่านๆอย่างเธอหรอกนะสายป่าน ฉันรู้เธอกับแม่เธอมันหิวเงินแค่ไหน” “มะ ไม่ใช่นะคะ โอ้ยย” เขาถลกผมเธออย่างแรงเหมือนผมจะหลุดออกจากศีรษะให้ได้ “ไม่ใช่หรอ? หึ แล้วอีร่านคนไหนล่ะ ที่มันถือวิสาสะรับโทรศัพท์ จนฉันต้องเลิกกันกับแฟน ห๊ะ!! ตอบฉันมาสิ ตอบมาสิโว้ยย!!” “โอ๊ยย ป่านไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ เรื่องมือถือ คือป่าน ป่านกดรับมั่วๆไม่คิดว่านั่นจะเป็นแฟนคุณ” “ฉันจับได้ขนาดนี้แล้วยังจะกล้าแถอีกหรอ? อยากมีผัวจนตัวสั่นเลยสิ” “ไม่นะคะ คุณภูผา คือป่านไม่เคยใช้มือถือ ป่านไม่รู้ว่ามันจะ.. “หุบปากเน่าๆของเธอซะที ฮ่าๆๆ มุกไม่เคยมีโทรศัพท์ เฮอะ เก็บข้ออ้างไปหลอกผัวคนก่อนๆของเธอเถอะสาวน้อย “ฮือๆ ปล่อยป่าน ป่านเจ็บ ป่านไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ ฮึกๆ ป่าน ขอ ขอโทษ” เธอร้องไห้ขอโทษเขาเสียงสั่น ภูผาละมือจากผมของเธอแล้วเลื่อนมาบีบคอเธอหลวมๆอย่างน่ากลัว สายตาคมก้มลงมองเนินเนื้อใต้เสื้อคอกระเช้าที่หล่อนใส่อย่างหื่นกระหาย เธอไม่ใส่ชุดชั้นใน “หึ นอนอ่อยเหยื่อรอให้ฉันมาเอามือถือล่ะสิ นังผู้หญิงร่าน หิวเงินยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัว ออ หรือว่าเธอเป็นพวกประเภทให้ฟรีก็ไม่มีใครเอา จนแม่เธอต้องจับตระกร้าล้างน้ำสร้างเรื่องให้ฉันรับผิดชอบ ห๊ะ”เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังซะจนสายป่านห่อไหล่ขึ้นอย่างตื่นกลัว “ฮือๆ มือถือคุณอยู่ตรงนั้น ออกไปจากห้องป่านได้แล้ว ถึงคุณจะเป็นนายจ้างของป่านคุณก็ไม่มีสิทธิ์จะมาดูถูกป่าน เสียแล้วก็เสียไป ป่านจะถือซะว่าทำทานให้ ” สายป่านชี้นิ้วไปยังห่อผ้าผืนเล็กที่ห่อมือถือราคาแพงของเขาไว้มันถูกวางไว้บนกองเสื้อผ้าของเธอที่พับเอาไว้อย่างเรียบร้อย “เพี๊ยะ” “โอ๊ยย” สายป่านโดนฝ่ามือหนาตบเข้าแก้มซ้ายเธออย่างแรง มันแรงซะจนเธอล้มหัวคะมำ “กล้าดียังไงมาด่าฉันห๊ะ ” “โอ๊ยย” เขาตบเธอแล้วยังไม่พอยังตามมาบีบลำคอเล็กๆเธอไว้ พร้อมทั้งคำดูถูกสารพัดที่สายป่านเกินจะทนฟังได้ ตอนนี้เธอรู้สึกชาไปทั้งหน้า หายใจติดขัด “อ๊ะ อ่อย แค่กๆๆ” เธอร้องขออย่างน่าสงสารจนเขายอมปล่อยมือหนาจากลำคอระหง สายตาซาตานร้ายเหลือบมองเห็นปลายถันที่โผล่ออกมาวับๆแวมๆเล่นเอาหัวใจของเขาสั่นคลอนไม่น้อย ในใจเริ่มนึกถึงบทลงโทษที่หล่อนจะได้รับทันที “จะว่าไป เรื่องเมื่อคืนฉันอาจจะไม่ได้ทำอะไรเธอ ..อยากลิ้มรสของฉันมั้ยล่ะสายป่าน” “มะ ไม่ค่ะ ไม่ ฮือ อย่าๆ ป่านกลัว ป่านไม่เคย” เธอส่ายหัวไปมาปฏิเสธเขาอย่างน่าเวทนา “ฮ่าๆๆ ไม่เคย? ไม่เคยเจอไซส์ฝรั่งล่ะสิ อืม คืนนี้แหละฉันจะทำให้เธอได้ลิ้มรสของฉันและเข็ดหลาบไปจนวันตาย จะได้รู้ว่า เธอกำลังเล่นผิดคนแล้ว สายป่าน” “ไม่ๆ ว้าย อื้อ อย่าคะ อย่า ฮือๆ คุณภูผา หนูกลัวแล้ว ฮือๆ” มือร้ายผลักเธอให้ล้มลงนอนบนที่นอนเก่าๆจนผ้าถุงที่เธอใส่ถลกขึ้นจนเห็นเนินเนื้ออวบอูมใหญ่เกินตัวมีขนขึ้นปกคลุมเล็กน้อย “หึ ใหญ่ๆอย่างนี้ คงโดนเอาจนบานล่ะสินะ”เขาใช้มือใหญ่ตะปบเนินโยนีของเธอจนสาวใต้ร่างนอนดิ้นตะเกียกตะกายพยายามเอาตัวรอดจากเขา แต่ก็ไม่พ้นอยู่ดีเพราะร่างใหญ่ได้นอนทาบทับตัวเธอไว้ “ป่านขอนะคะ ฮือๆๆ อื้อ โอ๊ยยย” เธอร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะเขาใช้นิ้วทั้งสองจ้วงแทงเข้าไปในส่วนสงวนของเธอที่ยังไม่หายดี แต่กลับต้องมาซ้ำรอยเดิมอีก “อ่าส์ ตอดแน่นขนาดนี้ อยากรู้รสชาติของฉันแล้วใช่มั้ย ฮื้ม” นิ้วร้ายของเขาชักเข้าชักออกพร้อมกระซิบข้างใบหูหล่อน ริมฝีปากได้รูปขบเม้มติ่งหูเธออย่างแรงจนเธอร้องเสียงหลง ไล่ลงมาดูดตามซอกคอจนเกิดรอยแดงหลายจุด “โอ๊ย อื้อ อย่าค่ะ” “เธอรู้อะไรมั้ยสายป่าน ว่าฉันน่ะ ซาดิสมากก” เขาลากเสียงยาวจนเธอแทบจะเป็นลม ได้แต่ภาวนาให้ฉวีรีบๆกลับมาเสียที ภูผาเลื่อนริมฝีปากมาหยุดตรงปทุมถันคู่อวบเขายื่นลิ้นแตะทักทายปลายยอดสีหวาน ส่วนอีกข้างถูกมือบีบนวดเคล้นอย่างหนักจนหน้าอกอวบขาวมีรอยนิ้วมือใหญ่ประทับไว้ เธอรู้สึกเจ็บปวดปนทรมานไปพร้อมๆกัน ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคือความโหดร้ายหรือความสุข “ฉันจะเอาเธอให้แหลกคามือเลยสาวน้อย” “ไม่ ไม่ค่ะ หนูกลัว ซี้ดด” “ฮ่าๆ จะเสียวหรือจะกลัวดีล่ะ ดูสิหัวนมเธอสู้ลิ้นฉันขนาดนี้ ไหนจะส่วนล่างที่ตอดนิ้วฉันซะจนอึดอัดอีก ....เธอมันร่านสายป่าน” “เธอได้แต่ข่มเสียงครางเอาไว้ กัดฟันแน่นไม่กล้าเผยเสียงอันน่าเกลียดออกไป” “รู้อะไรมั้ย ว่าฉันเคยเอากับผู้หญิงจนถึงเช้าเลยก็มี”เขาบีบคางเธอให้ขึ้นมาฟังคำบอกเล่าของเขาอย่างบ้าอำนาจ “บางที เรียกมาตั้งสามสี่คน ก็มี หึๆๆ ฉันจะเอาให้เธอหลาบจำไปเลยแม่สาวน้อย ว่าไม่ควรทำให้ฉันเดือดร้อน โดยเฉพาะทำให้ฉันกับคนรักต้องทะเลาะกัน” เขาขู่เธอด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเลือดเย็น ขู่ทั้งๆที่ค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองออกไปทีละชิ้นอย่างเจนจัด กระทั่งเปลือยเปล่าทั้งคู่ สายป่านนอนหอบหายใจถี่สายตาเธอสะดุดกับบุรุษเพศความเป็นชายที่น่ากลัวของเขา ที่มันกำลังผงาดใหญ่เต็มที่ เทียบเท่ากับลำแขนของเธอเห็นจะได้ “มะ ไม่ นะนะ อย่าๆ ป่านกลัว” ภูผาหาได้สนใจไม่ เขาแหกขาเรียวทั้งสองข้างของหล่อนอ้าออกกว้างสุดเพื่อรับเอาความใหญ่โตของเขา ที่แทงเข้าไปพรวดเดียวสุดด้าม พรวดด “กรี๊ดดดด ฮือๆๆ” ภูผารีบใช้ริมฝีปากปิดเสียงร้องของสาวใต้ร่างเอาไว้ เพื่อไม่ให้ใครมาได้ยิน เสียงฟ้าร้องเสียงดังโครมครามแข่งกับเสียงสะอึกสะอื้นไห้ของสาวร่างอรชรภายในห้องของเจ้าหล่อน นับว่าบรรยากาศตอนนี้ช่างเป็นใจให้กับเขายิ่งนัก “ซี้ดดดด แน่นอย่างนี้นี่เอง อ่าส์ ถึงว่า” “อื้อๆ ฮึกๆๆ ฮือๆๆ เจ็บๆๆ เอาออก” “เอาออกให้โง่สิสายป่าน มีของดีอย่างนี้นี่เอง แม่เธอถึงได้เอามาเสนอให้ฉันถึงที่ ซี้ดด” เขาแทงเข้ามาครั้งเดียวมิดด้ามโดยไม่ได้เล้าโลมอะไรเธอสักนิด กลีบกุหลาบเสียดสีจนเขารู้สึกทรมาน เขาปล่อยน้ำลายออกจากปลายลิ้นให้หยดลงบนกลีบกุหลาบเบื้องล่างอย่างดิบเถื่อน โดยไม่คิดที่จะใช้ปากสัมผัสกับกลางกายของหล่อนแม้แต่น้อย เพราะรู้สึกแขยะแขยงเธอสิ้นดี “ปล่อย ฮือๆๆ ปล่อยป่าน พอแล้ว เอาออก ฮือๆ เอาออก ป่านกลัวแล้วจ๊ะ ฮือๆ” เขาไม่ได้สนใจคำร้องขอของหล่อนสักนิดแต่กลับกระเด้าสะโพกถาโถมเข้าหาร่างบางจนเธอหัวสั่นหัวคลอน พั่บๆๆๆๆ สาวน้อยผู้อาภัพนอนตัวแข็งทื่อยอมให้เขากระหน่ำแทงเข้าๆออกอย่างหมดอาลัยตายอยาก สายตาของเธอเหม่อลอย น้ำตาไหลไม่ขาดสาย ไม่มีแรงแม้แต่จะเปล่งเสียงร้องห้าม หลังจากที่พยายามดิ้นทุรนทุรายอ้อนวอนร้องขอเขามาสักพัก เขาก็ไม่ยอมหยุดสักที "โอ่ววว แน่น แน่นชิบ” พั่บๆๆๆ "อ่าๆ” "อื้อๆ ช่วยด้วย ป่านเจ็บ” “หึ เจ็บหรอ? ดี จะเอาให้เจ็บหนักๆให้ลืมรสรักบรรดาผัวๆทั้งหลายที่เธอเคยผ่านมาเลยนะสาวน้อย ซี้ดดด” “ป่าน ป่านไม่เคย ฮือๆ คุณ คะ คนแรก” เธอพยายามละล่ำละลักอธิบายให้เขาฟัง แต่เขาหาได้สนใจไม่ กลับยิ่งเพิ่มแรงกระเด้าจนเธอแทบฉีก “แสบ ป่านแสบ ซี้ดดด” ความเสียวเริ่มก่อตัวหนักสายป่านรุ้สึกถึงแรงตอบสนองของร่างกายที่เริ่มรู้สึกแปลกประหลาดกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ ที่เธอคิดว่ามันจะเข้ามาในตัวเธอไม่ได้ “อ่า ป่านปวดฉี่” เธอส่ายหัวไปมาเหมือนปลาโดนทุบ ร่างบางกระตุกอย่างแรงจนเขาเหยียดยิ้มพอใจที่ทำให้หล่อนเสร็จสมไปอีกรอบ หลังจากที่เธอกระตุกมาแล้วสองครั้งก่อนหน้า พั่บๆๆๆๆๆ “โอ่วววว ซี้ดดด” เขาเร่งกระแทกถี่ยิบกระทั่งปลดปล่อยน้ำกามเข้าไปในร่องสวาทของเธอ ทั้งๆที่ตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะปล่อยด้านนอกแต่เขากลับควบคุมตนเองไม่ได้ สายป่านนอนหมดสติทั้งที่ท่อนเอ็นยังคงอยู่ในร่างกายอยู่ และเขายังคงกระเด้าสะโพกแทงเข้าร่องเธอเรื่อยๆ กระทั่งเสร็จสมอีกรอบ เขาจึงยอมถอดถอนมันออกมา ภูผาแอบมองใบหน้าหวานหยดที่กำลังหลับตาพริ้ม มือใหญ่ยังคงซุกซนลูบไล้ทั่วทั้งเรือนร่างนุ่มนิ่ม บ้าจริง ทำไมเขาถึงไม่ยอมออกไปจากที่นี่ เธอมีแรงดึงดูดที่ทำให้เขาอยากจะทำเธออีกรอบ และจะทำมันทั้งคืน เอาให้ฟ้าเหลืองกันไปข้าง ไวเท่าความคิดท่อนเอ็นที่สงบเริ่มแข็งขึ้นผงกหัวหงึกๆทักทายกับปากทางสวาทของลูกน้องสาวที่กำลังนอนหลับอยู่ เขากำลังลักหลับเธอ ภูผายกขาทั้งสองขึ้นพาดบ่า เขารูดท่อนเอ็นขนาดเขื่องถูๆไถๆกับร่องเสียวที่กำลังบวมเป่งที่เกิดจากฝีมือเขา “ฉันจะเอาอีกรอบนะสายป่าน อ่าส์ แน่นอะไรอย่างนี้ อืมม เสียวหัวโว้ย” เสียงกระแทกกระทั้น สะโพกหนากระทบกับเนินเนื้อและหน้าท้องแบนราบเสียงดังพั่บๆๆๆ แข่งกับเสียงฝนพรำด้านนอกช่างเรียกอารมณ์ให้เขาอยากตักตวงความสุขจากร่างกายเธอยิ่งนัก ยิ่งยามที่เขากระแทกในจังหวะเร็วๆมองหน้าอกขนาดใหญ่เกินตัวของเธอกระเพื่อมขึ้นลงจนมือหนาอดใจไม่ไหวเอื้อมไปกอบกุมบีบแน่นจนเนื้อนิ้มล้นแทรกช่องว่างของแต่ละนิ้ว พั่บๆๆๆๆ “อืมมม เต็มไม้เต็มมือดี” ริมฝีปากหนาอดใจไม่ไหวจึงก้มลงดูดยอดปทุมถันสีชมพูพร้อมขบเม้มมันอย่างแรงด้วยความหมั่นเขี้ยว “อ่าส์ นังร่าน เธอทำฉันเสียวจนกู่ไม่กลับ” พั่บๆๆๆๆ ร่างใหญ่โจนจ้วงหนักหน่วงอย่างดิบเถื่อนราวกับสัตว์ ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นใส่เธออีกหลายๆครั้ง จนเกือบรุ่งสาง ในขณะที่เธอรู้ตัวว่าถูกเขากระทำชำเรา แต่เพราะเธอเหนื่อยจนไม่มีแรงจะขัดขืนจึงทำได้แค่นอนกัดฟันรับความป่าเถื่อนจากเขาจนหมดสติไปอีกรอบ เธอรู้สึกชาไปทั้งร่าง ไม่มีเรียวแรงจะขยับเขยื้อน ขนาดแค่ขยับเปลือกตาให้ลืมตาตื่นขึ้นมายังทำได้ยากเย็น เพราะมันคงบวมจากการร้องไห้อย่างหนัก ส่วนกลางกายด้านล่างเธอแทบไม่อยากจะคิดว่ามันจะบวมแค่ไหน แค่จะหุบขาให้เข้ากัน เธอยังทำไม่ได้ เพราะโดนความใหญ่แทงเข้าแทงออกทั้งคืน เธอได้แต่นอนอ้าซ่ากระพริบตาปริบๆมองเพดานแล้วใช้ปลายตาเหลือบมองคนชั่วช้าที่กำลังนั่งดูดบุหรี่ข้างๆเธอส่วนใบหน้าคมกำลังก้มลงมองมือถือของตัวเอง เมื่อภูผาเหลือบมองไปยังสายป่านที่กำลังนอนแน่นิ่งแต่สายตาส่งความอาฆาตแค้นอย่างเห็นได้ชัดจนเขารู้สึกหงุดหงิด “ไงสาวน้อย ทีนี้รู้รสฉันรึยังล่ะ รู้อะไรมั้ย ฉันเอาเธอจนเกือบจะเช้าแล้ว ฮ่าๆๆ” เขาไม่ได้พูดเปล่ากลับพ่นควันบุหรี่มาทางเธอจนเธอสำลัก “แค่กๆ เลว คุณมันไม่ใช่คน คุณข่มขืนฉัน ฉันจะแจ้งความ” “แจ้งความเหรอสายป่าน แค่เธอลุกขึ้นยืนยังทำแทบไม่ได้ ดูสภาพเธอตอนนี้สิ หึ คงได้อิ่มไปเป็นเดือน” เขาไม่ได้เอ่ยคำดูถูกเปล่า แต่ยังคงใช้มือหนาทั้งสองดึงต้นแขนเธอให้ลุกนั่ง “มองหน้าฉันสิ สบตาฉันสิสายป่าน ฮ่าๆ แค่ประจันหน้ากับฉันเธอยังไม่กล้า ฮ่าๆๆ” “โอ๊ยย” แม้เขาไม่ได้ออกแรงผลักเธอมากนัก แต่ความอ่อนล้ามันทำให้เธอล้มไม่เป็นท่า สภาพร่างเปลือยเปล่าที่มีรอยจ้ำๆตามซอกคอจนถึงเนินนม ส่วนปลายถันรู้สึกแสบนิดจากการโดนฟันขบอย่างรุนแรง ส่วนบั้นท้ายงอนงามมีรอยฝ่ามือของเขาประทับไว้เต็มไปหมด ภูผาใส่เสื้อผ้าไปพร้อมๆกับมองหญิงสาวที่นอนตะแคงขดตัวอยู่อย่างเวทนา แต่ช่วยไม่ได้เธอเลือกที่จะมาเล่นกับไฟเอง เธอต้องได้รับโทษสาสม สายตาคมมองต่ำลงไปยังกลีบกุกลาบที่บวมเป่งมีน้ำไหลออกมาเรื่อยๆ ความคิดอยากจะเดินไปซับน้ำออกให้เธอเกิดขึ้นแว้บหนึ่ง แต่ต้องพยายามเก็บความอ่อนโยนไว้ข้างใน “หึ ออสเตรเลียเหรอ อยากจะไปขายตัวที่นั่นเหรอ สายป่าน เธอฝันไกลไปนะ” แคว่กๆๆๆ เขาดึงโปสการ์ดบนผนังออกมาสองสามใบขึ้นมาฉีกแล้วโยนมันใส่ร่างบางที่นอนสะอึกสะอื้นปานจะขาดใจตาย =br= ส่วนคุณทัศนา ได้ยินวาจาเชือดเฉือนจากลูกชายตัวดีที่ดูถูกสาวใช้ เธอแทบจะล้มทั้งยืน เธอแอบยืนฟังได้สัก5นาทีเห็นจะได้ หลังจากที่ถูกฉวีเรียกให้คนไปปลุกเธอตั้งแต่ตีสี่ เธอจึงรีบตามฉวีมาดูให้เห็นกับตา โดยแอบย่องมาเงียบๆไม่ให้ภูผาไหวตัวทัน เมื่อประตูถูกเปิดจากด้านใน คุณทัศนาซึ่งยืนรออยู่หน้าประตูเหลือบมองเห็นสาวร่างบางนอนขดตัวเปลือยเปล่ามีรอยแดงเป็นจ้ำๆทั่วร่าง แม้จะมองเห็นแค่เพียงไม่ถึงสามวินาที หลังจากที่ภูผารีบปิดประตูโดยเร็วเมื่อรู้ว่ามีฉวีและมารดาอยู่ด้านนอก แต่ไม่ทันเสียแล้ว แต่มันก็นานพอที่แม่ของเขาเห็นสภาพด้านในห้องชัดกับตาว่าลูกชายของเธอทำอะไรไว้ “แม่??” มารดาของเขามาถึงที่นี่ได้ยังไงกัน?? เพี๊ยะ!!! ใบหน้าหล่อเหลาโดนตบฉาดใหญ่โดยฝีมือผู้เป็นแม่ “ทีนี้แกจะแก้ตัวยังไงล่ะตาผา” “...............................” “ฉวี” “คะ คุณทัศนา” “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะรับผิดชอบหนูสายป่านเอง งานหมั้นจะเกิดขึ้นอาทิตย์หน้า” เมื่อฉวีได้ยินประโยคสุดท้ายเธอแทบจะกระโดดโลดเต้นแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้ แกล้งตีสีหน้าเศร้าสร้อย เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าภูผาจะเป็นฝ่ายมาหาสายป่านเอง หลังจากที่เธอกลับจากบ่อนจวนจะตี4 เธอก็ได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังป๊าบๆ กับเสียงพื้นเรือนลั่นสนั่นหวั่นไหว เธอจึงแอบย่องเข้าไปดูให้แน่ใจจึงพบว่าเป็นภูผาที่มามีอะไรกับนังลูกเลี้ยง จึงแอบบันทึกวีดีโอไว้บางส่วน แม้จะดูวิปริตไปบ้าง แต่เธอต้องเอาไปเปิดให้คุณทัศนาดู จะได้ยอมตามมาดูให้เห็นกับตาเสียที ‘โชคเข้าข้างอีหวีแล้วโว้ย หึๆ’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more