6
1332 Words
Chapter 6
“ได้ ไม่ตอบใช่ไหม” เขากระชากรถออกอีกครั้ง คราวนี้ขับเร็วยิ่งกว่าพายุ
“คุณจะพาฉันไปไหน หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะลง” เขาขับรถเร็วมากจนเธอตกใจ
“ฉันจะทำให้เธอไปรักไปชอบหมอนั่นไม่ได้อีก”
“คุณจะทำอะไร” เธอเริ่มหวาดกลัว คนแบบเขาทำได้ทุกอย่าง
ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้
“เดี๋ยวก็รู้”
“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะคุณคิง” ปลายฝนตกใจที่เขาพาเธอมาที่คอนโดฯ ส่วนตัว
“ไม่บ้าแน่นอน” คนเอาแต่ใจตัวเองกระชากเธอลงมาจากรถ
“นี่ปล่อยนะ” เธอกดเท้าเอาไว้กับพื้น เขาเลยกระชากเธอเข้ามาหา ก่อนที่จะอุ้มร่างเธอขึ้นพาดบ่า
“คุณคิง ปล่อยนะคะ”
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” เขาฟาดก้นเธอเต็มแรง ขณะพาเธอเข้าลิฟต์
“คุณคิง คุณนี่มันป่าเถื่อนจริง ๆ” เธอพูดเสียงหอบ ๆ เมื่อเขาปล่อยให้เธอเหยียบยืน
“แล้วไง” เขาโต้ตอบกลับมาอย่างยียวนกวนประสาท
“ฉันไปทำอะไรให้คุณคะ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”
“ก็เธอไปยุ่งกับไอ้ธนาไง ฉันเกลียดขี้หน้ามันเธอก็รู้” เขากระชากเธออกมาจากลิฟต์ เธอก็พยายามดิ้น แต่เขาดึงแขนของเธอมาหนีบเอาไว้ใต้รักแร้
“อย่าดิ้น ไม่งั้นฉันฟาดเธอตรงนี้แน่”
“คุณเป็นผู้ชายนะคะ”
“เป็นผู้ชายแล้วทำไม”
“ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยหรือไง” เธอกดเท้าเอาไว้ไม่ยอมเข้าไปในห้องพักของเขา แต่มีหรือคนแรงเยอะกว่าจะยอม
“มานี่เลย” เขากระชากอีกครั้ง ร่างน้อยของเธอก็ปลิวเข้าไปอยู่ในห้องพักของเขาเป็นที่เรียบร้อย
ประตูปิดลงพร้อมกับอิสรภาพ เธอรู้ดีว่าประตูของเขาล็อกอย่างแน่นหนา หากไม่มีรหัสหรือสแกนลายนิ้วมือก็ออกไปไม่ได้
ปลายฝนหันรีหันขวาง มองเขาอย่างหวาดหวั่น
“ฉันไม่ชอบเล่นเกมแมวจับหนูหรอกนะ แต่ถ้าเธออยากวิ่งก็วิ่งหนีไปเลย แต่ฉันจะบอกให้นะ ประตูห้องพักของฉันล็อกหลายชั้น เธอออกไปไม่ได้หรอก แม้จะมีคีย์การ์ด นอกจากฉันอนุญาต” เขาเดินเข้าห้องพักไป ทำให้ปลายฝนต้องชะโงกหน้าตามไปดูว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
“จะเอายังไงดี” เธอพูดกับตัวเอง เธอต้องเอาตัวรอดให้ได้ ปลายฝนกัดปากครุ่นคิด หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากำลังจะกดโทร. หาใครสักคนให้มาช่วย แต่โทรศัพท์โดนแย่งไปเสียก่อน
“คุณคิง เอามานี่นะคะ” เธอหันขวับไปมอง จะคว้าโทรศัพท์แต่เขายกมันขึ้นเหนือศีรษะ ซึ่งเขาตัวสูงกว่าเธอมาก นั่นทำให้เธอไม่สามารถคว้าโทรศัพท์เครื่องนั้นมาได้
“มีปัญญาก็เอาสิ” เขาเดินหนี เธอก็เดินตาม เพิ่งสังเกตว่าเขาใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียว สภาพของเขาหากดึงเสื้อตัวนั้นออกคงหล่อแหลมน่าดู
เสียงประตูปิดลงโครมใหญ่ เธอมัวแต่ใจลอย จึงไม่รู้ตัวว่าเผลอเดินตามเขาเข้ามาในห้องนอนของเขาเสียแล้ว เพราะมัวแต่คิดเรื่องจะเอาโทรศัพท์คืน เลยเสียเปรียบเขาจนได้
“จะไปไหน” เขาตามมาคว้าแขนเธอเอาไว้ เมื่อเธอวิ่งหนีไปที่ประตู ก่อนที่จะเหวี่ยงร่างของเธอไปบนเตียงนอนกว้าง
“คุณคิง ว้าย! ปล่อยนะ” เธอกรีดร้องเมื่อเขาโถมร่างเข้ามาหา กดทาบทับเธอเอาไว้
“ปล่อยแน่แต่หลังจากนี้”
“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะ”
“นี่ไม่เรียกทำบ้า ๆ แต่ทำให้เธอหมดสิทธิ์ไปรักไอ้หมอนั่นอีก”
“คุณมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ”
“ใช่สิ ฉันจะเป็นสุภาพบุรุษเหมือนกับไอ้ไทน์ได้ยังไง ก็มันสร้างภาพ”
“คุณเหมือนพวกขี้อิจฉา”
“เธอว่าอะไรนะ”
“คุณก็เหมือนพวกขี้อิจฉา อิจฉาคนที่ไม่มีทางสู้อะไรคุณได้เลย แต่เขากลับดีกว่าคุณมาก”
“ฉันนี่นะจะอิจฉาคนแบบไอ้ไทน์” เขาบีบแขนเธอจนเจ็บ
“ใช่ คุณมันคนขี้อิจฉา อิจฉาคนที่ไม่มีอะไรเท่าคุณ แต่พี่ไทน์ดีกว่า พี่ไทน์เป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยทำร้ายใคร” เธอหน้ามืดเลยเผลอปากเปราะด่าเขาไป รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขากระชากเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย
“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ”
“แบบนี้เรียกทำอะไรบ้า ๆ แล้วแบบไหนถึงจะไม่บ้า” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม
“คุณคิง” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงตกใจ เพิ่งตระหนักและสำนึกว่าเขาโกรธจนตัวสั่น คนแบบคชาไม่เคยมีใครขัดใจ แม้แต่บิดายังต้องยอมลงให้ และก่อนหน้านี้เขากับคันสรทะเลาะกันหนักเหลือเกิน
ปกติคันสรไม่เคยขัดใจลูก เพราะถือว่าคชาขาดแม่ นั่นทำให้คันสรอยากชดเชยความผิดของตัวเอง
เธอรู้เรื่องนี้เพราะมารดาเล่าให้ฟัง เนื่องจากท่านทำงานอยู่กับคันสรมานานแล้ว ตั้งแต่เขายังเป็นวัยรุ่น ทำงานตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ของคันสร
“ถ้าอยากให้บ้าไปกว่านี้ก็ได้เลย อัดคลิปเราเอากันไว้ เธอจะได้ไม่ไปยุ่งกับไอ้หมอนั่นอีก”
“คุณคิง” ปลายฝนพยายามดิ้น คชาก็ดึงเชือกที่หัวเตียงมารัดข้อมือของเธอเอาไว้
เขาโกรธมาก เสียใจมากที่บิดาทำร้ายเขาถึงขนาดนี้ เพราะลูกใหม่เมียใหม่ที่ไม่ใช่สายเลือดตัวเอง แถมยังบอกรักผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่มารดาของเขาอีก
“เพราะเธอใช่ไหม”
“ปลายทำอะไรคะ” เธองุนงง
“เธอไปบอกพ่อให้มาตบตีทำร้ายฉัน เธอปกป้องไอ้หมอนั่น” เขาระบายความโกรธเอากับเธอ
“คุณอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ คุณอย่าถ่ายนะ” เธอมองกล้องที่กำลังทำงานด้วยใบหน้าซีดเผือด
“ถ่ายไว้สิ เวลาเธอขัดคำสั่งฉันจะได้สำนึกว่าเคยเอากับฉันอย่างเมามัน” เขากดเธอลง ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าออกจากกาย
หุ่นของคชานั้นแข็งแรงบึกบึนเพราะเขาเป็นนักกีฬาโรงเรียน และชอบออกกำลังกาย แรงเธอน้อยนิดจึงสู้อะไรเขาไม่ได้เลย
“ไม่นะคะ ไม่เอาอย่างนี้ กรี๊ด!!!” เธอกรีดร้องเมื่อเขาบะโบมจูบมาตรงซอกคอ มือน้อยพยายามที่จะปลดพันธนาการที่ข้อมือออก แต่ปรากฏว่ามันไม่สำเร็จ ยิ่งดึงรั้งยิ่งเจ็บจนน้ำตาเล็ด
“จะดึงทำไมให้เจ็บ ยังไงเธอก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่แล้ว”
“ปลายเกลียดคุณ”
“แล้วไงใครแคร์ ถึงเธอจะบอกฉันว่าเธอรักไอ้ไทน์สุดหัวใจ ก็ไม่มีทางที่มันจะได้ความจิ้นของเธออีกแล้ว” เขากระแทกปากของเธอเพื่อปิดกลั้นประโยคไม่น่าฟัง เธอเบือนหน้าหนี แต่เขาก็บีบปลายคางสวย บังคับให้เธอรับจุมพิตของเขา
ปลายฝนอยากปิดปากหนี เบือนหน้าหนี แต่เขาบังคับเอาไว้ทุกทาง ทั้งบีบเคล้นหน้าอกอกอวบอิ่มเต็มแรงจนเธอต้องร้องประท้วง ทั้งบีบปลายคางของเธอไม่ให้เบือนหน้าหนี นั่นทำให้เธอต้องรับจุมพิตดุเดือดของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เป็นไง เธอกับฉันใครชนะ”
“คนเลว คุณมันบ้า”
“ก็ใช่ไง เธอก็รู้ว่าฉันบ้าได้กว่านี้อีก ถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะบอกฉันอีกไหมว่ารักไอ้ไทน์” เขายิ้มเยาะ ยกยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อ
- Writer
