“แล้วแกจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไร อัจแกเป็นฝ่ายเสียนะ”
“ฉันรู้เพ็ญ ฉันพยายามหยุดอยู่นี่ไง ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่หมอนั่นจะทำกับฉันแบบนี้ได้ ครั้งต่อไปฉันจะไม่ยอมอีก...” อัจฉราบอกกับตัวเองและเพ็ญศรี เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำได้ แต่ก็ยังดีกว่าให้เขาคอยดูถูก...
“ฉันจะคอยดู รสอะไรก็ไม่น่ากลัวเท่ากับรสเสน่หา ลองได้ชิมไปครั้ง แกจะติดใจจนยากที่จะถอนตัว แถมหมอนั่น...อะหือ!!”
อัจฉราหน้าร้อนผ่าว เธอเขาใจปฏิกิริยาขนลุกขนพองของเพ็ญศรีดี ออสตินใหญ่ และยาวมาก จนเธอคิดว่าคงหาใครมีขนาดเทียบเคียงเขาได้อีก...ในอนาคตหากเธอมีสามี(ถ้ามีนะ) เธอคงอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ และชีวิตคู่ของเธอคงอับปางลง เมื่อคงไม่มีใครแซ่บได้เท่าเขา...
“เห้อ!”
เธอก้มหน้าทำงานไปแกนๆ...อยากอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ พอๆ กับถอยห่างเขา ออสตินกำลังทำให้เธอเสียความภูมิใจ...เธอต้องท่องเอาไว้สิ ผู้ชายคนนั้นกำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศร
