เมียขายฝาก

ตอนที่ 1

ปางภู โภคายุทธ เจ้าของความสูงถึง180เซนติเมตร ดวงหน้า ที่คมคายและเกลี้ยงเกลา เป็นจุดเด่นในชุดลำลองสีเทาน้ำตาล ที่ดวงตา ยังมีกรอบแว่นตาสีดำสนิทซ่อนปกปิดเอาไว้

เหมือนต้องการจะอำพรางบางสิ่งบางอย่าง

หนุ่มหล่อวัยไม่เกินสามสิบสองผู้นี้ ก้าวฝีเท้าอย่างคล่องแคล่ว มายังอาคารสำนักงานเรียกได้ว่าสูงระฟ้า มีทั้งหมดสามตึกความสูงนั้นลดหลั่น แต่ละตึกมีความสูงไล่เลี่ยกัน

ตึกตรงกลาง ชื่อว่าอาคารโพเทเซียมพลานาร์ด มีระดับความสูง มากกว่า สองอาคารที่ขนาบทางด้านซ้ายขวา เพราะสูงถึงหกสิบชั้น บนถนนราชดำริ ฝั่งเดียว กับเพนนิลซูลา ส่วนทางด้านซ้ายและขวา คืออาคารสปริงซีซัน และทางด้านซ้าย ก็คือ ออทัมแกรนด์

ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ครุ่นใหม่ล่าสุด ของโตชิบาจากประเทศญี่ปุ่น ซึ่ง เขานั้น จบการศึกษามาจากมหาวิทยาลัยในเกียวโต

เกี่ยวกับด้านภาษาและศิลปะความงามและด้านรูปภาพจิตกรประมาณนี้ แต่เขาไม่ได้เอาดีเอาเด่นด้านวาดภาพ จะวาดภาพเฉพาะเวลาว่างหรือเหงา อยากปลดปล่อยจินตนาการ

คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ ฝากให้เพื่อนซื้อจากประเทศญี่ปุ่น โทชินาดะ คานาวะ เพื่อนรักของเขาในเร็วนี้ซึ่งจะมาพักผ่อน และ ท่องเที่ยวในประเทศไทยเป็นเวลาหนึ่งเดือนหาประสบการณ์ และลาพักร้อน พร้อมด้วยเพื่อนนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นมีโปรแกรมท่องเที่ยว อยู่ที่ จังหวัดเชียงใหม่และภูเก็ต

ตัดสินใจเข้ามาที่สำนักงาน เพื่อขอพบบรรณาธิการบริหาร หัวเรือใหญ่แห่งวูแมน คือคุณทิชากร หรือ แซนดี้

เพราะเขามีกำหนดมาส่งงานที่นี่เป็นประจำ ปกติแล้วหนุ่มหล่อจะส่งงานผ่านอีเมล์ส่วนตัวที่ใช้ประจำ

เพี่อไปยังอีเมล์ของนิตยสารซึ่งปักษ์ก่อนหน้านั้น เขาก็ส่งงานปกติผ่านอีเมล์ แต่ว่าปักษ์นี้เพื่อนสนิทซึ่งเป็นบรรณาธิการดูแลรับผิดชอบทั้งหมด

เธอต้องการให้เขานั้นเพิ่มบทความและสารคดีท่องเที่ยวเพิ่มอีก พร้อมด้วยนิยายเรื่องใหม่อีกเรื่อง ที่ขอผ่านเขามาหลายอาทิตย์แล้ว โดยมีคอนเซ็ปต์ให้เรียบร้อยพร้อมกับนามปากกา

ปกติที่เขาใช้เป็นประจำนั้นคือ พลับพลึงสีม่วง เขียนในแนวความรักโรแมนติก ซึ่งมีแฟนผู้อ่านติดตามเป็นจำนวนหนึ่ง

ซึ่งมีความคลั่งไคล้ติดนิยายประจำของเขา

เรื่องรักครั้งสุดท้ายที่ปลายทางฝัน ที่ปิดเรื่องไปแล้วเมื่อปักษ์ที่ผ่านมา ความนิยมที่คาดคะเนจากจดหมายและโทรศัพท์พร้อมด้วยอีเมล์เข้ามาเป็นการยืนยัน ถึงอาการฮิตติดลมบน ชนิดที่ใครก็เอาไม่อยู่

บ่งบอกให้บรรณาธิการสาวใหญ่พลอยตอบคำถามแก่ตัวเองได้ว่า ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน ขณะนี้เพื่อนรักกำลังเป็นดาวพุ่งแรง ต้องส่งเสริม

กลัวแต่นักเขียนหนุ่มที่กำลังดัง ไม่มีเวลาเขียนให้นั่นละ ในบัดนี้นามปากกาพลับพลึงสีม่วงเป็นชื่อที่ฮิตติดตลาดในนิตยสารวูแมนแล้ว บวกด้วยยอดพิมพ์จำหน่ายที่สูงขึ้นมากกว่าเดิม

ดังนั้นความสำคัญของวันนี้ ที่หนุ่มหล่อเจ้าของผลงานเขียนและนามปากกาที่ติดลมบนไปเรียบร้อย

ตามที่เพื่อนสนิทสาวใหญ่ผู้คุมบังเ**ยนนิตยสารแห่งนี้บอกกล่าวแก่เขาว่า นอกจากถือว่าแจ้งเกิดแล้วบนโลกบรรณพิภพ

ยังมีงานใหม่ที่เขาต้องเอามาส่ง กับรับเช็คค่าเรื่องงวดที่ผ่านมาด้วย

ที่จริงก็ไม่ได้รับปากหรอกว่าจะมาแถวนี้ หากไม่เพราะข่าวของโทชินาดะเดินทางมาถึงแล้ว

และอยู่ใกล้สำนักงานนิตยสารของเพื่อนสาว ที่ทำงานอยู่ในบริษัทของเครือญาติ เป็นนิตยสารที่มีชื่อเสียงในปัจจุบัน

ปกติหนุ่มหล่อเจ้าของผลงานเขียน จะนั่งเขียนหนังสืออยู่ในบ้าน ในห้องทำงานหรูส่วนตัวอยู่แถวบางจาก

ซึ่งอาณาเขตบ้านนั้นค่อนข้างสงบประกอบด้วยแมกเงาไม้ที่ก่อความรื่นรมย์ไปหมดบวกกับบ่อเลี้ยงปลากับบึงบัวในสวนสวยที่ตกแต่งไว้

“แล้วนี่ ฉันขอเรื่องใหม่กับเธอ เรื่องที่เอามา ส่งเตรียมต้นฉบับไว้ทำเพลทที่โรงพิมพ์ ทันทีเลย แล้วห้ามปฏิเสธนะจ๊ะที่ฉันกำลังจะขอเรื่องใหม่อีก พ่อนักเขียนรูปหล่อภาษาโรแมนติกที่แสนซาบซึ้งตรึงใจแฟนๆนักอ่าน ยอดขายปักษ์ที่แล้วก็ถล่มทลายนะ เป็นเพราะฝีมือของเธอนี่แหละ”

คนถูกเอ่ยขอเรื่องกล่าวตอบเพื่อนไป

“เธอทำยังกะว่าหัวสมองมันสั่งงานได้ง่ายนี่ แซนดี้ เธอจะรู้บ้างไหมว่า ไอ้เบื้องลึกงานเขียนโรแมนติก ที่เธอว่าเนี่ย มันไม่ได้ออกมาง่ายๆนะชนิดที่ว่าสั่งได้ปรู้ดปร้าด อารมณ์ที่สำคัญที่สุดอีกอย่างฉันต้องเค้นมันออกมาจากหัวสมอง เพื่อจะได้ภาษาและตัวอักษรออกมาทีละบรรทัดๆ เพื่อให้สอดคล้องกับโครงเรื่องและกลั่นกรองไปในตัวด้วย”

คนตอบคล้ายบ่นตำหนิ

แต่ถึงอย่างไรมักจะยอมเพื่อนเสมอ

เมื่อเพื่อนนั้นนอกจากมองเห็นแวว แล้วยังทำนายถึงอนาคต ตั้งแต่ครั้งแรกว่าสำนวนแบบนี้มีแนวรุ่ง ภาษาแปลก และโรแมนติกกำลังเป็นที่นิยม

“ป้าง ฉันอ่านดูงานของแกแล้วว่ะ โอ้โฮ ไม่นึกว่าแกจะเขียนได้ขนาดนี้ ฉันอ่านแล้วซึ้งเหลือเกิน บางทีก็เกือบจะร้องไห้แน่ะ ไม่ได้จบอักษรมาด้วยนะ แต่แกเขียนได้ยังไงนะ ภาษาที่ใช้สำนวนน่ะ แปลกใหม่ แบบนี้ถ้าริจะเดินบนถนนสายนักประพันธ์ ฉันทั้งสนับสนุนแล้วก็เชียร์แกสุดใจขาดดิ้นของฉันเลย”

ทีแรกก็ไม่นึกว่า ทิชากรจะมาหลงใหลกับภาษางานเขียนของเขา

เมื่อเพื่อนตอบว่าชอบใจเขาจะว่าอะไรได้ นอกจากอนุญาตเท่านั้น

ดังนั้นนี่เองเมื่อสามปีที่แล้ว นามปากกาพลับพลึงสีม่วงจึงถูกกำหนดให้แสดงตัวบนโลกบรรณพิภพ

เปิดตัวเรื่องแรกด้วยภาษารักหวานซึ้งของหนุ่มเมืองเหนือกับสาวกรุงเทพชื่อเรื่อง หยุดรักนี้ไว้ที่อ้อมใจปาย

ชายหนุ่มศึกษาข้อมูลเพิ่มจากทางอินเทอร์เน็ตบวกกับได้ไปเยือนสถานที่จริง ที่แม่ฮ่องสอนกับเชียงราย

จึงใช้ทั้งสองจังหวัดเป็นฉาก แล้วก็สนามบินจังหวัดเชียงใหม่ เรื่องนี้ใช้เวลานานถึงหกเดือนเต็ม ตีพิมพ์ในนิตยสารในเครือ ซึ่งตอนนั้นวูแมนออฟออฟฟิศ ยังไม่ถือกำเนิด

นิตยสารนั้นชื่อว่านิตยสาร โนเวลฮอลิเดย์

นิตยสารชื่อนี้เป็นที่ประลองสนามของนักเขียนมีชื่อทั้งมือใหม่และเก่า หรือเก๋ากึ๊ก เมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว

ทิชากรซึ่งเข้ามาทำงานในสายกองบรรณาธิการ ฝ่ายกองจัดการ รวมทั้งเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการไปด้วย

ซึ่งในขณะนั้นจะว่าไปเธอก็ไม่ใช่ใครหรอก ถือว่าเป็นน้องสาวเจ้าของบริษัท

และมีตระกูลของพี่สะใภ้นั้นเป็นเจ้าของและดำรงตำแหน่งประธานใหญ่ของบริษัทและเป็นผู้อำนวยการ

การทำงานของทิชากรจึงเป็นที่ถูกตาต้องใจผู้ใหญ่เนื่องจากเธอมีศักดิ์เป็นเครือญาติ จึงให้การสนับสนุนเต็มที่

จนเธอได้เลื่อนตำแหน่งหน้าที่เป็นบ.ก.ตัวเล็กแต่ใจใหญ่

เธอสนิทสนมกับนักเขียนหนุ่มปางภู ซึ่งปัจจุบันเป็นทั้งนักธุรกิจ เป็นเสี่ยหนุ่มที่ครอบครัวดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับธุรกิจทัวร์ เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านของตระกูล

และได้แตกแขนงแยกย่อยจากการเจริญเติบโตทางธุรกิจอีกสองสามบริษัท ตั้งอยู่ในกรุงเทพและต่างจังหวัด

ทำให้เขาไม่มีเวลาบริหารงานได้อย่างเต็มที่

เพราะส่วนหนึ่งเอาเวลาว่างแวบไปเขียนนิยาย

ซึ่งทิชากรบ.ก.สาวใหญ่ยังทราบไม่หมดด้วยซ้ำว่า ครอบครัวของเสี่ยหนุ่ม นักเขียนรูปหล่อของเธอนั้นที่ว่ากิจการมีมากมาย เกี่ยวกับธุรกิจ

แต่ถึงอย่างไร เป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่ง

ที่ปางภูสามารถปลีกตัว หาเวลาว่างมาเขียนหนังสือส่งให้เธอ ทั้งรายสัปดาห์ อย่างโนเวล รวมทั้งรายปักษ์