หึงหวงโดยไม่รู้ตัว #2
994 Words
ทั้งที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอ แต่ช่วงนี้เขาคงสมองกลับ เอาแต่คิดเรื่องของนับดาว เขาต้องตามเธอไปทะเลแบบไม่ให้เธอรู้ตัว เขาแค่เป็นห่วงน้ำขิง นี้มันข้ออ้างชัดๆ แต่ใครจะสนกันละ เขาหน้าหนาอยู่แล้ว
คิดจะหนีหน้าเขางั้นเหรอ ฝันไปเถอะ เมื่อก่อนคุณเป็นคนมาตามตอแยผม คราวนี้คิดจะปั่นหัวผมให้ผมเป็นคนไล่ล่าคุณซินะ คุณเป็นคนฉลาดมากนับดาว ที่ทำให้ผมกระวนกระวายแบบนี้ได้ เราต้องได้ลองเธอก่อน ลองยังงั้นเหรอ บ้าไปแล้วหญิงม่ายคาวโลกีย์ขนาดนั้น ข้างในก็คงผุพังไปแล้วละ แต่ไม่ลองจะรู้ได้ไง ว่าทำไมพวกผู้ชายพวกนั่นถึงติดใจเธอนัก ใช่เราต้องได้ลอง ก็แค่นั้น ไม่มีอะไรเกินนั้น ชายหนุ่มคิดวางแผนคนเดียว เขาสลัดภาพในหัวออกไม่ได้เพราะมัวแต่คิดถึงเธอตั้งแต่เธอเปลี่ยนไป ทั้งที่ไม่คิดจะสนใจ
บัวชมพูพาน้ำขิงมาถึงหัวหิน เช็กอินโรงแรมเรียบร้อยแล้ว เธอจึงพาน้ำขิงเปลี่ยนชุดลำลองสบาย ๆ ไปเดินเล่นรอบ ๆ โรงแรม น้ำขิงมีความสุขมาก วิ่งเล่นที่ชายหาดหน้าโรงแรม โรงแรมที่บัวชมพูเลือกพัก
เป็นโรงแรมห้าดาว จึงมีหาดส่วนตัวให้แขกเล่นน้ำไม่ต้องเดินไปไกล
“น้ำขิงพอได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นต่อนะคะ จะมืดแล้ว แม่หิวข้าว”
“ขออีกหน่อยนะคะคุณแม่ กำลังสนุกเลยค่ะ”
“นิ่มอยู่กับน้องนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปถามเมนูอาหารก่อน ว่าเราจะทานที่โรงแรม หรืออกไปทานที่ร้านอาหารข้างนอก”
“ค่ะคุณผู้หญิง” บัวชมพูเดินกลับเข้าโรงแรม ตรงไปที่ประชาสัมพันธ์ ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของผู้ชายฝรั่งคนหนึ่ง เห็นเด็กคนหนึ่งยืนอยู่กับเขาน่าจะเป็นพ่อลูกกัน
“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”
“พอดีแขกจองห้องชั้นบนสุดมาค่ะมีปัญหาค่ะ แล้วดิฉันก็พูดภาษาฝรั่งเศสยังไม่เก่งค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ห้องที่คุณลูกค้าท่านนี้จองไม่ว่างแล้วค่ะ เห็นผู้จัดการใหญ่ลงไว้ว่าเต็มแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังรอผู้จัดการลงมาเคลียร์ ท่านติดสายอยู่ค่ะ ผู้จัดการบอกจะให้ลูกค้าเปลี่ยนห้องโดยไม่คิดเงินค่ะ ดูหน้าคอมห้องที่ลูกค้าจองจะว่างอีกทีอีกสองวันค่ะ แต่คุณลูกค้าท่านนี้ไม่ยอมค่ะ ลูกค้าต้องการวันนี้ค่ะ เพราะเขาจ่ายแล้วและเป็นแขกประจำที่มาพักทุกปีค่ะ”
“ตายแน่เลยค่ะ พี่ช่วยหนูพูดกับลูกค้าได้ไหมคะ ทางเราจะเปลี่ยนห้องให้ลูกค้าเป็นห้องแบบเดียวกัน แต่อยู่ชั้นถัดลงมาหนึ่งชั้นค่ะ ทางเราจะไม่คิดเงินหลังจากนั้นอีกสองวันจะย้ายขึ้นไปชั้นบนสุดให้นะคะ พี่ลองคุยกับลูกค้าให้หนูได้ไหมคะ หนูยังคุยไม่เก่งค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ลองคุยกับเขาก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ ดิฉันนับดาวค่ะ ขออนุญาตนะคะ” หลังจากนั้นบัวชมพูก็อธิบายให้แขกของโรงแรมฟังตามที่พนักงานแจ้งเธอ จนจบลงด้วยดีแขกพอใจในการแก้ไขปัญหาของทางโรงแรม เขาบินมาจากฝรั่งเศสพาลูกชายมาพักที่นี่ทุกปี
“ขอบคุณมากนะครับถ้าไม่ได้คุณพวกเราคงแย่ เพราะพนักงานสื่อสารก็ไม่เข้าใจ ผมไมเคิล ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ นี้ลูกชายผมแซม คุณพักที่นี่เหรอครับ”
“ฉันยินดีมากเลยค่ะ ใช่ค่ะฉันพักที่นี่พาลูกสาวมาเที่ยวกลับวันจันทร์ค่ะ”
“ผมหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ คืนนี้ไปทานข้าวด้วยกันไหมครับ ผมมาที่นี่ตลอดรู้จักร้านอาหารอร่อยแถวนี้ดีครับ”
“เกรงใจค่ะ คุณเดินทางมาเหนื่อย ๆ ไม่อยากรบกวนค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจนะครับ แล้วผมก็งีบบนเครื่องมาแล้ว ผมอยากมีเพื่อนคุย คุณพูดภาษาฝรั่งเศสได้สำเนียงเหมือนเจ้าของภาษาเลยครับ”
“ขอบคุณค่ะ พอดีฉันเรียนมาค่ะ ถ้างั้นขออนุญาตไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่นี่นะคะ”
“โอเคเลยครับ”
ดัสตินมาถึงซักพักแล้ว เขานี่แหละที่เป็นคนแย่งห้องพักของผู้ชายคนนี้ พอเขารู้ว่านับดาวพักที่โรงแรมไหน เขาก็ต่อสายหาเพื่อนเขาทันที เพราะเพื่อนเขาเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ เขาจึงได้ห้องนี้มาโดยไม่ต้องจอง เขามาทันเห็นเธอพูดภาษาฝรั่งเศสกับผู้ชายคนนี้พอดี เขายืนดูอยู่ห่าง ๆ เธอพูดได้คล่องเหมือนคนไปอยู่ต่างประเทศมาเลย เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่านับดาวจะพูดภาษาฝรั่งเศสเก่งขนาดนี้ แต่ก็นะเธออยู่กับพี่ชายเขามาหลายปี แต่เขาเคยได้ยินเธอพูดตอนสมัยเขาไปหาพี่ชายที่บ้านก็ไม่พูดเก่งขนาดนี้นะ อีกเรื่องแล้วที่เธอสร้างความประหลาดใจให้เขา ทั้งเรื่องตอนประชุม เธอคำนวณตัวเลขโดยไม่ใช้เครื่องคิดเลขอีก เหมือนคนที่อยู่กับตัวเลขมาตลอด เหมือนคนเรียนด้านนี้มาโดยตรงเลย
สายตาคมกริบของชายหนุ่ม จ้องไปที่ทั้งสอง เขาเกิดอาการหึงหวงโดยไม่รู้สาเหตุ เขาเห็นสายตาผู้ชายคนนี้ที่มองนับดาว ผู้ชายคนนี้พึงพอใจในตัวหญิงสาวอย่างเห็นได้ชัด หึหึ เสน่ห์แรงจริงนะแม่คุณ คนหนุ่ม คนแก่ คนไทย ต่างชาติ พ่อม่ายก็ไม่เว้นเลย
‘แล้วเราจะได้เห็นดีกันนับดาว คุณต้องชดใช้ที่ทำให้ผมทุรนทุรายแบบนี้’
- Writer
