ดวงใจร้ายพ่ายรัก

ถ้าฉันไม่ใช่คนที่คุณคิดว่าฉันเป็น #3

น่ารักอะไรแบบนี้นะ ดูแก้มของเธอที่เป็นสีแดงระเรื่อ แล้วยังท่าทางเขินอายจนแสดงออกมาจากการที่เธอใช้มือลูบผมไปมา แล้วเสมองไปที่อื่นแบบนี้

“เราไปเล่นเครื่องเล่นอื่นกันดีกว่าค่ะ”

“คุณแม่คะน้ำขิงอยากถ่ายรูปตู้นั้นค่ะ เราไม่เคยมีรูปคู่กันเลยนะคะ”

“ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวเราจะถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กันนะคะ”

“อาดัสตินถ่ายด้วยกันค่ะ น้ำขิงจะเก็บไว้ดูตอนโตค่ะ”

“ได้ครับคนเก่ง ไปกันเถอะตู้ว่างแล้ว” ทั้งสามเข้าไปในตู้ น้ำขิงกับบัวชมพูพากันทำหน้าแปลก ๆ พร้อมทั้งท่าทางตอนถ่าย ได้รูปมาเยอะมาก ดัสตินแอบดึงไว้แผ่นหนึ่งเขายัดใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตของเขา เธอถ่ายรูปทำหน้าทะเล้นมีแต่รูปน่ารัก สองคนแม่ลูกพากันเล่นเครื่องเล่นจนหิว

“น้ำขิงอยากกินไอศครีมค่ะ” เด็กหญิงวิ่งไปที่ร้านไอศครีมทันที

“คุณไม่ไปหาคุณพราวเหรอคะ ทิ้งเธอมานานแบบนี้ไม่ดีนะคะ สุภาพบุรุษต้องไม่ปล่อยให้ผู้หญิงรอนานนะคะ พวกเราดูแลตัวเองได้ค่ะ”

“เดี๋ยวผมก็ไปแล้วละรอน้ำขิงทานไอศครีมหมดก่อน”

“ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ น้ำขิงดูมีความสุขมากเลยค่ะ”

“ผมก็มีความสุขมากเหมือนกัน ผมพยายามไปหาแกทุกครั้งที่มีเวลา เพราะพี่แฟรงค์ทำงานหนัก แล้วคุณก็ไม่มีเวลาให้แก”

“ฉันขอโทษนะคะรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่แย่มากเลย” บัวชมพูทำหน้าเศร้า เพราะเธอรู้สึกเศร้าจริง ๆ ทำไมนะพี่นับดาวถึงทำตัวแบบนี้ ทั้งที่บ้านก็หลังใหญ่ เงินทองก็มีใช้ไม่ขาดมือ

“มันผ่านไปแล้วคงกลับไปแก้ไขไม่ได้ เอาเป็นว่าถ้าคุณสำนึกผิดจริง ๆ ก็เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อน้ำขิงก็แล้วกัน”

“ค่ะ ฉันจะทำให้ได้ค่ะ ฉันสัญญาค่ะ “

“อาดัสตินไปเที่ยวทะเลกับพวกเราไหมคะ” บัวชมพูรีบเอามือมาปิดปากน้ำขิงทันที เพราะเธอไม่อยากให้เขาไปด้วย

“น้ำขิงจะไปเที่ยวทะเลที่ไหนคะ”

“เอ่ออ.. น้ำขิงไม่รู้ค่ะ คุณแม่ยังไม่ได้บอกค่ะ” น้ำขิงมองไปทางบัวชมพูเพราะเธอก็ยังไม่รู้เหมือนกัน

“ทำไมคุณต้องห้ามน้ำขิงไม่ให้บอกผมด้วย”

“คุณงานยุ่งแถมมีคุณพราวอีก พวกเราอยากไปเที่ยวตามประสาแม่ลูกค่ะ” เขามองสองแม่ลูกคุยกันกระหนุงกระหนิง แล้วรู้สึกมีความสุขไปด้วยเพราะการเอาใจใส่ของนับดาวที่มีต่อลูก

“คุณกินเหมือนเด็กเลย ไอศครีมเลอะปาก” เขาเอื้อมมือไปเช็ดที่มุมปากให้เธออย่างแผ่วเบา เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้อ่อนโยนกับเธอด้วย ทั้งที่ไม่มีความจำเป็นซักนิด แต่เขาก็ทำไปแล้ว

“อยู่กันพร้อมหน้าเหมือนครอบครัวสุขสันต์เลยนะ ทำไมคุณไม่รับโทรศัพท์ผม ผมพยายามโทรหาคุณ คุณเล่นหนีหน้าผม ที่แท้คุณก็มีเป้าหมายใหม่ คิดเหรอว่ามันจะเอาคุณ ผู้หญิงร่านอย่างคุณที่ไม่เคยพอ”

“นิ่มจ๊ะพาน้ำขิงออกไปก่อนนะจ๊ะ”

“ค่ะคุณผู้หญิง” นิ่มรีบรับตัวน้ำขิงพาเดินออกไปทันทีอย่างรู้งาน

“แล้วคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาว่าฉันแบบนี้”

บัวชมพูตวาดถามกลับเสียงกร้าว มองผู้ชายตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้เต็มทน

“เหอะ!…ถึงกับทำเป็นจำผมไม่ได้เลยเหรอ ที่อยู่บนเตียงใต้ร่างผมคุณครางเรียกชื่อผมซะลั่นห้อง ผมเคนยังไงล่ะ”

“ฉันไม่สนใจว่าคุณพูดถึงเรื่องอะไร แต่การที่คุณไม่ให้เกียรติมาว่าฉันแบบนี้ คุณคิดว่าฉันยังจะอยากรู้จักคุณอีกไหมห๊ะ ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้ ต่อไปนี้อย่ามาหาฉันอีก”

“มันจะมากไปแล้วนะ คุณบอกจะไปหาผมอาทิตย์นี้ คุณสัญญากับผมแล้ว เราจะไปเที่ยวฮ่องกงด้วยกัน พอผัวแก่ตายถึงกับจำผัวคนนี้ไม่ได้เหรอ” เคนโมโหที่เห็นผู้หญิงตรงหน้าที่แสดงท่าทางรังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด

บัวชมพูโมโหสาดน้ำใส่หน้าของเคนอย่างเหลืออด “เลิกบ้าได้แล้ว แล้วก็หยุดพูดจาหยาบคายกับฉัน ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับคุณ”

“มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ คิดจะสลัดผมทิ้งแบบนี้ได้ไง คุณเป็นคนบอกเองว่าคุณชอบลีลาบนเตียงของผม ไปกับผม คืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด” เคนพูดตะคอกใส่หน้าบัวชมพูอย่างโมโห เพราะเข้าใจว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นนับดาวผู้หญิงที่เคยมีอะไรด้วยมาตลอด และเพราะเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้าใจนับดาวมากที่สุด แถมเขาไม่ยอมเสียบ่อเงินบ่อทองไปแน่ ๆ ยิ่งตอนนี้เขาเป็นหนี้ที่บ่อนพนันเยอะ เขาเดือดร้อนต้องการเงิน และมีแต่นับดาวเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ และเธอก็ไม่เคยปฏิเสธเขา

“พูดไม่เข้าใจเหรอไง อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ไปตายซะ”

“ผมว่าคุณกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยมาหาเธอวันหลัง” ดัสตินพูดออกมาหลังจากเงียบฟังทั้งสองคนทะเลาะกันมานาน

“คุณไม่เกี่ยวหรือจะเอาเธออีกคน เสียใจด้วยนะที่ต้องรอรับเดนจากผม”

“ถ้าฉันจะเอาฉันไม่สนใจหรอกนะ ว่าเธอจะผ่านใครมาบ้าง แล้วจำเอาไว้ว่าอย่ามาสะเออะขึ้นเสียงใส่ฉันแบบนี้ รีบใสหัวแกไปให้ไกลๆ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับแก” ดัสตินทนไม่ไหวเขาพูดใส่หน้าเคน ด้วยเสียงกร้าว เพราะเขาโกรธที่เคนพูดจาไม่ให้เกียรตินับดาว คนอย่างเขาไม่เคยมีใครมาทำกิริยาแบบนี้ใส่

“มันจะมากไปแล้วนะ ไม่มีวันหลังหรือวันหน้าทั้งสิ้น ฉันจะไม่พบคุณอีก และฉันก็ไม่รู้จักคุณ” พูดเสร็จบัวชมพูก็เดินออกไปทันที ทำไมถึงมีแต่คนวุ่นวายกับเธอนะ เธออยากกลับอเมริกาแล้ว อยู่นี่วุ่นวายเกินไป เธอต้องโทรไปหานับดาวให้เธอกลับมารับผิดชอบกับสิ่งที่เธอทำ ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้ด้วยนะ บ้าจริง แต่ถ้าจะหนีไปตอนนี้ก็ส่งสารน้ำขิง บัวชมพูโกรธพี่สาวของเธอมากตอนนี้

ดัสตินเดินตามบัวชมพูออกมา

“คุณตามมาทำไมคะ หรือจะมาซ้ำเติมฉันอีก” บัวชมพูน้ำตาไหลเป็นทางด้วยความอัดอั้น เธออยากจะบอกทุกคนไปเลยว่าเธอไม่ใช่นับดาว

“เปล่าผมแค่จะตามออกมาดูว่าคุณโอเคหรือเปล่า”

“คุณคิดว่าฉันจะโอเคหรือเปล่าคะ ทำไมเรื่องบ้าบอนี้ต้องมาเกิดกับฉันด้วย เมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบซะที”

“คุณต้องอดทนแล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ ผมเชื่อว่าคุณทำได้” บัวชมพูโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น หวังให้เขาเป็นที่พึ่ง เพราะเธอไม่รู้จะจัดการกับปัญหานี้ยังไง ที่ต้องมาโดนผู้ชายหลายคนมาแสดงตัวว่าเคยมีความสัมพันธ์กับเธอ

ดัสตินทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยปลอบผู้หญิงร้องไห้ เขาได้แต่ยืนนิ่งให้เธอร้องไห้จนพอใจ

“ถ้าคุณรู้ว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่พวกผู้ชายพวกนั่นกล่าวหา คุณว่าฉันควรจะทำไงดีคะ”

“คุณหมายความว่าไง” ดัสตินทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร

“ซักวันฉันจะหายไปไปอยู่ในที่ที่เป็นของฉันจริง ๆ ”

“คุณพูดอะไรของคุณ ผมงง ช่วยพูดให้ผมเข้าใจมากกว่านี้ได้ไหม”

“ฉันไปก่อนนะคะ คุณไปหาคุณพราวเถอะค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับวันนี้ น้ำขิงมีความสุขมากเลยค่ะ และขอโทษมาก ๆ นะคะ ที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องบ้าบอคอแตกนี้” เธอบอกเขาก่อนจะปละตัวออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั่น

“คุณโอเคหรือเปล่านับดาว”

“ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ ได้ร้องไห้ออกมาทำให้รู้สึกดีขึ้นแล้วคะ ไปแล้วนะคะ”

“อะไรของเธอนะ พูดให้เรางง แล้วก็เดินหนีไป” ดัสตินพึมพำคนเดียวมองตามหลังหญิงสาวไป

Buachompoo instagram

Everything will be alright , I just want to be strong (ทุกอย่างจะไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องเข้มแข็ง)

โดมินิคเห็นข้อความที่บัวชมพูโพสต์ เขารีบส่งข้อความหาเธอทันที

Dominic : Hey princess are you ok? (เฮ้!…เจ้าหญิงคุณโอเคหรือเปล่า?)

Bua : How is 3 am. And you still awake? (ทำไมคุณยังไม่นอนที่นั้นตีสามแล้วนะคะ)

Dominic : I am your fan club (ผมเป็นแฟนคลับของคุณ /สติกเกอร์รูปหัวใจ)

Bua: Seriously? I feeling you are stalker (คุณจริงจังหรือเปล่า ฉันว่าคุณเป็นพวกสตอล์กเกอร์ พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์)

Dominic : Haha… now I think you will feeling better (ฮ่า ๆ สติกเกอร์ร้องไห้ …ผมคิดว่าตอนนี้คุณคงรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว)

Bua : it’ s late now you should sleep don’ t worry about me I feeling much better now

(ดึกแล้วคุณควรไปนอน ส่งสติ๊กเกอร์นอนหลับ ไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว)

Dominic : ok princess (โอเคเจ้าหญิง พร้อมส่งสติ๊กเกอร์มงกุฎ)