บัวชมพูหวนคืนประเทศไทย #2
1351 Words
“คุณแม่คะ วันนี้ตื่นเช้าจังค่ะ”
“น้ำขิงเล่นอะไรอยู่คะลูก แม่จะเข้าครัวทำกับข้าวให้หนู หนูอยากทานอะไรคะ”
“จริงเหรอคะ ดีจังค่ะ น้ำขิงอยากทานกับข้าวฝีมือคุณแม่ค่ะ”
“นิ่มจ๊ะ พี่ขอเมนูของน้ำขิงทั้งหมดเลยได้ไหมจ๊ะ พี่อยากรู้ว่าน้ำขิงชอบทานอะไรบ้าง”
“เอ่อ... ได้ค่ะ เดี๋ยวนิ่มจะไปหยิบมาให้นะคะ คุณนับดาวสบายดีนะคะ” นิ่มทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก เพราะท่าทีที่เปลี่ยนไปของนับดาว
“ขอบใจเธอมากที่ดูแลน้ำขิงมาอย่างดีตลอด ต่อไปนี้พี่จะช่วยเธอด้วย พี่อยากใช้เวลากับน้ำขิงมากขึ้น”
“ดีจังค่ะ น้องเหงา ๆ ค่ะ เพราะปกติมีแต่คุณแฟรงค์พาน้องออกไปไหนมาไหนด้วยค่ะ อุ๊ย นิ่มขอโทษนะคะ คุณนับดาวอย่าทำโทษนิ่มนะคะ” นิ่มเผลอพูดไปตามความจริง
“พี่ไม่ถือหรอกจ้ะ ต่อไปนี้พี่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้ำขิง”
“น้ำขิงชอบว่ายน้ำไหมคะ ชอบสวนสัตว์ หรือสวนสนุก หรือทะเลไหมคะ วันหยุดหน้าแม่จะพาหนูไปเที่ยวดีไหมคะ”
“น้ำขิงอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ เพราะนานแล้วที่ไม่ได้ไป แด๊ดดี้เคยพาน้ำขิงไปค่ะ น้ำขิงอยากไปทุกที่เลยค่ะ”
“ได้จ้ะเดี๋ยวแม่จะพาน้ำขิงไปทุกที่เลยดีไหมคะ”
“เย้ ๆ คุณแม่ใจดีจังค่ะ น้ำขิงรักคุณแม่ค่ะ”
น้ำขิงกอดบัวชมพูแน่นอย่างดีใจ บัวมองเด็กหญิงตรงหน้าอย่างสงสาร นับดาวเลี้ยงลูกแบบไหนกันนะ ถึงทอดทิ้งเด็กที่น่ารักแบบนี้ไม่สนใจใยดี เธอจะมอบความรักความอบอุ่นให้น้ำขิงเอง บัวกอดน้ำขิงแน่น
“แม่ก็รักน้ำขิงจ้ะ เดี๋ยวแม่ไปเข้าครัวทำแพนเค้กให้หนูนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ คุณแม่ใจดีจังค่ะ”
บัวชมพูทำอาหารเก่งเพราะเธอทำงานร้านอาหารมาก่อน ตอนเรียนหนังสืออยู่อเมริกา เชฟสอนเธอทำอาหารหลายอย่าง
คนใช้ภายในบ้านต่างพากันซุบซิบเรื่องของนับดาว ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แถมยังเข้าครัวทำอาหารอย่างคล่องแคล่วอีก
“มาแล้วจ้า แพนเค้กแสนอร่อย น้ำขิงทานเยอะ ๆ นะคะ”
“หน้าตาน่าทานมากเลยค่ะคุณแม่ คุณแม่เก่งจังค่ะ”
“นี่ของนิ่มจ้ะ ทานเป็นเพื่อนน้องหน่อยนะ เพราะพี่พึ่งดื่มกาแฟมา”
“ขอบคุณค่ะคุณนับดาว คุณนับดาวใจดีจังค่ะ” นิ่มมองนับดาวอย่างสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม
“อร่อยมาก ๆ เลยค่ะคุณแม่ วันหลังทำให้น้ำขิงอีกนะคะ”
“ได้สิจ๊ะลูก แม่จะทำหลาย ๆ อย่างให้หนูทานนะ หนูจะได้โต
ไว ๆ ”
“ขอบคุณค่ะคุณแม่” น้ำขิงยิ้มประจบอย่างเอาใจ
……
ช่วงบ่ายเตือนใจก็กลับเข้ามา พร้อมของที่บัวชมพูสั่งให้ไปหามาให้เธอ
“คุณนับดาวคะ ชุดพี่ให้เด็กรีดแล้วก็เอาไปเก็บในตู้เรียบร้อยนะคะ รองเท้าแล้วก็ของทุกอย่างที่คุณนับดาวสั่งได้ตามต้องการค่ะ แล้วก็นี่เอกสารบริษัทที่คุณนับดาวต้องการค่ะ”
“ขอบคุณพี่เตือนใจมาก ๆ นะคะ นับดาวขอโทษนะคะที่รบกวนพี่วันอาทิตย์แบบนี้ แต่นับดาวจะเริ่มศึกษาก่อนเข้าประชุมบอร์ดผู้บริหารพรุ่งนี้ค่ะ พี่เตือนใจมีอะไรแนะนำไหมคะ”
“เอ่อ พี่ไม่อยากให้คุณนับดาวขายหุ้นค่ะ เพราะคุณแฟรงค์ทำงานหนักกว่าบริษัทเราจะเติบโตถึงขนาดนี้ พี่อยากให้คุณนับดาวเก็บไว้ให้คุณน้ำขิงตอนเธอโตขึ้นค่ะ”
“นับดาวไม่มีวันขายแน่นอนค่ะพี่เตือนใจ”
“พี่จะช่วยคุณนับดาวเรียนรู้งานเองค่ะ คุณนับดาวต้องหนักแน่นนะคะ ถ้ามีใครพูดอะไรคุณนับดาวก็ไม่ต้องไปสนใจนะคะ อดีตเรากลับไปแก้ไขไม่ได้ เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ”
“ขอบคุณพี่เตือนใจมาก ๆ นะคะที่คอยดูแลนับดาวมาโดยตลอด”
“พี่เต็มใจค่ะ แล้วพี่ก็ดีใจมาก ๆ ค่ะที่คุณนับดาวจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแบบนี้ พี่จะเป็นกำลังใจให้นะคะ” เตือนใจพูดออกไปจากใจจริง เธอเห็นแววตามุ่งมั่นที่นับดาวแสดงออกมา ทำให้เธอตัดสินใจพูดแบบนี้ออกไป ถึงนับดาวจะร้ายแต่เตือนใจก็อยู่กับเธอมาหลายปี จนรู้อารมณ์ของนับดาวดี เธอจึงรับมือกับนับดาวได้ และนับดาวก็จ่ายค่าจ้างให้เธออย่างงามสมกับที่เธอทุ่มเททำงานกับนับดาว เพราะเธอสามารถมาหานับดาวได้ทุกเวลาที่นับดาวเรียกใช้
“พรุ่งนี้เช้าเจอกันค่ะพี่เตือนใจ พี่กลับไปพักได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้เราต้องรับศึกหนัก”
“ได้ค่ะ พรุ่งนี้พี่จะมารับแต่เช้านะคะ”
“ขอบคุณค่ะพี่”
บัวชมพูใช้เวลาศึกษาเอกสารจนดึก เธออ่านแต่ละแฟ้มที่เตือนใจเอามาให้ เธอศึกษาผู้ถือหุ้นแต่ละคนอย่างละเอียด เธอจะไม่มีวันยอมให้ใครมาฮุบเอาบริษัทของหลานเธอไปแน่ บัวชมพูหมายมั่นในใจจนล่วงเข้าเวลาตีหนึ่ง เธอจึงเข้านอน ถึงเธอจะไม่ค่อยง่วงเพราะด้วยเวลาที่ต่างกัน ตอนนี้เป็นเวลากลางวันที่อเมริกา เธอต้องใช้เวลาปรับตัว แต่เพราะเธอเป็นคนแข็งแรง ออกกำลังกายเป็นประจำจึงไม่ทำให้เธอมีปัญหา บัวชมพูพยายามจดจำทุกอย่างที่เธออ่านมาไว้ในหัว จนเผลอหลับไป
Dominic : Hey are you in Thailand yet? I worry about you ( เฮ้!…คุณถึงเมืองไทยหรือยัง ผมเป็นห่วงคุณนะ)
เขาทักไปถามอย่างนั้นแหละ ทั้งที่เขารู้ว่าเธอถึงเมืองไทยแล้ว เพราะเห็นเธอโพสต์ลงอินสตาแกรมแล้ว เพราะเขาจ้องแอคเคาท์เธอตลอดเวลาที่ว่าง เขายังไปกดถูกใจกับคอมเม้นใต้รูปให้เธออยู่
โดมินิคคือนายแบบหนุ่มสุดฮอตที่มีอิทธิพลของอเมริกา ร่างกายที่หล่อเหลาของเขาสามารถทำเงินได้มหาศาล จากที่รวยอยู่แล้วเพราะต้นตระกูลครอบครัวของเขา เป็นเจ้าของธุรกิจสื่อพิมพ์ยักษ์ใหญ่ในอเมริกา เขาจึงเป็นนายแบบที่ไม่ค่อยเป็นข่าว เพราะไม่มีใครกล้าทำข่าวของเขา
โดมินิคเริ่มเป็นนายแบบตั้งแต่อายุ 15 ปี ตอนนี้เขาอายุ 24ปี เขาหลงรักบัวชมพูมาตลอดหลายปี เขารู้จักเธอเพราะเธอทำงานพาร์ตไทม์อยู่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง วันนั้นเธอเข้ากะดึก เธอบริการเขาอย่างอารมณ์ดี นิสัยขี้เล่นและเป็นกันเองของเธอ แถมยังช่วยพูดให้กำลังใจเขา ทำให้เขารู้สึกดีและที่สำคัญเธอสวยราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ
ผมหยักศกของเธอล้อมกรอบดวงหน้าหวาน ทำให้เขาใจเต้นแรง จนเขากลายไปเป็นลูกค้าประจำของร้านเธอ ต่อให้เขาทำงานหนักแค่ไหน พอได้มาเห็นหน้าเธอ เขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง เขาขอเบอร์โทรศัพท์เธอ จนเรากลายมาเป็นเพื่อนกัน ทั้งที่ตอนนั้นเขาเป็นแค่นายแบบน้องใหม่ยังไม่ดังอย่างทุกวันนี้ ถึงเธอจะอายุมากกว่าเขาสองปี แต่เขาไม่แคร์ เขาเฝ้าตามจีบเธอ ดูแลเธอทุกครั้งที่มีโอกาส แต่เธอก็ไม่เคยมองเขาไปมากกว่าเพื่อน เธอให้เหตุผลว่าเขาหล่อเกินไป และเธออายุมากกว่าเขา ถึงเขาจะมีลุคฮอตและเสเพลแค่ไหน หัวใจเขาก็มีแต่ผู้หญิงที่ชื่อบัวชมพู และถ้าคุณไม่บินกลับมาในเร็ววันนี้
ผมท่าจะหาเรื่องเกงานบินตามคุณไปเมืองไทยแน่นอน
- Writer
