บัวชมพูหวนคืนประเทศไทย #1
998 Words
1.00 น. ประเทศไทย
Buachompoo instagram
I have landed safely In Thailand, feeling so happy #Smile (ถึงเมืองไทยแล้วอย่างปลอดภัย รู้สึกมีความสุขมาก )#ยิ้ม
บัวชมพูรีบถ่ายรูปตัวเองอัปเดตบนอินสตาแกรมกับเฟซบุ๊กทันทีหลังจากที่เครื่องแตะพื้นดินประเทศไทย
หลังจากเธอโพสต์ไม่นานก็มีทั้งคนที่เข้ามากดไลค์กับคอมเมนต์มากมาย ทั้งเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน กับเพื่อนที่ทำงาน เธอมีเพื่อนสนิทหนึ่งคนรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนชื่อ พิมพ์มาดา เฉิน เธอเป็นลูกครึ่งไทยกับฮ่องกง ทั้งสองสนิทกันมาก เพื่อนของเธอคนนี้จะเซี้ยว ๆ เหมือนเด็กเพราะถูกสปอยมาตั้งแต่เด็ก และเพื่อนชายอีกคนชื่อ โดมินิค
บัวชมพูเดินทางมาถึงเมืองไทยตอนกลางดึกคืนวันเสาร์ เธอนั่งแท็กซี่จากสนามบินไปที่บ้านของนับดาว เธอเดินสำรวจรอบ ๆ บ้าน ด้วยเวลาที่ต่างกันตอนนี้เธอจึงไม่รู้สึกง่วง เพราะเธอได้นอนหลับเต็มอิ่มแล้วจากบนเครื่องบินถึงจะเดินทางไกลแต่เธอก็ไม่รู้สึกเหนื่อย บัวชมพูเดินเข้าไปในห้องของน้ำขิงหลานสาวของเธอ น่าสงสารจังที่ต้องมาขาดความอบอุ่นแบบนี้
“น้าจะดูแลหนูเองนะคะ” บัวชมพูพูคนเดียวเบา ๆ เพราะกลัวว่าเสียงของเธอจะปลุกพี่เลี้ยงเด็กตื่น
เช้าวันอาทิตย์เธอโทรเรียกเตือนใจมาที่บ้าน เพราะเธอจะให้เตือนใจเตรียมเสื้อผ้า แล้วก็เอกสารต่าง ๆ ให้เธอเพราะวันจันทร์เธอจะเข้าบริษัทแต่เช้า
“คุณนับดาวทำผมใหม่เหรอคะ” นับดาวผมสีแดงมะฮอกกานีเหยียดตรง เพราะเธอเชื่อว่าผมตรงจะช่วยทำให้หน้าเธอดูเด็กลง แต่บัวชมพูผมสีน้ำตาลหยักศกเป็นลอนสวย
เตือนใจเพ่งมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสงสัย เจ้านายของเธอไปยกเครื่องมาใหม่หรือเปล่านะ เพราะเธอไปต่างประเทศเพิ่งกลับมา ดูแปลกตามาก เตือนใจเป็นคนที่ใกล้ชิดนับดาวมากที่สุด จึงสังเกตเห็นความแตกต่างนี้ เธออาจจะไปฉีดผิว หรือโมดิฟายหน้ามาใหม่ นับดาวมีเงินจากที่สามีเธอเสียชีวิตได้รับเงินจำนวนมาก เพราะตอนนี้ผิวเธอดูสวยมาก ไม่เหมือนคนเดิม นับดาวคนเดิมเธอชอบเที่ยวกลางคืนและดื่มเหล้าจัดทำให้ผิวของนับดาวกร้านโลกเพราะขาดการดูแลและพักผ่อน
“ค่ะ คุณเตือนใจช่วยเตรียมชุดทำงานให้ฉันด้วยนะคะ ฉันอยากเปลี่ยนแบบบ้างค่ะ ใส่แต่แบบเดิมเบื่อค่ะ เอาแบบประมาณนี้นะคะ แล้วก็ขอเอกสารเกี่ยวกับบริษัททุกอย่างค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าบริษัทแต่เช้า แล้วคุณเตือนใจช่วยเขียนแผนที่โรงเรียนของน้ำขิงให้หน่อยได้ไหมคะ ต่อไปนี้ฉันจะไปส่งน้ำขิงที่โรงเรียนเองค่ะ”
“เอ่อ..คุณนับดาวเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่าคะ”เตือนใจถามอย่างกลัว ๆ เพราะปกตินับดาวจะเกรี้ยวกราดตลอดเวลา แล้วยังขอดูเอกสารอีก นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติ ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่
แถมยังจะไปส่งลูกที่โรงเรียนอีก ปกติเธอตื่นเกือบเที่ยงวัน
“ฉันสบายดีค่ะ ฉันแค่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้ำขิงค่ะ ฉันอยากเป็นแม่ที่ดี”
“ฉันขอโทษนะคะที่ถามไปแบบนั้น เสียมารยาทจัง”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณเตือนใจ เอ่อ...แล้วนับดาวขอเรียกคุณเตือนใจว่าพี่ได้หรือเปล่าคะ”
“ได้ ๆ สิคะ” อะไรจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ คนเราจะเปลี่ยนกันได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ เตือนใจทำหน้างง ๆ กับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น อย่างกับเห็นผี เพราะปกตินับดาวเป็นคนถือตัวมาก เจ้ายศเจ้าอย่าง อารมณ์แปรปรวนตลอดเวลาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“ถ้างั้นพี่เตือนใจไปจัดการตามนี้นะคะ ขอบคุณค่ะพี่”
“คุณนับดาวแน่ใจนะคะ ว่าจะใส่ชุดแบบนี้ ?”
“ค่ะพี่ ไปจัดการได้เลยค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะเข้าบริษัทด้วยกัน”
เตือนใจทำหน้าเหลอหลา เพราะชุดที่นับดาวให้ไปเตรียม เธอไม่เคยเห็นนับดาวใส่เลย ปกตินับดาวแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดอย่างกับหลุดออกมาจากนิตยสาร แต่ตอนนี้จะให้ไปเตรียมชุดสูทหลายแบบทั้งสูทกางเกง สูทกระโปรง แล้วก็เดรสที่ใส่ทำงานได้แบบคนปกติทั่วไปใส่
รองเท้าก็คนละแบบกับที่นับดาวเคยใส่ ถึงจะเป็นส้นสูงแต่ก็เป็นส้นสูงเข้าชุดกับเสื้อผ้าที่เธอเลือกแถมดูเป็นเวิร์กกิ้งวูแมนมาก แถมจะไปส่งลูกไปโรงเรียนเองอีก ฝนต้องตกเจ็ดวันเจ็ดคืนแน่เลย เพราะปกติตื่นก็เกือบเที่ยงแล้ว นับดาวไม่เคยทำหน้าที่แม่ให้ลูกสาวเลย ไม่เคยตื่นไปส่งลูกไปโรงเรียน ไม่เคยทำกับข้าวให้ลูกกิน แถมออกเที่ยวกลางคืนทุกคืน บริษัทก็เข้าอาทิตย์ละวันสองวัน แค่เข้าไปให้พนักงานเห็นหน้า เธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทเลย ไม่เคยสนใจที่จะเรียนรู้ ดีแต่ใช้เงินอย่างเดียว แถมเธอเอาเงินของสามีไปปรนเปรอพวกผู้ชายที่เธอเลี้ยงอีก
“เดี๋ยวพี่จะกลับมาช่วงบ่าย ๆ นะคะ ทุกอย่างที่คุณนับดาวต้องการพี่จะจัดการให้ค่ะ”
“ขอบคุณมาก ๆ ค่ะพี่เตือนใจ ต่อไปนี้นับดาวจะตั้งใจทำงานเพื่อน้ำขิงค่ะ นับดาวจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง รบกวนพี่เตือนใจช่วยสอนงานฉันด้วยนะคะ”
“พี่ยินดีค่ะ พี่ขอตัวก่อนนะคะ”
“ค่ะพี่ เดี๋ยวนับดาวขอตัวไปดูน้ำขิงก่อนนะคะ”
เตือนใจก้มหัวเดินออกออกไปจากห้องทำงานของนับดาวแบบงง ๆ
- Writer
