“ฉันเป็นฝาแฝดกับพี่นับดาวค่ะ ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะคะ พี่นับดาวขอร้องให้ฉันมาช่วยแค่สี่เดือน เธอบอกจะกลับมาค่ะ นี่ก็ใกล้เวลาที่เธอจะกลับมาแล้ว”
“แล้วหลังจากนี้คุณจะไปอยู่ไหน คุณรู้จักพี่สาวคุณดีแค่ไหน …?”
“ฉันก็จะกลับไปทำงานของฉันค่ะ ฉันกับพี่นับดาวเราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เพราะสอบได้ทุนของต่างประเทศเราเลยไม่ได้สนิทกันมากค่ะ เจอกันอีกครั้งสุดท้ายก็ตอนที่แม่เสีย และเมื่อสามเดือนก่อนพี่นับดาวมาหาฉันและขอร้องให้มาช่วยเรื่องบริษัท ถึงฉันจะไม่อยากช่วยเธอแต่ก็อดสงสารหลานไม่ได้...” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ผมเข้าใจคุณที่รัก คุณเก่งจังผมคิดว่าคุณคงเรียนเก่งมากๆ เพราะตอนที่คุณเข้าประชุมวันแรก ผมเห็นคุณคำนวณตัวเลขออกมาโดยไม่ใช้เครื่องคิดเลข และคุณทำให้ผมทึ่งมากๆ นี่เป็นวันแรกที่ผมมีโอกาสได้เห็นคุณและเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น” ดัสตินพูดก่อนยกมือลูบศีรษะเธอเบา ๆ
“งานที่ฉัน
