“น้องพรีมขา ได้เวลานอนแล้วนะคะ ดึกแล้วค่ะ พรุ่งนี้คุณแม่ขาจะพาออกไปเดินเล่นทรายที่ชายหาดค่ะ บอกฝันดีลุงใหญ่ก่อนนะคะ”
“ลุงใหญ่ไปนอนกับเราได้ไหมคะคุณแม่ขา”
“ไม่ได้ค่ะ น้องพรีมนอนดิ้น เดี๋ยวไปถีบโดนลุงใหญ่”
“นะคะคุณแม่ขา น้องพรีมอยากให้ลุงใหญ่ได้ฟังนิทานที่คุณแม่ขาเล่าด้วยค่ะ แล้วด้านนอกฝนตกแบบนี้ เสียงฟ้าร้องดังขนาดนี้น่ากลัวค่ะ คุณแม่ไม่ชอบเสียงดังนี่คะ”
น้องพรีมยังคงพูดจ้อไม่หยุดเพื่อโน้มน้าวจิตใจแม่ของตัวเอง
“ถ้างั้น... ก็ได้ค่ะ”
ปรมัตถ์แอบดีใจจนแทบจะกลั้นยิ้มไม่ได้ กลับไปนี่ต้องไปซื้อของเล่นมาให้น้องพรีมเยอะๆ เสียแล้ว ที่ช่างรู้ใจลุงใหญ่เสียจริง เขาเดินตามชมพลอยที่อุ้มน้องพรีมเดินเข้าห้องไป
ดีที่เตียงนอนใหญ่ นอนสามคนก็ไม่คับแคบมาก เพราะน้องพรีมก็ตัวนิดเดียว ชมพลอยจัดท่าให้น้องพรีมเสร็จแล้วเธอก็หยิบเอาหนังสือนิทานออกมาอ่าน ปรมัตถ์นอนลงข้างขวาส่วนชมพลอยนอนฝั่งซ้ายมือ
ปรมัตถ์มองภาพท
