ผู้จัดการรัก(ลับ)

ตอนที่2 สนใจ

นิก

ผมนั่งดูละครเรื่องหนึ่งของทางช่องผม แต่การดูครั้งนี้มันทำให้ผมอดสงสัยกับดารารับเชิญคนหนึ่ง ที่มีใบหน้าโดดเด่นเกินกว่าดาราหลักด้วยซ้ำ และผมก็เห็นเธอเล่นละครของทางช่องผมมาหลายเรื่องแล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงตัวประกอบก็เถอะ แต่ด้วยหน้าตาของเธอนั้นทำให้คนอื่นๆสนใจไม่ยาก

“อัญญาอย่างนั้นหรอ” นี่คือชื่อของเธอนั่นเอง ซึ่งผมยังไม่เคยเจอตัวเธอเป็นๆเลยสักครั้ง จะว่าผมสนใจเธอก็ได้ และไม่ใช่แค่หน้าตาของเธอ แต่มันคือทั้งหมด

ผมทำงานวงการบันเทิงมาหลายปี และคลุกคลีกับวงการนี้มาก่อนหน้านั้นตั้งนาน มันทำให้ผมมองเห็นถึงศักยภาพของผู้หญิงคนนั้น แม้แต่เธอที่เล่นเป็นเพียงตัวประกอบ แต่เธอกลับแสดงออกมาได้อย่างเข้าถึงบทบาทเกินมาตรฐานด้วยซ้ำ แม้ว่ากล้องจะผ่านเธอไม่ถึงยี่สิบวินาที แต่ผมก็สามารถรับรู้อารมณ์ในบทบาทของเธอได้จริงๆ

และผมก็เชื่อว่า การอยู่ในวงการของเธอมันต้องไม่ง่ายแน่ เพราะหน้าตาแบบเธอสามารถขึ้นมาเป็นนางเอกแถวหน้าได้ไม่อยาก นั่นแหละ มันจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายเธอ เพราะพวกนางเอกหลายๆคน ต้องพยายามหาทางกีดกันงานของเธออย่างถึงที่สุด

ติ้ง! เสียงข้อความโทรศัพท์ผมดังขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากโทรทัศน์มาที่โทรศัพท์ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู

เตยหอม : พรุ่งนี้10.00 น. มีนัดคุยรายละเอียดละครเพิ่มเติมที่บริษัทนะคะ

นิก : อืม

ผมตอบกลับผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ออกไปเพื่อเป็นการบอกให้เธอรับรู้ แล้วที่บอกว่าผู้จัดการคนใหม่ก็เพราะว่าผู้จัดการคนเดิมของผมลายาวปีกว่าเพื่อไปเรียนเพิ่มเติมที่ต่างประเทศยังไงล่ะ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะนั่นมันคืออนาคตของเขา ผมไม่สามารถไปห้ามเขาได้อยู่แล้ว อีกอย่างที่ผมยอมรับเตยหอมให้ดูแลผมต่อ ก็เพราะว่าตลอดเวลาสองปีกว่าเธอก็เป็นผู้ช่วยของผู้จัดการส่วนตัวของผมก่อนแล้ว ทำให้ผมเห็นการทำงานของเตยหอม และก็ยอมรับว่าเธอเก่ง

แต่เอาจริงๆผมก็เห็นเตยหอมมาตั้งแต่เธอฝึกงานแล้วแหละ เพราะเธอก็ฝึกงานกับเจ๊โฟนตั้งแต่ยังเรียนอยู่จนเรียนจบก็เข้ามาเป็นผู้ช่วยเจ๊เต็มตัวอย่างที่เห็น จนเจ๊ยกตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวผมให้กับเธอดูแลต่อแบบนี้

“ตอนนี้ทางเราได้วางตัวนักแสดงของเรื่องไว้เกือบหมดแล้ว แต่เหลือนางรองที่เรายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาใคร คุณนิกมีใครเสนอไหมครับ” ผู้กำกับละครเรื่องที่ผมต้องเล่นถามขึ้น

ผมหยิบไอแพตมาก่อนจะสไลน์ดูนักแสดงที่ทางกองวางตัวไว้ แต่ดูจนหมด สุดท้ายก็ไม่มีใครที่ผมเห็นว่าเหมาะกับบทที่จะเล่นกับผม ผมออกจากหน้าอัลบั้มรูปแล้วเข้าอินเตอร์เน็ตก่อนจะพิมพ์ชื่อของใครบางคนลงไป

“ผมเสนอดาราคนนี้ครับ” ผมบอกพร้อมกับวางไอแพตที่ขึ้นโชว์รูปผู้หญิงที่ผมเลือก

“เอ่อ แต่นี่เป็นแค่ดาราหน้าใหม่นะครับ อีกอย่างเธอก็เล่นเป็นแค่ตัวประกอบ ผมกลัวว่าเธอจะทำให้ทุกคนเสียเวลา” ผู้กำกับพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่

“ยังไม่ลอง ก็ด่วนตัดสินแล้วหรอครับ” ผมพูดนิ่งๆพร้อมกับมองหน้าคนตรงหน้าออกไป ก็มัวแต่อ้างว่าเด็กใหม่ อ้างว่าเป็นแค่ตัวประกอบ แล้วถ้าไม่ให้เธอมาเล่นเป็นตัวหลัก คำว่าตัวประกอบมันจะหายไปจากตัวเธอได้ยังไง

แล้วอีกอย่าง ผมก็มั่นใจว่าสิ่งที่ทำให้ผู้กำกับลำบากใจแบบนี้ ก็เพราะว่ามีนักแสดงแถวหน้าหลายๆคนได้ติดต่อไว้แล้ว ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของการทำงาน ไม่ว่าจะสายอาชีพไหน ที่มักจะเลือกคนที่ถูกใจ และคิดว่าให้ผลประโยชน์ได้มากกว่า

“งั้น ทางเราต้องขอแคสเธอก่อนนะครับ ถ้าไม่ได้จริงๆก็คงจะต้องเปลี่ยนคน” ก็ยังดีที่แบ่งรับแบ่งสู้เป็น

“ครับ” ในเมื่อเขายอมขนาดนี้ ผมก็ไม่มีปัญหา และหลังจากคุยรายละเอียดกันเสร็จ ผมก็แยกกลับทันที

นิก อายุ 28 ปี หนุ่มหล่อที่ดูภายนอกทั้งสุภาพ อบอุ่น แต่นั่นมันก็แค่ภาพลักษณ์ภายนอกของเขาที่มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพียงแต่ตัวตนของเขานั้นก็มีมุมมืดเหมือนกัน เรียกได้ว่าเขานั้นไม่ต่างจากเสือซุ่มตัวหนึ่ง ที่เวลาจะทำอะไร ก็มักจะทำเงียบๆไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ตัว แต่พอถึงเวลาจัดการ เขาสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างใจต้องการ

เขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน เขามีแม่เพียงคนเดียว เพราะว่าพ่อของเขาได้จากไปหลายปีแล้วด้วยโรคประจำตัว และถึงแม้ว่าแม่เขาจะเป็นผู้หญิง แต่แม่ของเขาก็เข้มแข็งมาก ทั้งดูแลเขา และดูแลบริษัทที่พ่อเขาทิ้งไว้ให้แม่นั่นเอง แต่อีกไม่นานเขาก็จะขึ้นมาดูแลทุกอย่างแทนแม่ เพื่อให้แม่ได้พักสักที