Fortalejo Series 1: The Sadist Fortalejo

KABANATA 2

KABANATA 2

WALANG hindi hahamakin ang isang ina, mabigyan lang ng magandang buhay ang kaniyang anak. Subalit iba ang takbo ng buhay mayroon ang inang si Amina Baltazar. Ginawa na nito ang lahat makamit lang ang buhay na pinapangarap niya kasama ang anak na si Ami.

Amina sacrificed her life to save her unwanted child.

Mahirap tanggapin para sa isang dalaga ang maging ina ng hindi pa 'to napaghahandaan. Subalit huli na ang lahat para kay Mina. Wala na siyang magagawa dahil pinili niyang buhayin ang kaniyang anak sa hindi kilalang lalaki.

Sinikap ni Mina na pag-aralin sa isang akademiya ang kaniyang anak kahit mahirap ang buhay na tinatamasa nilang mag-ina.

"Mina! Tao ka pa ba, Mina!?" Maaga pa lang ay ito na ang gumising sa mag-ina.

Naaantok pa man ay walang magawa ang dalagang ina kun'di pagbuksan ang kanilang matapobreng landlady.

"Magandang umaga po, Aleng Choleng!" Magalang na bumati si Mina sa matandang pilit na tinatago ang edad sa likod ng mga tinurok na silicon sa kaniyang mukha at katawan.

Sa halip na bumati pabalik ang matanda ay mapang-insultong titig ang binato niya sa kawawang si Mina.

"Hindi ako nandirito para makipagplastikan sa iyo, eneng! Dios por santo, Mina! Dalawang linggo na ang nakalipas sa palugit ko sa iyo, ah! Huwag mo sabihin na wala ka pa ring hawak na pera kahit kalahati lang sana ng renta niyo rito sa bahay ko!"

"Iyon nga po ang problema kasi po--"

"Ano!?" umuugong na sigaw ng matanda sa harapan ng walang magawang si Mina. "Hindi bahay ampunan ang bahay ko, Mina! Sumasakit na ang ulo ko kasisingil sa iyo! Bakit hindi mo kasi hanapin ang ama ng punyetang bata na iyan nang sa ganun ay may mahuthot kayong pera mula sa kaniya!"

"Aleng Choleng, huwag naman sana madamay ang anak ko at huwag mo naman sana tawaging punyeta ang anak ko po!" Hindi na nakatimpi si Mina dahil anak niya na ang pinaguusapan dito.

Tatahimik naman sana si Mina kung siya lang ang binabastos ng matandang si Choleng. Kaso, hindi hahayaan ni Mina na pagsalitaan ng kung sino lang ng masama ang kaniyang anghel!

"Aba! Ikaw na nga ang hindi bumabayad ng upa, ikaw pa ngayon ang matapang!? Basta, Mina! Tatlong araw na lang ang maibibigay kong palugit sa inyong mag-ina! Kung wala pa rin kayong pambayad ay tinitiyak kong sa kalsada na kayo matutulog! Ang pangit naman ng bungad sa umaga! Diyan ka na nga!"

Nakita pa ni Mina paano magbulungan ang kanilang mga ka-boardmate bago niya sinara ang kanilang pinto.

Palagi na lang ba ganito ang buhay na tatamasain nilang mag-ina?

"Mamay? Siguro po kung hindi ako nag-aaral ay hindi ka mahihirapan ng husto, mamay. Titigil na lang po ako, mamay. Maglalako na lang po ako ng Sampaguita sa labas ng simbahan para may maibigay po ako sa inyo," malungkot na sabi ng bata sa likuran ni Mina.

Lumingon si Mina sa batang kung makapagsalita ay daig pa ang matanda. "Halika ka nga rito, Ami." Hinila niya ang kaniyang anak sabay yakap dito. "Kaya ni mamay mo ito, Ami! Walang titigil sa pag-aaral, anak! Pray lang tayo kay Papa Lord na sana may trabaho na ang mamay, ha?! Mahal kita, anak!" Ilang butil ng luha ang pumatak mula sa mga mata ni Mina tungo sa damit ng kaniyang anak.

"Mahal din kita, mamay!"

Nakapagtapos ng Office Ad si Mina pero minalas siya sa kompaniyang tinatrabahuan. Kasali si Mina sa Isang daang impliyadong nawalan ng trabaho dahil palugi na ang kompaniya kaya'y nagtanggal sila ng mga trabahante. Mula noon ay hindi na nakahanap ng matinong trabaho si Mina.

Humiwalay si Mina mula sa pagyakap sa anak at agad siyang pumunta sa labas upang bumili ng pandesal at kape na siyang magiging pang-umaga nila ng kaniyang anak.

Habang naglalakad si Mina ay bigla na lang tumunog ang kaniyang sira-sirang cellphone. Masasabi ni Mina na tuluyan na nga siyang iniwan ng panahon. Ang kaniyang cellphone ay hindi napalitan mula nung nabili niya ito sa isang selpunan noong kolehiyo pa siya. Keypad ang kaniyang cellphone. Keypad na sira-sira.

"Hello?" Malambing ang boses ni Mina kung kaya'y kahit nagagalit siya ay parang sinusuyo pa rin nito ang kausap.

"Si Amina Baltazar 'to, right?"

"Opo! Ako nga po ito, ma'am."

"Staff po ito mula sa school na pinapasukan ng anak mo. Gusto lang namin e-remind sa iyo kailangan makabayad na sa susunod na linggo ni Ami sa kaniyang tuition. Siya na lang hindi nakakapag-fully paid, ma'am! Inaasahan po namin na mabayaran na po ang balance ng anak niyo nang sa ganoon ay walang magiging problema ang pagitan ng school at ninyo po."

"Gagawin ko ang lahat, ma'am. Makakaasa kayo na sa susunod na linggo ay makakabayad na kami ng tuition ni Ami," she said positively 'though she wasn't sure if she can pay the school.

HANGGANG sa maratnan ni Mina ang bakery ay nasa isipan niya pa ang mga utang na kailangan niyang bayaran. Ang upa nila ni Ami kay Choleng at ang tuition ni Ami.

"Miss, ilang pandesal po!?" Napailing si Mina nang sigawan na siya ng tindera kasi nakatulala lang siya marahil sa dami ng mga problemang iniisip.

"Bente lang po."

Matapos siyang bumili ng tinapay ay bumalik siya sa kanilang maliit na silid.

Matapos niyang pakainin ang anak ay binihisan niya ito. Naisipan kasi niyang magsimba sa araw na 'to.

Mahirap man ay hindi kailanman nakaligtaan ni Mina ang humingi ng gabay sa Diyos kung kaya'y nasa loob sila ng simbahan upang magdasal sa oras na 'to.

Matapos silang manalangin ay dumeretso sila sa park. Nakasanayan na niyang ipasyal ang anak sa tuwing pagkatapos nilang magsimba.

"Mamay, sino ba talaga ang papay ko? Hayst! Buti pa iyong ibang bata may papay! Ako wala," malungkot na sabi ng bata habang naglalakad sila ng kaniyang ina patungo sa isang bakanteng upuan.

"Anak, hindi ba sabi ko sa iyo na h'wag natin isipin ang mga taong hindi magawang isipin tayo?"

"Paano mamay kung iniisip ako ni papay? Kung iniisip ka rin niya?" Parang matanda kung makahagis ng tanong ang bata sa kaniyang ina.

Gustong matawa ni Mina pero ang totoo ay naaawa siya sa sitwasyon ng kaniyang anak. Maging sa paaralan ay palagi na lamang kinukutya ng ibang bata si Ami dahil aa kaniyang sitwasyon.

"Ang papay mo ay matagal ng nalunod sa sabaw, anak!" Napasulyap sa langit si Mina dahil sa tanong ng bata kanina lang. Hindi mangyayari ang sinasabi ng anak niya. Malabo! Kahit siya ay hindi maalala ang mukha ng demonyong iyon! At hindi niya kailanman pinangarap na maalala ang lalaking iyon.

Batid din ni Mina na sa gabing iyon ay libog lang ang pinairal ng lalaking hayuk sa katawan na naglapastangan sa kaniya. Iniisip pa lang ni Mina paano nakagapos ang kaniyang mga kamay noon ay halos hindi na siya makahinga ng maayos. Tinurin na ni Mina ang gabing iyon na bangungot ng kaniyang pagkatao. Bangungot na hindi niya matatakasan dahil palagi niyang nakikita ang bunga ng masamang panaginip na iyon, si Ami.

Sigurado rin si Mina na hindi alam ng lalaki na may anak siya sa kaniya. How could a devil wished to know if he had a child on one of his toys? Tiyak si Mina na laruan lang siya para sa lalaking kumuha ng kaniyang p********e noong gabing iyon. Napailing sa takot si Mina nang maalala paano lumabas pasok ang nalaking pagaari ng lalaki sa kaniyang masikip na butas noon.

"'May! Mamay! Gusto ko ng cotton candy, mamay!" Niyuyugyog ng bata ang kaniyang na kung kaya'y bumalik na muli sa katinuan ang isip ni Mina.

Dumukot ng Bente pesos si Mina mula sa kaniyang pitaka at binigay ito sa kaniyang anak.

AS WHAT he promised Lilliene, they ate inside a western restaurant around the city.

"Ano na, Lilliene? Kailan ba darating ang sekretarya ko?" Usisa nito sa kababata habang naglalakad sila sa gitna ng amusement park.

Unang umupo sa bangko si Lilliene bago sumunod ang maarteng lalaki. Kung hindi pa pinunasan ni Lilliene ng tissue ang upuan at inispray ng alcohol ay hindi umupo ang lalaki.

"Sad to say no one dare to contact me, Nigoel! Lahat yata ng mga babae sa Maynila ay naging sekretarya mo na. Kaya kung sino sa kanila ang nagbabalak na bumalik ay pagtiyagaan mo na lang," Lilliene said honestly.

Napasapo sa noo niya ang lalaki dahil sa kaniyang narinig. Hindi si Nigoel Fortalejo ang tipo na ulit-ulitin ang isang gamit na bagay maliban na lang sa kaniyang kasuotan at sasakyan. He don't f**k the same p***y in a week. Definitely! Kaya masyado siyang disappointed sa narinig dahil hindi niya lubos maisip na kakantot na naman siya ng kepyas na nagamit niya na.

"Lilliene, I'll be having more meetings to come. Kailangan na kailangan ko na ng sekretarya!" Siya na nga lang itong nakikisuyo sa kababata, siya pa 'tong may ganang mag-apura.

Naningkit ang mga mata ni Lilliene dahil sa apuradong lalaki. Kung hindi niya lang kasin inaalipusta ang mga sekretarya niya noon ay tiyak na hindi siya namomroblema sa oras na ito.

He even lied saying he's concern for his future meetings. Laugh out loud! Nigoel was surely kidding about that! It would be more convincing when he said, he's concern about his manhood that always wanted to enter on woman's cave.

"I just don't get why your secretaries don't last for two days, Nigoel! Ano ba ang ginagawa mo sa mga babaeng naging sekretarya mo at halos lahat sila ay natrauma!? Are you threatening them?"

Tumawa si Nigoel sa tanong ni Lilliene. He doesn't even bother to answer that stupid question. He laughed because he remembered how his manhood scares his previous secretaries. Actually, they won't be hurt if they hadn't dare to lay their hands on his skin. He hates that!

"I'm no evil, Lilliene." Natatawa niyang depensa sa sarili laban sa mapanghusgang titig na binato ni Lilliene sa kaniya.

"Sabi mo, e!" Tumayo si Lilliene at lumapit ito sa batang babae na nadapa.

Tinulungan niya ang batang babae at inayos nito ang kamiseta ng bata.

"Are you alright?" Tanong ni Lilliene sa bata.

Suminghot ang bata at tumango ito.

"Thank you po."

NAKITA ni Mina paano madapa ang kaniyang anak kung kaya'y tumalima siya upang tumakbo sa bata.

Ilang beses na yumuko at umahon ang ulo ni Mina upang pasalamatan ang babaeng tumulong sa kaniyang anak.

"Anak naman, hindi ka marunong magdahan-dahan. Tingnan mo iyang tuhod mo, may sugat ka na naman, Mina," pangaral nito sa anak. Lumingon siya sa babaeng may mabuting loob. "Salamat po, miss! Maraming salamat po!" Yumuko pa si Mina at umahon muli.

"It's nothing! Bakit ka ba kasi nagmamadali, little girl?" Tanong ng babae kay Ami na nakabusangot habang nakatitig sa lalaking hawak ang huling piraso ng cotton candy.

Kaya nagmadali ang bata dahil nakita niya na isang piraso na lang ang natitirang cotton candy.

Kahit saan pumunta ang lalaki ay nakasunod pa rin ang nanlilisik na mga mata ni Ami. Gusto niya rin ng cotton candy. Gusto niya ito dahil nga'y paborito niya ang cotton candy.

"Gusto niya sana bumili ng cotton candy kaso ubos na yata," sagot ni Mina sa babae. Hinila niya paharap sa kaniya ang nanggagalaiti sa galit na anak. "Ami, tara na. Sa susunod na lang tayo bibili ng paborito mo, " aniya sa anak.

Umismid ang bata. "Mabilaukan ka sana!" Galit na galit si Ami habang sinabi niya ito.

Walang anu-ano'y napahawak sa lalamunan ang lalaki at bigla nga itong nabilaukan.

"Ami!" Nagulat si Mina dahil sa asal ng kaniyang anak.

Lumingon siya sa babae subalit wala na ito sa tabi niya. Tumakbo kasi papalapit kay Nigoel si Lilliene dahil halos iluwa niya na ang kaniyang hininga kakaubo.

Hinila ni Mina papalapit kay Lilliene ang anak niya at binigay nito ang bote ng tubig na may kalahating laman na lang.

"Thanks," Lilliene said.

Inabot ni Lilliene kay Nigoel ang bote subalit nanatiling nakatitig ang lalaki sa boteng hawak ni Lilliene habang patuloy s pag-ubo.

Halos mamatay na si Nigoel kakaubo pero inisip niya kung malinis ba ang tubig na laman ng bote.

Nagdadalawang-isip pa ang lalaki kung kukunin niya ito o hindi.

"M-malinis b-ba 'yan!?" Siya na nga ang tinutulungan siya pa itong maarte.

Napayuko na lang si Mina dahil sa tanong ng lalaki. Habang si Ami naman ay nakataas ang kabilang kilay at nanlilisik pa rin ang mga matang nakatitig sa halos mamatay na lalaki mataposbsiyang mabilaukan dahil sa cotton candy na kinain.

"Iisipin mo pa ba iyang kaartehan mo, Nigoel? Sa bingit ka na nga ng kamatayan tapos iisipin mo pa kung malinis o hindi?! Arte mo," bulyaw ni Lilliene sa kaniyang kababata.

Kahit saang lupalop ka ng mundo pumunta ay hindi ka makakakita ng taong matutumbasan ang ugali na mayroon si Nigoel.

Masyado siyang mapili sa pagkain pero kung kepyas na ang nakahain ay hindi niya pinalalampas ang kabuunan nito.

Pumikit si Nigoel habang ininom ang tubig na binigay ng nagmamabuting loob na si Mina.

He burp and when Ami heard that she can't control her mouth. The girl bursts into laughter.

Kumunot ang noo ni Nigoel habang inaayos ang sarili.

Ang pagiging suplado ni Nigoel ay wala sa lugar. Kahit bata ay pinapatulan niya.

Tumayo ang lalaking nabilaukan kanina lang at iniwan ang mga taong nagligtas sa buhay niya.

Ngayon ay hindi man lang hinintay ni Nigoel ang kaniyang kababata dahil napikon ito sa ginawag pagtawa ni Ami sa kaniya.

"Come on, Nigoel! Ni hindi mo man lang pinasalamatan ang babae sa ginawa niyang pagligtas sa buhay mo!" Huminga ng malalim Si Lilliene. "What kind of human are you? Ano ba naman ang mawawala sa iyo kung babanggitin mo ang salitang 'salamat' o hindi naman ay ngitian mo lang ang tao!?" Pinangaralan ni Lilliene ang lalaking pinupunasan ng wipes ang mga labi.

Kulang na lang ay magmumog ng alcohol ang lalaki dahil iniisip niya pa rin kung malinis ba o hindi ang tubig na binigay ng babaeng hindi niya kilala kanina.

"I don't have time for that!"

"You just have time for beautiful and sexy women," bara sa kaniya ni Lilliene.

Tumingin na lang sa itaas ang lalaki dahil sa sinabi ng kaniyang kababatang abala na ikulong ang sarili sa seatbelt ng sasakyan.

"Bakit rin ako magpasalamat? I wasn't sure if that water was safe to drink," protesta pa rin niya.

"Whatever!"Lilliene sighed heavily. Kahit kailan ay wala talaga siyang kaya sa pakikipagtalo laban kay Nigoel.

Nigoel always won with his bullshit and selfish arguments. Lilliene thought.

"Instead of forcing me to be thankful to that woman, why not do your job and find me a secretary, Lillieneth!?"

"Huwag ka ngang mag-alala tungkol diyan! I already found you one. Make sure to treat this secretary well, Nigoel!" Nakangiti si Lilliene habang inayos ang kaniyang pagkakasandal sa upuan ng kotse ni Nigoel. "Kung akala mo na nagbibiro ako sa sinabi ko sa iyo na hindi na ako magaabalang tulungan ka upang makahanap ulit ng sekretarya mo kung tatanggalin mo ang isang ito ay nagkakamali ka. I've said what I said, Nigoel!" Umirap ang babae.

Nigoel made a smile. He's so excited for his new secretary.

Crazy thoughts visited his mind. Iniisip niya na naman kung ano ang vital statistics ng kaniyang magiging sekretarya. Napadighay na lang siya sa kaniyang nakikita sa kaniyang imahinasyon. Matambok na puwet, malulusog na mga s**o, magandang mukha at masikip na kuweba.

He imagined f*****g his new secretary above his wooden table while tying the woman with his necktie.

Parang hindi sekretarya ang hanap ng isang Nigoel Fortalejo kung maglaro ang kaniyang isipan. Sa halip na isipin kung paano kaya magtrabaho ang kaniyang magiging sekretarya sa opisina niya ay mas inisip pa niya kung paano niya tatrabahuin ang babae at kung paano niya ito araruhin bukas o sa makalawa.

Wish good luck to that unlucky secretary to be of Nigoel Fortalejo.