“ฉันไม่ได้ให้เธอใส่แบบนี้นะฮานะ”
“ก็ฮานะรับงานนี้แล้วนี่ แต่แค่ไม่ได้บอกเสี่ย” ขอแก้แค้นบ้างเถอะวันนี้เสี่ยทำฉันจุกไปหมด
“เงินฉันก็ให้ใช้ เธอจะมาทำงานแบบนี้ทำไม ไปเปลี่ยนออก”
“ไม่ค่ะ”
“ฉันไม่ชอบให้ใครมองคนของฉัน” คนของเสี่ยงั้นเหรอ?
“ไม่คือไม่ค่ะ” ฉันหันหลังกำลังจะเดินหนีเสี่ย แต่ทว่า...
“อร๊ายย” ฉันชนใครไม่รู้ เกือบล้มดีนะที่มีคนรับไว้ทัน
“เจอกันอีกแล้วนะ สาวน้อย” ฉันเงยหน้าไปมองคนที่ตอนนี้โอบรับฉันไว้
“เสี่ยเฟย” เวรกรรมอะไรจองฉันนะเนี่ย
พรึบ! รู้สึกเหมือนมีแรงมหาศาลมาดึงฉันออกจากเสี่ยเฟย เป็นเสี่ยฟร๊องที่ดึงฉันออกมาจากอ้อมกอดของเสี่ยเฟย
“อย่ามายุ่งกับคนของกู” เสี่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหมาก สีหน้าของเสี่ยตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธมาก
“หึ มึงมั่นใจว่านี่คือคนของมึง” เสี่ยเฟยยิ้มแบบมีเลศนัยและหันมาที่ฉัน
“หมายความว่าไง” เสี่ยมองหน้าฉัน แล้วเสี่ยเฟยก็เดินจากไป ฉันคิดสักพักทำไมชื่อค
