The Greek Badass' Addiction

CHAPTER 4

CHAPTER 4

The yacht stopped in the middle of God knows where. Akala ko kanina katawan ko lang iyong nangangatal hanggang sa mapagtanto kong malakas nga pala ang hampas ng alon sa yateng sinasakyan namin.

The devil never broke an eye contact with me while he slips into his discoloured jeans and gray shirts. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung paano ko nagagawang makipagtitigan sa damuhong 'to.

“Dress yourself up! Do'n ka na lang maligo sa beach house.” Gawa sa lamig ang kanyang tinig. Matching up with the see breezes all around the corner of the yacht's cabin.

Pero ano raw?

Beach house?

“You're kidding, right?” My lips pucker. “Look, mister r****t. I have a personal business to take care of aside from being your instant-submissive-kuno. Hindi naman pupuwedeng hawakan mo lahat ng oras ko por que nauto mo ako sa pangba-blackmail mo!” I bravely arrest his cold yet dangerous stare.

Simula kagabi ay hindi ko nakikitang ngumiti ang nilalang na 'to. He's so far from Adam na palatawa at palaging maaliwalas ang mukha. 'Tong isang 'to ay parang napaka-misteryoso.

Never minding the fact that I still do not know his name.

I'm sure that Ben Jamin isn't his real name. However I am not interested with his personal information.

Buhat kasi no'ng nasangkot ako sa madilim na mundo ng Dream Fortress na iyon no'ng nasa El Salvador pa kami ay nakaugalian ko nang hindi maging interesante sa mga tao sa aking paligid.

“I said dress up!” Suddenly he orders through gritted teeth.

Sa takot ay kaagad kong hinanap ang mga damit ko. Mahapdi pa rin iyong kips ko ngunit sinikap kong makatayo. Eight years ng bakante iyong pearly shell ko tapos kagabi lang ay sinalakay na naman ng demonyong 'to.

But still, wala pa rin akong maalala. Yet I could make a guess that he puts something in that fѷcking wine causing me to be groggy and hallucinate.

He's really a devil. A Greek devil.

“Nasaan na iyong mga damit ko? My brassier and my.. thong?” Aligagang tanong ko sa kanya.

Sandali siyang natigilan at napaisip. “Ops! Naitapon ko nga pala kagabi sa laot.” Walang kalatay-latay niyang anunsyo, dahilan upang magkarerahan ang lahat ng dugo ko papunta sa ulo.

“Even my thong? Seriously?”

“I so hate repeating myself. Fѷck! You should know that, A.” Mariin niyang utas saka may kinuha sa loob ng isang itim na lockable bag. It is a Jersey shirt na may printed na Xi Familia sa likod nito and he ungentlemanly throw it out to me.

Siyempre hindi ko sinalo dahil mahigpit pa ring nakahawak ang mga kamay ko sa tatangnan ng kumot na nakabalot sa hubad kong katawan.

“Wear it for the time being. Be outside after one minute. Ayaw kong maabutan ng low pressure dito sa loob ng yate.” Aniya saka saktong kumulog ng malakas, bagay na nagpatalon sa akin.

Lumusob kami sa malakas na ulan pagbaba namin sa yate patungo sa nasabing beach house. Nasa isang deserted island nga kami gaya ng nabanggit ni Hudas kanina.

Sa laki ng mga hakbang ng higanteng kasama ko kaya napapag-iwanan niya ako sa likod.

Ungentlemanly prick talaga! Greek badass!

Pinabayaan nga lang ako kanina na ibaba ang sarili ko sa yate gayung alam naman niyang malaki ang posibilidad na humantad ang kepyas ko kapag tumalon ako sa tubig. Kabwisit lang, e! Alam naman niyang wala akong ibang suot sa ilalim ng Jersey shirt na 'to.

Iyong isang kasama naman namin na operator ng yate ay tila isang robot na de remote. Ni tapunan ako ng tingin ay 'di magawa. Ang wi-weird ng mga taong 'to.

Nakakabanas!

Dahil sa tubig-ulan na dumadaloy sa mga mata ko kaya hindi ko napansin ang batong nakaharang sa tinatakbuhan ko. I badly fell out into the sand causing me to scream. Tumama ang tuhod ko sa bato.

“Ouch! Oh myghad!” I scream my lungs out when I notice a red fluid flowing from the cut just centimetre below my right knee.

Nag-panic ang sistima ko dahil sa dugo. I have no case of haematophobia pero I'm afraid seeing blood coming from me.

Hell!

Weighty goosebumps spiking through my veins upon realizing how great my wound is. I try to stand up but before I know, I am now in the arms of Hudas. Carrying me through a bridal style.

“Kasalanan mo 'to, Hudas ka! Don't act like you have to do with me.” I shout at him habang pumipiglas ako mula sa pagkakakarga niya. Ngunit bingi siya sa reklamo ko.

May pakarga-karga pang nalalaman 'tong Hudas na 'to. Even if he'll cast all the world's burden ay hinding-hindi siya magiging mabuti sa paningin ko.

Masama siyang tao at iyon ang habambuhay kong iuukit sa aking isipan.

“I have a lot of things in my mind that I'd like to do to you. You'll find those out while we're here.” He stated seriously.

The nerve!

“Demonyo ka talaga! I'm bleeding because of you. Nagkasugat ako dahil dinala mo ako sa pesteng lugar na 'to.” Sisi ko sa kanya. “This is all your fault, you son of a b***h!”

I was like an ice block carrying by this dominant creature.

“Shut up!”

Dumiin ang hawak niya sa binti ko habang nakatingin pa rin siya ng diretso. We're both soaked with rainfall.

“There's no way I will shut my mouth up! I'll talk and grouch whenever I want to.”

“Stubborn!”

Mula sa tubig-ulan na humaharang sa mukha niya ay masasabi kong hindi talaga matawaran ang s*x appeal ng Hudas na 'to. Then my traitor inner Goddess stating that she's not that regretful at all to be a r**e victim of this Greek f*****g God.

Oh ang taksil kong malanding utak! I assure that I'm going to dispatch you off me.

“Hudas! Get me down, ano ba? You're no knights in Shining Armour. Oh please!” My thyroid gland hitches as I rant on him once again.

Ibig ko man siyang saktan pero pinigilan ko ng husto ang aking sarili. Mahirap na baka ilibing niya pa ako ng buhay dito sa buhanginan.

Muntik na akong masubsob sa parang natural rock formation na hagdan nang walang pasabing ibinaba niya ako.

“How dare you? Ugh!” Napapadyak ako sa inis, bagay na lalong nagpahataw sa dugo mula sa aking binti.

“You told me to put you down then I did. What's your problem, A?” Kaswal niyang tanong.

Ewan ko lang talaga sa demonyong 'to. Kanina ko pa napapansin na ang dali-dali niyang kausap at para siyang timang o utu-uto sa madaling sabi.

Kasi whenever I say, mauna siya then he will. When I say 'wag niya akong kausapin then he won't. Ngayon namang sinabi kong ibaba niya ako, probably he did without having a second thought.

Is there's something with his mental status, I guess.

I manage to make my way up to the staircase by myself but my wound is creeping me out. Si Hudas ay nauna na sa intrada ng beach house.

“Hoy, wait!” Tawag ko sa kanya at nilingon naman niya ako. His wearing his blank expression.. As usual.

“What?”

“H—help me. My wound is—” Magpapaliwanag pa sana ako ngunit parang may sa kidlat ang galawan niya at sa isang iglap lang ay nasa harapan ko na siya.

This time I let him carry me in his arms hanggang sa loob ng beach house. Napamaang ang bibig ko pagdating namin sa loob ng beach house.

Actually sobra akong napahanga sa interior design ng tatlong palapag na beach house na 'to. Ang hindi ko lang maintindihan kung bakit walang kagamit-gamit ang loob nito. As in wala talaga kahit single couch ay wala akong makita. Iyong pintura at nature interior design lang nito ang nagbibigay buhay sa buong kabahayan kaya hindi naman siya mukhang haunted beach house. Not at all.

Hudas brought me inside the guest room in the second floor. Luckily ay may king sized bed naman do'n. May night table din, lampshade at isang bean bag seat. Maliban do'n ay wala na.

Sandali niya akong iniwan doon at pagbalik niya'y may dala na siyang damit na pamalit ko atsaka towel. He also gave me a moist face towel to wipe off the blood in my skin. For sure walang first aid kit sa impyernong 'to.

“Maligo na tayo!”

My eyes widened.

“What the hell? Come again? T—tayo?”

“Problem, A?” He stroke me using his confuse eyes.

I want to kick his balls. Really.

“Can you hear what you were saying? Gusto mong maligo tayo? Ng sabay? Wala ka bang balak na tirahan ako ni katiting na respito at privacy para sa sarili ko? At para na rin sa fiancé ko? Seriously, tao ka ba?”

His face flushed out of anger. “Fiancé?” He mimicked the word softly but I noticed how his hand turns into a hard fist. “I'll kill him!”

Namilog ang aking mga mata sa aking narinig.

“Y—you were bluffing, weren't you?” May dumagang matinding kaba sa puso ko. Hindi ko kayang kumbinsihin ang aking sarili na biro lang iyong sinabi niya.

His aura is roaring fire of a heartless human. Naniniwala akong kayang-kaya niyang gumawa ng krimen. His sapphire blue eyes are telling me so.

“Sagabal siya sa mga plano ko saiyo. I must give him his end before he asked you to marry him!” He says, clenching his perfectly structured jawline.

He's about to leave pero pinigilan ko siya. “Please no! Spare his life and I am willing to do whatever you ask from me. I p—promise..” Pumiyok ang boses ko. The situation left me no choice at all but to jailed in Hudas' f****d up world.

This man proven to me that hell does really exist.

Bumalik siya sa akin at malalim na halik ang iginawad niya sa akin. “Your everything is all what I want, A. Everything about you.” He kisses me deeper this time.

Memories of Adam and I harshly preventing me to kiss this devil back. Yes, he can have my body by force but I won't give him the satisfaction to own my everything.

Gumapang ang kamay ni Hudas papunta mismo sa ilalim ng Jersey shirt na aking suot at nanggigigil na pinisil at nilamas ang aking kaliwang dibdib. Nakaupo lang ako sa gilid ng kama habang siya'y nakayuko papunta sa akin.

Seconds later he voluntarily release me from his territorial kiss. Mataman niya akong tinitigan kaya nag-iwas ako ng tingin. I already hate seeing that sapphire blue eyes of him.

“Have a bath now, A!” That's an order then he left.

Nagising ako dahil sa pagkalam ng aking sikmura. I woke up alone inside the calm guest room. Hindi naman sa inaasahan kong may katabi ako matulog kanina pero hindi ko maiwasang mabahala baka iniwan na akong nag-iisa ni Hudas sa islang 'to, having nothing but myself. Gusto ko nang tawagan si Mama dahil baka mapaano iyon dahil sa pag-aalala sa akin.

At si Adam.

Myghad! I badly want to call him, apologize to him though I couldn't find the guts to tell him what's going on here.

Saang banda ko mang tignan ay hindi ko pa rin maintidihan kung bakit napasubo ako sa pesteng sitwasyong 'to? Kung hindi dahil sa ideya ni Cara na mag-auction bidding ay wala sana ako rito at hindi nababaliw kakaisip kung pa'no ko haharapin ang mundo ko pagbalik ko ng Manila?

Through a sluggish motion, I walk towards the door and grunted upon knowing that it's locked.

Holy fѷck!

Tumungo ako sa malaking bintana ng kuwarto at bumungad sa akin ang madilim na paligid dahil sa matinding ulan. Or should I say may bagyo na nga.

God! I am doomed to be in this hell!

Mula sa nanlalabong paligid ay naapuhap ko ang dumaong na isang pang yate sa seashore kung saan kami bumaba kanina. Mula sa yate ay nakita kong may nagsibabaan ang nasa anim na mga kalalakihan. Matatangkad at matitikas ang pangangatawan ng mga 'to.

I could feel sweats beading on my forehead as I saw them approaching towards the main door of the beach house. Doon ko lang nakita ang mga de kalibreng armas na sukbit ng mga ito.

Shit! 'Di kaya'y sangkot sa sindikato 'tong si Hudas? Tons of fear striking within me upon realizing it.

Pinanood ko lang ang mga ito hanggang sa nakita kong lumabas si Hudas at sinalubong ang mga armado. Kita ko kung paano siya galangin ng mga ito. Parang may mga instructions siyang ibinigay sa mga armadong lalaki bago nagsikalat ang mga iyon sa paligid ng beach house.

Ilang minuto pa akong nakatanga doon sa bintana hanggang sa bumukas ang pinto at iniluwa no'n si Hudas. Kaagad akong nahanap ng asul niyang mga mata.

“Problem, A?” He directly asks.

Napakunot ang aking noo. Sa buong magdamag na nakasama ko siya ay hindi ko na mabilang kung ilang beses niyang sinabi ang naturang tanong na iyon. Seriously, wala ba siyang ibang alam na tanong?

“G—gutom na 'ko.” Sabi ko.

“Oh? Come on, I'll feed you.” Simple niyang sabi.

“You.. what?”

“Do you really want me to repeat myself? 'Cause I'm telling you, you won't like me more if you hit something in my nerve. Now, come here so I could feed you downstair, A!”

Paika-ika akong nagmartsa ako papunta sa kanya.

“Problem, A?” He again asks while studying the way I walk.

Napaikot ng bongga ang aking mga eyeball dahil sa tanong na iyon.

Na naman.

I hold my step and faced him. “I am wounded and it's so masakit kaya I walk like this. At kasalanan mo 'to!”

His dangerous expression softened. “What can I do to free you from aches?” He's totally clueless. Pansin ko talaga na parang bagong salta siya sa earth.

Saan ba galing ang damuhong 'to talaga?

Ah teka.. May kailangan nga pala akong patunayan.

Tumayo ako ng tuwid at nilinis ang aking lagukan. “Clean my wound after you feed me!”

“O.. okay.” He shrugged. Sabi na e. Utu-uto ang hudas na 'to.

“At ibalik mo sa akin ang phone ko. I'll call my Mama to check her up baka hinahanap na ako no'n.”

“I've lost your phone— I mean I threw it also last night.” Kaswal niyang anunsyo.

Jusko!

“Then let me borrow yours!” My eyebrow arched.

“Sure. Later, we'll call your Mama, A!”

“Good. Now, carry me downstairs cause I couldn't walk by myself anymore.” And on cue, I am now in his muscled arms.. again. Chances are all mine to check his features na ganito kalapit.

Parang gawa sa bato ang katawan nito na animo'y kalahati ng life span niya ay iginugol niya lang sa pagwo-workout. Nakaka-wow ang biceps niya tapos naalala ko rin bigla ang nagmumura niyang abs. s**t!

Pero ang ng cute talaga tignan na ang demonyong 'to ay napakadaling kausap.

What the..

Did I really find this badass a cute stuff?

I deliriously shoved away that thought.

©MaribelleVerzosa