CHAPTER 17
“Neveah is still alive.”
Naglaro ng ilang daang beses sa utak ko ang apat na salitang iyon na para bang isang sirang plaka.
Tila naging susi iyon na mabuksan ulit ang pinakamadilim na parte ng buhay ko no'ng aking kabataan. Akala ko'y naibaon ko na ang alaalang iyon sa hukay pero dahil lang sa mga katagang iyon ni Tres ay ginunita na naman ng diwa ko kung gaano kabagsik ang mundo sa 'min sa loob ng napakahabang panahon.
Tandang-tanda ko pa nang ako'y seis anyos pa lamang. Sa loob ng isang taon ay humigit kumulang sampung beses kaming palipat-lipat ni Mama ng matitirhan.
Hindi ako makapag-aral ng maayos dahil nga sa lagay naming iyon. Walang pirmanenteng bahay at ang rason ng lahat ay ang legal na asawa ni Gibson.
Umaga, tanghali, hapon o gabi ay wala itong pinipiling or
