เล่ห์กลกามเทพ

ตอน 7

“ระพีขา ขิงจะไม่ไหวแล้ว ขิงจะขาดใจแล้วค่ะระพี ได้โปรดทำให้ขิงตายคามือคุณเถอะค่ะ” นั่นเป็นคำขอร้องจากใจของหญิงสาว สุ้มเสียงแหบพร่า ยั่วยวนเลือดในกายชาย ให้เร่งระบายความปรารถนาในกายชายได้ดีทีเดียว

“ได้สิ ผมจะจัดให้ชุดใหญ่เลยล่ะ” สิ้นเสียงเย้ายวนของชายหนุ่ม เขาใช้สองมือแยกเรียวขาขาวเรียว  ให้ห่าง บรรจงจ่อลิ้นลงไปตรงหุบเหวที่มีธารน้ำไหลฉ่ำชื่น เพื่อลิ้มรสความชุ่มชื้นของหญิงสาว เขาตวัดลิ้นไปมาอย่างมืออาชีพ ส่วนฝ่ามือที่ว่างจากการทำงาน ก็ทำหน้าที่ของมันอย่างไม่บกพร่อง บีบเค้นอกอวบไปพร้อมกัน  ด้วยความชำนาญ ราวกับว่าได้รับการฝึกฝนมาอย่างสม่ำเสมอ หญิงสาวทำได้แค่ส่งเสียงครางแทนคำพูดใดๆ เมื่อเขาดูดดึงตุ่มสวาทของเธอเบาๆ และเม้มหนักๆ  จนเธอต้องจิกทึ้งผมชายหนุ่มแทบหลุดติดมือ

เขาเงยหน้ามองหญิงสาวอีกครั้ง เปลี่ยนจากลิ้นเป็นนิ้วเรียวยาว เคลื่อนเข้าออกในกายเธอแทน     หญิงสาวถึงกับแยกเรียวขาเอง อย่างไม่ต้องบอกกล่าว เพื่อรับสัมผัสที่เขามอบให้อย่างไม่ขัดเขิน เธอต้องการเขามากมาย เจียนขาดใจ นิ้วเขายังทำหน้าที่เข้าออกร่างกายเธออย่างต่อเนื่อง จนเธอเกือบถึงจุดหมายก่อนเขา    เธอคงต้องหยุดมัน ด้วยการจับนิ้วที่กำลังเข้าออกนั้นให้หยุด ก่อนที่เธอจะปล่อยให้ธารน้ำไหลริน

“ระพีขา ลงมือเถอะ ขิงทนไม่ไหวแล้ว” เธอร้องขอให้เขาปฏิบัติการขั้นสุดท้ายกับเธอ 

ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่กำลังจะทำตามคำขอของเธอ และตามที่ใจเขาต้องการ เมื่อช่วงล่างของเขามันก็เครียดจัดจนตึงเต็มที่ ชายหนุ่มค่อยๆ แทรกกายผ่านร่างกายเธอเบาๆ และเร่งจังหวะขยับสะโพกด้วยจังหวะพลิ้วไหว หญิงสาวซึ่งอยู่ใต้ร่างเขากรีดร้องเสียงกระเส่า ตามจังหวะเข้าออกของร่างกายชายหนุ่ม ดึงนิ้วชี้ของเขาเข้าปาก ดูดดุน และพลิกขึ้นมาเป็นผู้คุมเกมบ้างอย่างเร่าร้อน จนร่างกายเกร็งในบทรักบทสุดท้าย

เมื่อถึงปลายทางขึ้นสวรรค์  หญิงสาวพลิกกายลงนอนเคียงข้างชายหนุ่มอย่างอ่อนแรง ซึ่งไม่ต่างจากคนข้างกาย ที่มีเหงื่อเม็ดโตผุดทั่งร่างกาย ทั้งที่อากาศในห้องเย็นฉ่ำ 

“วิเศษที่สุดเลยค่ะระพี ขอต่ออีกรอบนะคะ” หญิงสาวกล่าวเสียงแหบ ก่อนจะผลอยหลับข้างกาย  ชายหนุ่ม ซึ่งล้าไม่แพ้กัน 

            เจ็ดโมงเช้า พงษ์ระพีเด้งตัวขึ้นจากที่นอนสีขาวจนสุดตัว เมื่อแสงยามเช้าลอดผ่านลงมากระทบใบหน้า   ค่อยกวาดตามองรอบกาย  หญิงสาวข้างกายยังหลับใหลด้วยความอ่อนเพลีย

 ค่ำคืนที่ผ่านมาเขากับหล่อน ต่อจิ๊กซอเก็บรักกันหลายต่อหลายรอบ เขาเองแทบตื่นไม่ไหว สาวสวยข้างกายช่างเร่าร้อนยิ่งกว่าไฟ ทว่าผู้หญิงเร่าร้อนอย่างเธอ เขาคงไม่ใช่ผู้ชายในเมนูของเธอเพียงคนเดียว

 การพบกันจบลงด้วยเรื่องแบบนี้ มันไม่ใช่รายแรกสำหรับเขา ส่วนเธอ เขาคงไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของด้วย เขารู้ดี เนื่องจากผ่านศึกสงครามแห่งความรักมานับครั้งไม่ถ้วน เขาไม่แคร์ที่จะมีความสัมพันธ์เธอ หากมันเกิดขึ้นด้วยความพึงพอใจกันทั้งสองฝ่าย ฉะนั้นความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ จึงไม่ต้องพูดถึง  

พงษ์ระพีรีบจัดการกับตัวเองอย่างเร่งรีบ ก่อนจะปลุกเธอให้ตื่นอาบน้ำแต่งตัว และพาตัวเองออกจากสถานที่สร้างสุข หญิงสาวงัวเงียแต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย

            พงษ์ระพี กดปุ่มโทรศัพท์เพื่อเปิดเครื่อง เขาปิดมันตั้งแต่เมื่อคืน กระทั่งเช้า เพียงเพราะ     ไม่อยากให้ใครรบกวนเวลาหฤหรรษ์ของเขากับสาวสวยคนล่าลุด จึงแอบปิดเครื่อง หลังจากไฟในกายมันโชนแสงเต็มที่  

‘ตายห่า’ เขาสบถกับตัวเอง เมื่อส่งหญิงสาวหน้าบ้านเธอเป็นที่เรียบร้อย หน้าจอแสดงสายเรียกเข้า  สามสิบสาย ในจำนวนสามสิบสาย มีสาวน้อย จ๊ะจ๋า ยี่สิบสาย มารดาเขาห้าสาย น้องสาวอีกห้าสาย 

 แต่เขาไม่คิดจะโทรกลับหาใคร นอกจากหญิงสาวนามว่าจ๊ะจ๋า เขาสัมผัสหน้าจอเพื่อเลือกเบอร์ตามที่ใจหมาย เสียบบูทูชเข้าที่ตามตำแหน่ง

“หวานใจของพี่ระพีจ๋า” ทันทีที่ปลายสายส่งเสียงหวาน หากแต่ในน้ำเสียงนั้นเจือความน้อยเนื้อต่ำใจที่เข้ามาด้วย เพราะเธอไม่สามารถติดต่อชายหนุ่มได้

“พี่ระพีหรือคะ โทรมาทำไมป่านนี้ ไม่รอให้จ๊ะจ๋าแก่ตายซะก่อนล่ะคะ ค่อยโทรมา” สาวน้อยต่อว่าเขาทั้งที่ใจเต้นระทึก ตั้งแต่เห็นหน้าจอโทรศัทพ์ 

“ว้า....เสียแรงคนคิดถึง ว่ากันแบบนี้พี่ระพีวางสายดีกว่า” เขาออดอ้อนแกล้งเย้าสาวน้อยเล่น รู้ดีว่าสาวน้อยคนนี้ว่าง่าย ถึงจะงอนแค่ไหน เพียงแค่เขาง้องอนนิดๆ หน่อยๆ เธอจะสลัดความขุ่นเคืองที่มีให้เขาทิ้งหมด ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที

“คิดถึงแล้วเพิ่งโทรนี่นะคะ จ๊ะจ๋าโทรหาพี่ระพีมือแทบหงิก” สาวน้อยยังคงต่อว่าและหวังให้เขาแก้ตัวและพะเน้าพะนอเธออย่างเช่นทุกครั้งที่เธองอน

“พี่ระพีงานยุ่ง และเมื่อวานเพิ่งกลับมา ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ลืมไปว่าตัวเองปิดเครื่องตั้งแต่ขึ้นเครื่อง  ลงครื่องเมื่อคืนก็นอนไม่ได้สติ เพราะล้าจากการเดินทาง” เขาว่าพลางแอบงอนิ้ว เพราะทุกอย่างมันคือนิทานหลอกเด็ก

“หรือคะ แล้ววันนี้พี่ระพีหายล้าหรือยังคะ ให้จ๊ะจ๋าช่วยอะไรมั้ย” สาวน้อยอาสา ทั้งที่ก่อนหน้านี้       ยังเคืองชายหนุ่ม ที่ไม่ยอมติดต่อมาเลย ตั้งแต่กลับจากต่างประเทศ

“พี่กำลังจะออกไปทำงาน แต่ เอ....ถ้าจ๊ะจ๋าจะคลายเมื่อยล้าให้พี่ระพี พี่ระพีว่า....พี่ระพีเปลี่ยนใจ ไม่ไปทำงานดีกว่า” ความจริงที่บอกสาวน้อยว่ากำลังจะไปทำงานนั้น โป้ปดทั้งนั้น เขามุ่งหน้าไปคอนโดตัวเองต่างหาก สภาพอย่างเขาตอนนี้ จะทำงานอะไรได้ เมื่อแรงที่มีเหลือเฟือถูกนันทิสา แม่แมงมุมสาวชักใยพันจนอ่อนแรง 

“แล้วพี่ระพีจะไปไหนล่ะคะ” สาวน้อยถาม ทั้งที่แอบหวังในใจให้เขาแวะมาหา

“ไปไหนดีน้า....ไปหาจ๊ะจ๋าดีมั้ย ไม่รู้ว่าจ๊ะจ๋าจะต้อนรับหรือเปล่า” เขาอ้อนอีกครั้ง เมื่อรู้นิสัยสาวน้อยซึ่งรอการไปเยือนของเสืออย่างเขา เมื่อคืนเขากินของร้อนเข้าไป เช้านี้อยากกินอะไรที่หวานๆ เย็นๆ บ้าง

“ไม่รู้...อยากมาก็มา” น้ำเสียงสำเนียงน่ารักแกมเย้าหยอกของสาวน้อย ทำให้หัวใจหนุ่มเพลย์บอยเต้นโครมคราม หันหัวรถเพื่อตรงไปยังแมนชั่นระดับห้าดาว ที่ตัวเองเช่าให้สาวน้อยอยู่อาศัย

“งั้นพี่ระพีไปหาจ๊ะจ๋านะ” เขาแกล้งขอทั้งที่เลี้ยวรถตรงไปยังเส้นทางนั้น “งั้นแค่นี้นะจ๊ะ พี่จะรีบตั้งใจขับรถ จะได้ถึงแมนชั่นของจ๊ะจ๋าเร็วๆ” เขายิ้มกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี ที่มีของหวานกำลังรอเขาอยู่     

“ค่ะพี่ระพี จ๊ะจ๋าจะรอนะคะ” หญิงสาวใจพองโต เมื่อชายหนุ่มที่เธอคิดถึงมาตลอดสัปดาห์ ตลอดระยะเวลาหายไป ก่อนไปเขาไม่ลืมให้บอร์ดี้การ์ดหนุ่มจัดแจงค่าใช้จ่ายให้สาวน้อย อย่างเช่นทุกครั้งที่เคยให้  หล่อนจึงอยู่อย่างสบาย เมื่อเป็นสมาชิกในฮาเร็มของพงษ์ระพี

ระหว่างตั้งใจขับรถ พลางนึกถึงกลิ่นกายหอมตรึงใจของสาวน้อยจ๊ะจ๋า เธอเหมือนน้ำใสไหลเย็นกลางหัวใจ ต่างจากนันทิสารายนั้นร้อนดังไฟ เสียงโทรศัพท์ที่เพิ่งกดตัดสาย มันส่งเสียงครางเป็นเพลงเรียกเข้าประจำตัวที่เขาไม่ค่อยจะเปลี่ยนนัก เพราะชอบเพลงนี้เหลือเกิน ‘อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป’ 

‘ไอ้วัฒน์’ พงษ์ระพีเอ่ยชื่อเจ้าของเสียงครางบนโทรศัพท์เมื่อครู่ “ไงวัฒน์” 

“อยู่ไหนไอ้เสือ” 

“ขับรถ” 

“ไม่ได้ถามว่าทำอะไร ถามว่าอยู่ไหน และกำลังจะไปไหน” ปลายสายอารมณ์ดีย้ำคำถาม ทว่าไม่หวังคำตอบที่จริงจัง เพราะรู้ดีว่าเพื่อนรัก คงเพิ่งผ่านคืนร้อนแรงมาหมาดๆ อณวัฒน์เองแทบจบลง ด้วยบทบาทไม่ต่างจากอีกฝ่าย

“แกคิดว่าฉันจะไปไหนล่ะ” เขาย้อนถามปลายสาย