พงษ์ระพีพยายามหยุดเธอด้วยสายตา แต่ไม่ทันการ ในเมื่อยังมีสิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่า ชะนี เกาะเขาไม่ห่าง
“อุ๊ย ยัยบ้า” จีระนันท์แกล้งเดินชนนันทิสา จนเธอเซ ทำให้คำด่าหลุดมาจากปากสวยสีแดงสดของอีกฝ่าย โดยอัตโนมัติ
“ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ทันเห็น” ฝ่ายชนแกล้งขอโทษ ไม่ได้มาจากความรู้สึกแท้จริง
“คนทั้งคนไม่เห็นหรือไงยะ ชนมาได้ โอ๊ย ระพีขา ขิงเจ็บจังเลย” หล่อนจึงได้ทีโอดครวญอ้อนชายหนุ่ม ซึ่งเขาแสนจะลำบากใจ ในเมื่อหล่อนเป็นสาเหตุทำให้นางฟ้าเขาหนีไป จึงไม่ใช่สิ่งที่เขาจะพิศวาสเธออีก
“ฝากด้วยจีระนันท์พอดีผมมีธุระ” เขาผลักนันทิสาให้ห่างตัว ส่งให้จีระนันท์ดูแล แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไปนี้
“พี่ระพีจะไปไหนคะ ว้าย !!” เมื่อถูกส่งต่อให้คนที่เดินชนเธอ ทำให้เธอไม่สบอารมณ์ ปัดป้องอีกฝ่ายให้ออกห่างตัว อย่างรังเกียจ “ยี้ ไปอย่าแตะต้องตัวฉัน โลโซไม่มีระดับ”
“หนอย ยัยผู้ดี วิ่งตามจับผู้ชายอย่างนี้ ย
