“บอสจะไปไหนต่อมั้ยครับ” ปกรณ์ถามขึ้น ขณะเก็บแฟ้มเอกสารเสร็จเรียบร้อย
“เข้าออฟฟิศ” เขาตอบอดี้การ์ดหนุ่มซึ่งทำหน้าที่ยิ่งกว่าเลขา เดินนำหน้าออกจากห้องประชุมไปพร้อมอณวัฒน์
“จะได้เข้าเหรอ...” อณวัฒน์ลากเสียงยาว คล้ายกับคิดอะไรในใจอย่างรู้ทันเพื่อน เขานึกไปถึง เหล่าสาวๆ ที่ต้องการหนุ่มเพอร์เฟคอย่างเพื่อนรักเขาคนนี้
“เข้าสิวะ ยัยแอนทำงานคนเดียว ป่านนี้บ่นฉันตายแล้วมั้ง” แม้จะไว้ใจให้ทำงานแทนพี่ชายที่วันๆ หนึ่งหาเวลาเข้าออฟฟิศยาก เขานึกถึงหน้าเนี้ยบใส ริมฝีปากบางๆ ยืนพ่นน้ำลายต่อว่าเขาตรงหน้าโต๊ะทำงานราวกับแม่คนที่สอง
“ยัยแอนคงดีใจนะ ที่พี่ชายยังนึกถึงเธอ”
“ถ้าแกห่วงยัยแอนนัก จะมาสมัครเป็นน้องเขยฉันก็ได้นะ” พงษ์ระพีเคยหมายมั่นปั้นมือให้เพื่อนรักที่อยู่รั้วบ้านติดกัน ให้มาดอง ทั้งที่ความจริงสองคนนี้ไม่เคยคิดเลยเถิดไปไกลกว่าความเป็นพี่เป็นน้อง
“ไม่เอาล่ะว่ะ เป็นน้องเขยแก ฉันไม่ได้หมา
