เล่ห์กลกามเทพ

ตอน 2

“ขิง” พงษ์ระพีลูบคางตัวเอง เมื่อนึกถึงหญิงสาว ยิ้มมุมปากอย่างอย่างอารมณ์ดี คนอย่างเขาหนุ่มเพอร์เฟคครบสูตร คือหนุ่มที่สาวสวยเซเล็บใฝ่ฝัน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ฐานะ การศึกษา มาดเนี้ยบ รู้รอบด้านเรื่องธุรกิจ ทว่านิสัยส่วนตัว เจ้าชู้ กะล่อน จนหาตัวจับยาก อีกทั้งมีคู่หูที่รู้ใจอย่างอณวัฒน์อีก ส่งผลให้ทุกอย่างเหมือนมีคนมาคอยสนับสนุนการกระทำ

“คริสตินล่ะวะ” คนนั่งข้างถามขึ้นด้วยความสงสัย หลังจากตัวเลือกคืนนี้ของเพื่อนรักคือนันทิสา หรือขิง สาวสวยไฮโซ

“รายนั้นเดินแบบอยู่ที่ปารีส ไม่มีเวลาให้ฉันหรอกว่ะ” นางแบบสาวหุ่นดี มีดีกรีเป็นถึงนางแบบระดับอินเตอร์ เขายังถอยมาเป็นคู่ควง หล่อนหัวสมัยใหม่ อินเตอร์ ไม่แคร์เรื่องที่ชายอย่างพงษ์ระพีจะควงใครหลายคน 

“ลืมอีกหนึ่งสาวหรือเปล่าวะ” 

“ใครอีกล่ะ” ท่าทางผู้หญิงในฮาเร็มมีมากกว่าจะจำได้ มีบ้างที่จะลืมไปสักคนสองคน เพื่อนรักอย่างอณวัฒน์จึงเป็นตัวช่วยจำ และเตือนว่าวันนี้เสืออาร์มจะนัดกับใคร 

“เฮ้ย....ถามจริงควงอยู่กี่คนวะ ตอนนี้” อณวัฒน์จำได้ว่าเมื่อก่อนไปติดต่อธุรกิจ เขายังเป็นไม้กันหมาให้เพื่อนรักคนนี้ จากหญิงสาวสองคน ที่จะตามไปส่งเขายังสนามบินอยู่เลย พอกลับมาทำไมเพื่อนรัก           เพลย์บอยถึงลืมหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม เรียบร้อย อย่างสาวน้อยจ๊ะจ๋า สาวน้อยนักศึกษาปีสาม ที่พบกันเมื่อคราวย่ำราตรีเมื่อหลายเดือนก่อน

“สามว่ะ รายย่อยไม่นับ ขี้เกียจคิด รกสมอง” เขาย้ำความเป็นเพลย์บอย “ว่าแต่ฉัน แกล่ะ น้อยซะเมื่อไหร่”

“ไม่ควง แค่ข้ามคืน จากนั้นต่างคนต่างไปโว้ย” อณวัฒน์คุยทับ มันคือความจริงเขาไม่เคยคบใครข้ามคืนเพื่อเบ่งบารมี  ไม่ผูกพัน ไม่ผูกมัดถูกใจกัน มองตากัน จบลงแยกย้าย คือคอนเซปต์ประจำใจ

“เออ เอ็งมันเก่ง”    

รถคู่ใจของอณวัฒน์เลี้ยวผ่านประตูอัลลอยด์หน้าคฤหาสน์วรสิทธิขจร ตระกูลนักธุรกิจมาหลายรุ่นจนถึงรุ่นเหลนอย่างพงษ์ระพี อาณาเขตกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา พงษ์ระพีมีพี่น้องร่วมสายเลือดสามคน พี่ชายคนโตศิวกร (โอม) สุขุมนุ่มลึก ไม่เจ้าชู้แต่ผู้หญิงรุมตอมยิ่งกว่าร้านเครื่องสำอางชื่อดัง ที่ผู้หญิงชอบไปใช้บริการ ไม่ประสงค์ทำธุรกิจ ชอบทำตัวเป็นนก เลยสมัครสอบคัดเลือกร่ำเรียนเพื่อเป็นนักบิน เขาไม่รอช้าเดินตามความฝันจนสำเร็จ 

 พงษ์ระพี (อาร์ม) คลานตามกันออกมา เป็นลูกชายคนกลาง หลังจากจบปริญญาตรีจากเมืองไทย เขาถูกพ่อแม่ส่งไปเรียนต่อด้านบริหารถึงรัฐเท็กซัส กลับมาบริหารกิจการของครอบครัวที่มีมากมาย

น้องนุชสุดท้องมาพร้อมกับความรักแพรทิวา (แอน) สะสวยน่ารัก เพิ่งจบการศึกษาระดับปริญญาตรี บริหารธุรกิจจากสหรัฐฯ  ตั้งใจกลับมาช่วยบริหารกิจการของครอบครัวเป็นอย่างดี ไม่มีบกพร่อง อีกทั้งเป็นที่หมายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ในขณะที่พี่ชายคนรองหวงยิ่งกว่าไข่ในหิน ตัวเองสร้างวีรกรรมกับสาวๆ ไว้เพียบ ทำให้หวงน้องสาวตามระเบียบแห่งชายเจ้าชู้ 

ยานพาหนะจอดสนิท แพรทิวาวิ่งสลับเดินออกมารับพี่ชายสุดที่รัก 

“แม่คะ พี่ชายกลับมาแล้วค่ะ” แพรทิวาหันไปทางมารดา ซึ่งผละจากอาหารเช้าบนโต๊ะ เดินตามมาไม่ห่าง 

“อาร์มมาแล้วหรือลูก” คุณหญิงพรพรรณหันไปตามเสียงบุตรสาว ซึ่งสาวเท้าเดินออกไปรอรับพี่ชายก่อน 

“ค่ะ พี่ชายกลับมาแล้ว” แพรทิวายืนรอตรงบันไดหน้าบ้าน ด้วยความยินดีที่พี่ชายกลับ 

“สวัสดีครับแม่ ยัยแอนด้วย ทานอาหารเช้ากันอยู่เหรอ” พงษ์ระพีพุ่มมือไหว้มารดา โผเข้าสวมกอดกระชับมารดาด้วยความรัก  สายตาชำเลืองไปยังโต๊ะอาหาร   

“สวัสดีค่ะ พี่ชายสุดหล่อ” แพรทิวากล่าวทักทายพี่ชายเสียงหวานหน้าระรื่น เมื่อมือหนึ่งของบริษัทกลับมาบริหารงานเหมือนเดิม หลังจากที่ปล่อยให้เธอต้องเหนื่อยอยู่คนเดียว พร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พี่ชาย เพื่ออ้อนเอาของฝาก แบมือออกไปตรงหน้าพี่ชาย 

“เสียงหวานแบบนี้ แบมือแบบนี้ ทวงของฝากล่ะสิท่า” เขารู้ทันน้องสาว เพราะคลานตามกันมา เมื่อวัยเด็กเขาเองเป็นคนดูแลน้องสาวคนนี้จนโตมาพร้อมกัน มีหรือจะไม่รู้ใจว่าน้องต้องการอะไร “ก่อนอื่นสวัสดีพี่วัฒน์ก่อนดีมั้ย” เขาเดินผ่านน้องสาวเข้าบ้านไป อณวัฒน์เดินตาม ยิ้มกริ่มอย่างคุ้นเคยให้สาวน้อยช่างเจรจาเพราะเห็นกัน เล่นกันตั้งแต่วัยเด็ก 

“หวัดดีค่ะ พี่วัฒน์” หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย “พี่วัฒน์สบายดีมั้ยคะ พี่วัฒน์ไม่ค่อยมาที่นี่เลย”

“ยุ่งนิดหน่อยครับ เพราะไอ้อาร์มมันไม่ค่อยเข้าออฟฟิศ พี่เลยต้องโซโลคนเดียว” อณวัฒน์ยิ้มพร้อมตอบคำถาม  

“พี่อาร์มเขาคงยุ่งน่ะค่ะ ที่บริษัทกำลังขยาย แต่พี่อาร์มเขาก็วางใจพี่วัฒน์ได้ในทุกเรื่องนี่คะ พี่วัฒน์น่ะเก่งอยู่แล้ว แอนเชื่อฝีมือการบริหารของพี่วัฒน์ค่ะ”  หญิงสาวกล่าวชมจากใจจริง เธอคุ้นเคยกับอณวัฒน์ตั้งแต่ยังเด็ก เพราะอยู่บ้านใกล้เรือนเคียง แม้จะสนิทกัน ทว่าไม่ได้คิดเกินเลย ทั้งที่สองบ้านอยากให้สองหนุ่มสาวลงเอยกัน มีแค่ความเคารพอย่างพี่ชายเท่านั้น ที่หญิงสาวมอบให้ชายตรงหน้า “เมื่อวานแอนยังไปซนอยู่ที่บ้านพี่วัฒน์กับป้าอรเลยค่ะ” 

“หรือจ๊ะ มิน่าบ้านพี่ถึงได้เลอะเทะ  ..เอ๊ย เลอะเทอะ” เขาว่าล้อเลียนน้องสาวเพื่อน เคยเล่นกันอย่างนี้ตั้งแต่เด็กๆ จึงไม่ได้ถือสาหญิงสาว หยอกเย้าเล่นกว่านี้ยังเคยทำมาแล้ว   

“พี่วัฒน์ไปไหนล่ะคะ เมื่อวานไม่กลับบ้าน ป้าอรเหงาอยู่บ้านคนเดียว คุณลุงขลุกอยู่ที่กระทรวงจนดึก  ปล่อยให้คุณป้าเหงาบ่อยๆ ไม่ดีนะคะ” หญิงสาวมักเห็นหญิงสูงวัย นั่งรับประทานอาหารค่ำเพียงลำพังบ่อยครั้ง 

“คุณลุงอีกคน ทิ้งคุณป้าทานข้าวเย็นคนเดียว” หญิงสาวต่อว่าผู้สูงวัยอีกคน ซึ่งงานยุ่งตลอดทั้งปี  ทว่าเรื่องทุกเรื่องก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเธอเข้าไปเกี่ยวไม่ได้อยู่แล้ว เพียงแต่สงสารหญิงสูงวัยที่ตัวเองเรียกว่าป้า และมีเมตตาต่อเธอเสมอมา เมื่อวัยเด็กวิ่งเข้าวิ่งออกไปหาข้าว หาขนมทานเป็นประจำ จนต้องมีทางลัดไว้ใช้สำหรับเด็กๆ 

“งานพี่ยุ่ง ลูกค้ากำลังเร่งงาน พี่ต้องฟอร์มทีม แทบไม่ได้นอน ขี้เกียจขับรถกลับบ้าน นอนค้างที่คอนโด  พี่ฝากแอนดูแลแม่ให้ด้วยละกัน ” อณวัฒน์และพงษ์ระพีสองหนุ่มชอบค้างคอนโดส่วนตัว ซึ่งซื้อไว้ใกล้ที่ทำงานเพื่อไม่ให้เสียเวลาในการเดินทางในช่วงงานชุก บางครั้งก็เพื่อการณ์อื่น (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)

“แอนไม่ชวนพี่วัฒนคุยแล้วค่ะ เดี๋ยวสาย ขอตัวนะคะ” หญิงสาวปลีกตัวออกห่าง เดินไปคว้ากระเป๋าสะพายใบหรูยี่ห้อดังคล้องบ่า เดินจากไปขึ้นรถประจำที่นั่งคนขับ

“อ้าว !! จะไปแล้วเหรอกำลังคุยสนุกเชียว” เขาบอกเธอปากไม่ตรงกับใจ เพราะตั้งแต่น้องสาวของเพื่อนโตและก้าวเข้ามาเป็นผู้บริหาร เธอก็เอาแต่บ่นว่าเขาและพี่ชายตัวเองเกี่ยวกับเรื่องความเจ้าชู้และการ   เที่ยวเตร่ จนกลายเป็นแม่คนที่สองของเขา อย่างไรเสียเขาเองไม่หวังเปลี่ยนตำแหน่งให้เธอเป็นอย่างอื่น นอกจากความเอ็นดูแบบน้องสาว 

“ค่ะ ไปนะคะ มีงานค้างต้องสะสาง” หญิงสาวก้าวขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับสตาร์ทรถ ทะยานออกไปด้วยความเคยชิน  

“ยัยแอน คุยเรื่องอะไรกับแกวะ ยัยนี่วุ่นวายเจ้ากี้เจ้าการได้ทุกเรื่อง ยังกับเป็นแม่คนที่สอง” พงษ์ระพีหันกลับมาทางเพื่อนรัก เป็นภาพชินตามักเห็นแพรทิวาพูดคุยสั่งสอนเพื่อนรัก ราวกับเป็นคู่รัก ความจริงคำว่าคู่รักห่างไกลเกินไปมากกว่าสำหรับสองคนนี้ 

“เรื่อยเปื่อยตามประสาเด็กที่อยากโตมาเป็นแม่คน” ทั้งสองหนุ่มเลยขำกร๊าก หัวเราะลั่น กับคำพูดของอณวัฒน์

“มาลูก มาทานข้าวกัน” มารดาผู้ดูดี สง่างามแห่งบ้านวรสิทธิขจร เอ่ยเสียงเรียกสองหนุ่มให้มานั่งร่วมรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน 

“ครับแม่ มาวัฒน์” พงษ์ระพีหย่อนก้นลงนั่งข้างมารดา 

“วัฒน์ อาร์ม กลับมาแล้วหรือลูก” คุณอิงอร เดินผ่านประตูเข้ามา หลังจากได้ยินเสียงยานพาหนะของบุตรชายแล่นเข้ามาภายในอาณาบริเวณบ้าน บุตรชายคนเดียวของนางออกไปข้างนอกแต่เช้า บอกไว้ว่าจะออกไปรับพงษ์ระพี ซึ่งปกติจะใช้บริการบอร์ดี้การ์ดประจำตัวของพงษ์ระพี