“ไม่กลับด้วยกันจริงๆ หรอมะลิ”
นิสา สาวแว่นรูปร่างผอมบางผิวขาวจัด แต่งตัวเฉิ่มเชย เพื่อนรักที่สนิทที่สุดของมะลิเอ่ยถามเป็นรอบที่ร้อย หลังจากที่รู้ว่าขาเดินทางกลับกรุงเทพ เพื่อนรักของเธอจะไม่ได้เดินทางกลับไปด้วยพร้อมกัน
“จะกลับได้ไงล่ะยัยนิสา ผู้ปกครองรูปหล่อของยัยมะลิมายืนกอดอกพิงรถยนต์รออย่างกับพระเอกซีรี่ย์เกาหลี คนอะไร โคตรหล่อ โคตรเท่ ถ้าได้เป็นผู้หญิงของเขาสักคืนจะไม่ลืมพระคุณเลย”
พริ้มพราวทำท่าเคลิ้มฝัน เธอชอบอ่านนิยายจนชอบจินตนาการไปถึงผู้ชายหล่อๆ ที่จะเข้ามาตบจูบและบีบบังคับผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างเธอไปเป็นเมีย
“เพ้อเจ้อตลอด เบาๆ บ้างนะ นิยายอ่ะ อ่านหนังสือเรียนบ้าง”
“หึ่ย อย่ามายุ่งน่า แล้วทำไมหมอน่านฟ้าต้องขับรถมาจากกรุงเทพ เพื่อมารับเธอกลับบ้านด้วยอ่ะมะลิ ทั้งๆ ที่เราก็มีรถบัสรับส่ง อะไรจะเป็นห่วงเด็กในปกครองเกินเบอร์ขนาดนั้น หรือว่า...”
พริ้มพราวทำตาโต จินตนาการบรรเจิด ภาพ unc
