CHAPTER 8
764 Words
“Please. Please just let me go home, let me stay there. I’ll never bother you again,” nakikiusap ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya.
Umiling siya nang mabagal habang unti-unti niyang sinasara ang pinto, parang sinasabi na mauubos na ang offer niya. “You can go home and say goodbye, Fay. Or you can just stay here and let him wonder where you went.”
Dahil sa takot na baka tuluyang magsara ang pinto, tumayo ako kahit nanginginig ang mga tuhod ko at nagmamadaling lumabas. Habang lumalampas ako sa pintuan, narinig ko siyang bumulong, “Good girl.”
Sinamaan ko siya ng tingin habang nakatalikod, pero isang bodyguard na ang humawak sa braso ko at hinila ako pababa ng hagdan.
Pagkatapos ng trenta minutos, sakto sa pagsikat ng araw, huminto kami sa harap ng maliit kong bahay. Binigay ko na ang address sa driver nang sumakay kami kanina. Tatlong bodyguards ang kasama ko, tahimik lang sila buong biyahe. Hindi sumama si Lippert.
Pagbaba ko ng kotse, agad kong binaypass ang mga bodyguard at nagmamadaling pumasok sa pinto na hinding-hindi ko nilalock.
“Fay?” narinig kong tawag ni Dad mula sa kusina, halata ang pagka-aligaga sa boses niya. “Janeen?” Takbo ako papunta sa kusina at agad siyang niyakap, humahagulgol, habang sumusunod ang mga bodyguard sa likod ko.
“Oh my god, Fay,” sabi niya, yakap-yakap ako nang mahigpit. “I was so worried—” napatingin siya sa mga lalaki sa likod ko. “What… what’s happening?”
“Dad,” sabi ko, desperado habang nakatingin sa kanya. “Please tell me this is all a mistake – that he’s not my real father –”
“What?” Halata ang kaba sa mata niya habang nagpapalipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa mga bodyguard na tahimik na nakatayo sa silid. Hinayaan nila kaming mag-usap, pero ramdam ko ang presensya nila. Walang oras para magpatagal.
“Do you know who my biological dad is?” tanong ko, pinapahid ang luha gamit ang likod ng mga kamay ko.
“No…” sabi niya, nag-aalangan, pero ramdam kong may tinatago siya.
“Dad,” pakiusap ko, nakakapit sa kwelyo ng pajama niya. “Please, Dad, tell me what you know.”
“It doesn’t matter who your biological dad is, Fay,” seryosong sabi niya habang nakatingin sa akin. “It never has. I’m your father.”
“Who is he, Dad?” pilit kong tanong.
Sumimangot siya habang tumitingin sa akin. “What do you know, Fay?” mahina niyang tanong, halatang nag-aalala. “This is dangerous territory – who are these men –”
“Then you know,” bulong ko, halos hindi naririnig ang sarili kong boses. “You know the truth – it’s real –”
Hinila ako ni Dad papalapit sa kanya, pilit akong tinatago sa likod niya, pero lumapit ang mga bodyguard.
“We’ll go,” sabi ni Dad sa mga bodyguard, nagtaas siya ng kamay. “We’ll disappear, you’ll never see us again, never have any trouble –”
“No, sir,” sabi ng isang guard. “I’m afraid that’s not possible.” Nagpalitan ng tingin ang tatlong lalaki at bigla silang kumilos. Isang bodyguard ang humawak sa akin, mahigpit akong niyakap at kinulong sa braso niya. Napasigaw ako at nagtatangkang kumawala.
Ang dalawa naman ay sinunggaban si Dad—iginapos ang mga kamay sa likod niya—binigyan ng piring—oh my god, nilagyan siya ng itim na bag sa ulo—lahat nangyari nang sobrang bilis.
“Let’s move,” sabi ng bodyguard na humahawak sa akin, tinakpan ang bibig ko ng kamay niya, habang dinala ng dalawa si Dad palabas ng pinto. Mabilis at walang nakakakita, isiniksik nila si Dad sa trunk ng kotse habang ako’y pinapasok sa back seat.
Parang hindi kayang maunawaan ng utak ko ang nangyayari, patuloy akong sumisigaw at nagpupumiglas habang ang mga bodyguard ay sumakay sa kotse, isa sa magkabilang gilid ko. Isang bodyguard ang mahigpit na yumakap sa akin para pigilan akong kumilos.
“Miss, if you continue this,” sabi niya, “we’ll have to use the chloroform again. We’d rather not do that.”
Sa boses niya, naramdaman ko ang hindi sinasabi—pero gagawin nila kung kinakailangan.
Tumigil ako, napagtatanto na wala na akong kontrol dito. Bigla akong napagod, at muli na namang pumatak ang luha ko, isinasalpak ang mukha ko sa mga kamay ko.
“Back to the house,” sabi ng isa pang bodyguard sa driver. Walang imik, pinaandar na niya ang kotse palayo sa curb.
- Writer
