ตอนที่ 5
1086 Words
“แต้ม” เสียงเรียกของพรีมทำให้แต้มรักสะดุ้งและหลุดจากภวังค์ หญิงสาวรีบลุกขึ้น สูดลมหายใจลึก แล้วเปิดประตูออกไปหา
“แต้ม...แกทำอะไรอยู่ บอสเรียกประชุมฝ่ายก่อนเริ่มงาน”
“เรียกประชุมเช้าเหรอ”
“อืม...แกเสร็จยังเนี่ย”
“เสร็จแล้ว ๆ”
แต้มรักพูดพลางหันไปเปิดก๊อกน้ำล้างมือ...มือที่เย็นเฉียบ เธอหันไปดึงกระดาษเช็ดมือออกมาเช็ดด้วยมือที่สั่นน้อย ๆ
“เสร็จแล้วก็ไปสิ เร็ว”
พรีมจับข้อมือเพื่อนพาเดินเร็วออกมาจากห้องน้ำ โดยเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่เลย คนที่ก้าวขาเดินตามหลังเพื่อนไปเม้มปากแน่นตลอดทางเดิน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อพรีมผลักประตูห้องประชุมเปิดออก แต้มรักก็เอาแต่ก้มหน้า เธอเดินตามเพื่อนไปนั่งลงที่เก้าอี้ซึ่งตั้งอยู่เกือบริมสุด อยู่ทางซ้ายมือของหัวโต๊ะตัวยู
แต้มรักได้ยินเสียงเพื่อนพนักงานคุยกันเบา ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ทุกคนจะเงียบเสียงลง เธอพอเดาได้โดยที่ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองว่า ที่ทุกคนเงียบเพราะบอสเดินเข้ามาในห้องประชุมแล้ว
“สวัสดีครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทายตามปกติ แต่หัวใจของคนที่นั่งก้มหน้าอยู่เริ่มเต้นไม่เป็นปกติ
พรีมสังเกตเห็นเพื่อนเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งยังมีเหงื่อซึมข้างขมับด้วย เธอจึงกระซิบถามด้วยความเป็นห่วง
“แต้มแกไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย ไปพักก่อนไหม”
“ฉะ...ฉันไม่เป็นไร”
“แกเป็นแน่ ๆ แกไม่สบาย ฉันจะขออนุญาตบอสพาแกไปห้องพยาบาล”
“พรีมไม่ต้อง…”
“บอสคะ แต้มไม่สบายค่ะ พรีมขอพาแต้มไปห้องพยาบาลนะคะ”
เมื่อพรีมพูดจบ แต้มรักก็ชาวาบไปทั้งตัว เขาต้องมองมาที่เธอแน่ ๆ ตาคมคู่นั้นต้องกำลังจ้องมองเธออยู่แน่ ๆ
“เชิญครับ” พอเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยคำอนุญาต พรีมก็รีบประคองแต้มรักเดินออกจากห้องประชุม
แต่ก่อนที่พรีมจะประคองเพื่อนเดินผ่านประตูออกไป แต้มรักเหลือบตามองไปที่บอสแวบหนึ่ง เขานั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ แวบหนึ่งที่เธอมองเขาเป็นแวบเดียวกันกับที่ตาคมกริบมองเธอพอดี แต้มรักเบิกตากว้างแล้วหลบตาทันที หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับไปมองข้างหลังอีกเลย
“คุณหมอให้พัก แกก็นอนพักไปเหอะ อย่าดื้อได้ไหม”
“แต่ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ”
แต้มรักไม่อยากนอนพักที่ห้องพยาบาล เพราะเธอรู้ตัวดีว่า เธอไม่ได้เป็นอะไร อาการผิดปกติที่พรีมเห็นเมื่อครู่นั้นเป็นเพียงแค่อาการของคนผิดบาป ที่ต้องเผชิญหน้ากับความจริงเท่านั้นเอง
“พักสักหน่อย สิบโมงแกค่อยขึ้นไปทำงาน บอสไม่ว่าอะไรหรอกน่า”
“อือ ๆ เอางั้นก็ได้” แต้มรักยอมทำตามที่เพื่อนบอก พักสักหน่อยก็ดี เพราะสองวันที่ผ่านมาเธอนอนหลับไม่เต็มตา กลางคืนผวาตื่นแทบทั้งคืน จริง ๆ เธอก็รู้สึกอ่อนเพลียอยู่เหมือนกัน
“งั้นเดี๋ยวฉันจะขึ้นไปทำงานก่อน ถ้าแกโอเคแล้วก็ค่อยตามขึ้นไปนะ”
“อือ...ขอบใจนะพรีม”
พรีมกลับขึ้นไปทำงานแล้ว แต้มรักนอนพักอยู่ที่ห้องพยาบาลชั้นสี่ แผนกนี้จะมีคุณหมอและพยาบาลประจำอยู่ มีห้องพักเดี่ยวสองห้องสำหรับพนักงานที่เจ็บป่วยฉุกเฉินแต่ไม่รุนแรง
แต้มรักนอนอยู่ในห้องพยาบาลที่อยู่ด้านในสุด เธอนอนมองเพดาน ครุ่นคิดถึงแต่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เพียงแค่เจอหน้าคนที่ร่วมก่อความผิดบาปด้วยกัน เธอยังสั่นยังร้อนรนขนาดนี้ หากเจอหน้าแฟนหนุ่ม เธอจะมองหน้าเขาติดได้อย่างไร เธอจะเก็บอาการหวาดหวั่นซ่อนไว้ได้มิดชิดแค่ไหน
แต้มรักเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในตอนที่ได้ยินเสียงพูดคุยกันดังแว่วอยู่ข้างนอก ครู่หนึ่งประตูห้องพยาบาลก็เปิดออก แต้มรักจึงหันไปมอง เมื่อเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามา คนที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นเบิกตากว้าง หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่ง มองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“ดีขึ้นหรือยังครับ”
“ดะ...ดีขึ้นแล้วค่ะ แต้มจะกลับขึ้นไปทำงาน” แต้มรักบอกแล้วรีบลุกจากเตียง หญิงสาวเดินเลี่ยงเขาตรงไปที่ประตู
“ดีขึ้นจริง ๆ เหรอ” คนที่เพิ่งเข้ามาในห้องถามย้ำ พร้อมกับดึงรั้งต้นแขนแต้มรักไว้ ก่อนจะดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้แน่น
“คุณพุฒ !” แต้มรักใจหายวาบ เธอดิ้นด้วยอาการตื่นตกใจ กลัวว่าใครจะเข้ามาเห็น
“ผมล็อกประตูแล้ว ไม่มีใครเห็นว่าเราทำอะไรกันหรอก”
“แต้มจะกลับไปทำงาน”
“หายดีแล้วเหรอ”
“แต้มไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”
“ไหน...ผมเช็กอาการหน่อยซิ”
คนทำตัวเป็นหมอจับลูกน้องจูบในห้องพยาบาล ทั้งลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวสาว พอเธอไร้เรี่ยวแรงขัดขืน เขาก็ดันเธอติดกับผนังห้อง ปลดกระดุมเสื้อตัวสวยออกสามเม็ด แหวกเต้าเสื้อชั้นในดึงลง เขาเช็กจังหวะการเต้นของหัวใจดวงน้อยด้วยวิธีของเขา
แต้มรักหลับตาแน่น สองมือจิกกำบ่ากว้างสุดแรง แข้งขาสั่นแทบทรงตัวไม่อยู่ ปากร้อนผะผ่าวและลิ้นที่กำลังจัดการเต้าอวบทำให้เธอสั่นสะท้าน มันน่าอายที่เธอรู้สึกไปกับเขา ความอยากกระสันก่อตัวขึ้นแล้วแล่นปราดไปกระจุกตัวกลางซอกขา ตื่นเต้นเร้าใจและหวาดหวั่นกลัวจะมีคนรู้เห็นว่า เธอกับบอสกำลังทำเรื่องน่าอายในห้องพยาบาล
“คืนนี้ไปนอนคอนโดผมนะครับ” พุฒตัดใจจากเต้าอวบ เพื่อจะเงยหน้าขึ้นมากระซิบบอกหญิงสาว
“มะ...ไม่” แต้มรักปฏิเสธเสียงสั่นเบาหวิว
คนถูกสาวปฏิเสธยิ้มร้าย เขามองสบตาเธอ
“อีกห้านาที ธนาคงประชุมเสร็จ มันน่าจะลงมาหาคุณที่นี่ อยากให้ผมอยู่ในห้องนี้กับคุณจนแฟนคุณเข้ามาเจอ หรืออยากให้ผมออกไปก่อนดี หืม...แต้มรัก”
- Writer
