ตอนที่ 8
1033 Words
“ตอนนั้นผมมันเป็นแค่ไอ้งี่เง่าที่คิดว่ารักแท้มีจริง ก็คิดดูว่าผู้หญิงฐานะสูงส่งคนนั้นเคยลดตัวมาเกลือกกลั้วอยู่ด้วยกันตั้งหลายเดือน แล้วสุดท้ายเธอก็คงได้คำตอบว่ารักแท้มันไม่มีความหมาย มันเทียบไม่ได้กับคนที่มีฐานะทัดเทียมกัน...คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกลีแอน!”
มือหนาหนักข้างหนึ่งจับคางเรียวของหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากพูดแล้วบีบกรามเล็กไว้แน่น เรียวปากของณชนกสั่นระริกขณะน้ำตาหยดไหลเป็นทาง ทำยังไงเธอถึงจะได้มีโอกาสอธิบายให้เขาเข้าใจสักครั้ง เธอยังจำเหตุการณ์คืนนั้นได้แต่...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หญิงสาวนึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นชนวนเหตุให้ต้องสูญเสียผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด เฮ็คเตอร์ก้มหน้าลงไปจนเกือบชิดใบหน้าหวาน เสียงขบกรามดังชัดเจนในหูของหญิงสาวก่อนที่เขาจะเปล่งเสียงลอดไรฟันออกมา
“ผมจะไม่ฟังคำแก้ตัวของผู้หญิงใจโลเลอย่างคุณ ถึงแม้ว่าผมจะเคยเป็นผู้ชายคนแรกของคุณก็ตามทีเถอะ... ผมแค่อยากให้บทเรียนผู้หญิงร่านรักอย่างคุณ ให้รู้ว่าการที่ต้องอยู่กับการลวงหลอกและเจ็บปวดมันเป็นยังไง...และคุณต้องตอบรับข้อเสนอของผมเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! โอ๊ย!”
ณชนกไม่มีโอกาสได้ร้องอุทรใด ๆ เพราะชายหนุ่มฉุดกระชากร่างเล็กเข้าไปในห้องของเขา เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงแล้วตามด้วยแผ่นกระดาษพร้อมปากกาโยนใส่หน้าหญิงสาว
“เซ็นสัญญาเดี๋ยวนี้!”
ณชนกก้มลงดูกระดาษแผ่นเดียวที่เขาโยนให้ หญิงสาวเม้มปากแน่นและตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อน
“ไม่!”
“คุณต้องเซ็น!”
เฮ็คเตอร์ปราดเข้าไปฉวยข้อมือของณชนกเอาไว้แล้วยัดปากกาใส่มือของเธออย่างไร้ปราณี
“คุณต้องเซ็น!”
“ไม่...เฮ็คเตอร์...ฮือ...อย่าบังคับฉัน”
หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังแต่เขาไม่ได้ยี่หระต้อความทุกข์ระทมนั้นแม้แต่น้อย มือของเธอที่ถูกยัดเยียดปากกาเอาไว้ถูกบีบบังคับให้จรดลายเส้นลงในกระดาษแผ่นเดียวก่อนที่เขาจะกระชากมันกลับไป
“นี่เป็นสัญญาที่คุณยอมรับแล้วว่า...คุณต้องเป็นโสเภณีของผมคนเดียว!”
“คุณบ้าไปแล้ว เฮ็คเตอร์!...ฉันจะไม่ทำตามสัญญาบ้า ๆ ของคุณ”
“คิดว่าจะอวดเก่งกับผมได้รึยังไง...ลีแอน!”
ร่างสูงเหวี่ยงกระดาษแผ่นนั้นไว้บนโต๊ะแล้วกระชากร่างบางที่กำลังจะวิ่งออกไปทางประตูห้องกลับลงไปบนที่นอนก่อนจะกดร่างของเขาลงบนร่างเล็ก
“คุณต้องฟัง!...เพราะนี่เป็นสิ่งที่คุณต้องทำนับตั้งแต่บัดนี้”
ณชนกนิ่งอึ้ง ข้อมือทั้งสองถูกตรึงไว้ข้างลำตัว เขาบีบเอาไว้แน่นจนเธอเจ็บร้าวไปถึงใบหน้า เฮ็คเตอร์อยู่ใกล้เธอ เหมือนครั้งหนึ่งที่เธอเคยอยู่ใกล้ชิดกับเขา ทว่าตอนนี้นัยน์ตาคู่นั้นมีแต่ความขุ่นข้น ลมหายใจผ่าวร้อนของเขาที่ราดรดบนใบหน้าแสนหวานกำลังกร่อนกัดความหวาดกลัวที่แล่นขึ้นมาจับขั้วหัวใจ ณชนกมองไม่เห็นแม้เพียงเศษเสี้ยวของความรักที่เคยฉาบอยู่ในดวงตาสีฟ้าประกายมรกตคู่นั้น ตอนนี้มันอาบไปด้วยความเคียดแค้นชิงชังที่เธอไม่รู้เลยว่ามันก่อร่างในวิญญาณของเขาตั้งแต่ตอนไหน
“ลีแอน...คุณตอบรับสัญญาที่จะเป็นโสเภณีของผมแล้ว คุณแค่ทำเหมือนครั้งหนึ่งที่คุณ...กับผม...เคยอยู่ด้วยกัน”
ณชนกเบือนหน้าหลบเมื่อเขาก้มหน้าลงมาใกล้ เสียงลมหายใจของเขาเหมือนพายุร้ายที่กำลังโหมซัด ร่างกายของเขาที่บดเบียดร่างงามอยู่เบื้องบนเหมือนคลื่นคลั่งที่กำลังทำลายเลือดเนื้อของเธอ มันมีแต่ความเจ็บปวดและเฮ็คเตอร์เหยียดริมฝีปากออก หญิงสาวหลับตาลงและกำมือแน่น ท่าทีของเธอทำให้เขาเริ่มเดือดดาล ชายหนุ่มขบกรามดังและเค้นเสียงลอดไรฟัน
“ลืมตาขึ้นมาลีแอน...มองผมแล้วฟังสิ่งที่ผมจะพูด”
“ไม่!”
“คุณปฏิเสธผมไม่ได้”
“อื๊อ!”
หญิงสาวจำต้องเอียงหน้ากลับมามองเขาด้วยการบีบบังคับจากมือแกร่งราวคีมเหล็กที่บีบปลายคางของเธอแล้วจับใบหน้างามให้หันมาเผชิญกับเขา
“เวลาที่ผมต้องการ ผมจะให้คนไปรับคุณมาที่นี่ มันง่ายจะตาย...แค่ทำอะไร ๆ ...ที่...เราเคยทำกัน...แค่นั้นคุณก็จะได้รางวัลเป็นเงินครั้งละสองแสนบาท”
“คุณทำไปเพื่ออะไร...คุณจะได้อะไรขึ้นมากับการที่คุณเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาทำแบบนี้...กับฉัน”
“ได้ความสะใจ!”
คำตอบนั้นทำให้ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง หญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าเฮ็คเตอร์จะตอบเธอได้อย่างไม่ยี่หระแม้แต่น้อย หญิงสาวเผลอสะอื้นไห้ออกมพร้อมด้วยน้ำตาที่จริง ๆ แล้วเธอไม่อยากให้เขาเห็นด้วยซ้ำ
“เฮ็คเตอร์...คุณไม่เหมือนเดิมเลย...ทำไม”
“ผมบอกคุณไปแล้วไง เราแลกกัน ความเจ็บปวดของผมกับผู้หญิงต่ำช้าคนหนึ่งที่หลอกให้ผมทั้งรักทั้งคลั่ง...แค่ครั้งละสองแสน หรือว่าจะเป็นร้อยล้านพันล้าน ผมไม่แคร์ถ้าจะใช้มันเพื่อความพอใจของตัวเอง ในเมื่อตัวคุณมันมีค่าแค่เศษเงินของผมเท่านั้น!”
“เศษเงิน...”
คำพูดเบาหวิวลอดออกมาจากริมฝีปากแห้งผากพร้อมเสียงสะอื้นไห้ ณชนกเหมือนถูกฉุดขึ้นมาจากความตายตอนที่ได้เห็นหน้าเขาครั้งแรก แต่แล้วเธอกลับถูกเขาเหวี่ยงลงไปในเหวลึก ให้เธอตายทั้งเป็นอยู่ในนั้น มันทรมานราวกับได้ขึ้นสวรรค์ก่อนพลัดหล่นลงไปในนรกขุมสุดท้าย
“เฮ็คเตอร์...คุณจะไม่ฟังฉัน...สักนิดเลยหรือคะ”
- Writer
