“มาแล้วเหรอ...รู้มั้ยว่าคุณช้าไปสิบนาที”
เฮ็คเตอร์กล่าวเสียงเย็นขณะยกข้อมือดูนาฬิกา ใบหน้าคร้ามเข้มเครียดตึงทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาว ณชนกก้าวเข้าไปแต่เธอหยุดยืนตรงบานประตู ถึงอยู่ห่างกันหากหญิงสาวก็เห็นดวงตาของเขาฉายแววเคียดขึ้งชัดเจน
“ทีหลังอย่ามาสายอีก...ผมไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา”
“ฉัน...เอ้อ...”
“เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ!”
เฮ็คเตอร์ออกคำสั่งพร้อมทั้งโยนอะไรบางอย่างให้หญิงสาว ณชนกก้มลงเก็บสิ่งของที่ตกบนพื้นขึ้นมา มันเป็นผ้าชิ้นเล็กสองชิ้นที่ทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นถามเขา
“เฮ็คเตอร์...นี่มันอะไรกันคะ”
“ก็ชุดที่ผมจะให้คุณใส่เวลาอยู่ที่นี่ เวลาอยู่กับผม”
“นี่มันชุดชั้นในนี่คะ”
หญิงสาวก้มลงมองบราเซียและแพนตี้ลูกไม้สีชมพู มันเป็นลูกไม้โปร่งแบบซีทรูซึ่งถ้าสวมใส่ก็คงแทบไม่ได้ปกปิดอะไรบนเรือนร่างแม้แต่น้อย
“พวกผู้หญิงอย่างว่าไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าดี ๆ หรอก เพราะเสื้อผ้ามันไม่เหมาะกับหน้าที่ที่คุณจ
