แม้จะเป็นถ้อยคำพูดราบเรียบราวกับสื่อถึงเรื่องราวสองสามปีก่อน ทว่ากลับทำให้ก่อเกิดระลอกคลื่นแห่งความไม่พอใจถาโถมในอกของเว่ยจิ่นอิ่งได้เป็นอย่างดี สิ่งที่อีกฝ่ายพูดไม่ได้หมายความว่าขอชื่นชมดอกไม้ในวังของเขาหรอกหรือ ก่อนที่เขาจะแต่งพระชายาพี่สี่ไม่เคยสนใจเลยว่าต้นไป๋หลันจะเติบโตหรือตายไป แต่มาวันนี้...ความต้องการของอีกฝ่ายชัดเจนนัก
หลังคืนวันเข้าหอ เขาส่งผ้าพรหมจรรย์เปื้อนเลือดสีแดงไปยังตำหนักในของวังกลาง แถมยังแพร่ข่าวลือออกมาว่า พระชายาถูกเคี่ยวกรำจนล้มป่วย ดูท่าเจตนาที่ตงอ๋องมาที่นี่คงมีเบื้องลึกเบื้องหลังกระมัง
ถึงจะถูกลูบคมแต่ใบหน้าของจิ่นอ๋องยังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม “ถ้าพี่สี่อยากชม น้องชายจะนำทางเอง เชิญ!”
“น้องห้าเชิญ”
ตงอ๋องผายมือออกอย่างให้เกียรติเช่นกัน หนึ่งถ้าหากไม่ได้รับการขอร้องของเสด็จแม่เขาคงไม่ทำอย่างนี้ สองคำเล่าลือเกี่ยวกับพระชายาของน้องห้านั้นยังเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที
