‘Tharn Thara sent you a friend request’
ภูผามองข้อความแจ้งเตือนในโทรศัพท์ ขณะกำลังนั่งดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่นที่บ้านไผ่ พร้อมกับหันไปจ้องหน้าเพื่อนในทันที เพราะไม่มีทางที่เด็กนั่นจะมีเฟสบุ๊คเค้าได้ ถ้าคนข้าง ๆ เค้าไม่ให้ไป
“ไอ้ไผ่!! ใคร?” ภูผายื่นข้อความแจ้งเตือนบนหน้าจอโทรศัพท์ให้เพื่อนดู
“ก็น้องธารไง อ่านชื่อก็รู้แล้วป่ะ” ไผ่ยิ้มตอบ
“กูถามว่า ใครอนุญาตให้มึงเอาเฟสกูไปให้เค้า” ภูผาถามกลับ
“ไม่มีครับ เป็นความหวังดีจากเพื่อนล้วน ๆ อีกอย่างกูไม่ได้ให้แค่เฟสนะ ให้ทั้งเฟสทั้งไอจีเลย แล้วก็ไม่ได้ให้น้องธาร แต่กูให้ข้าวหอม” ไผ่ตอบอย่างร่าเริง
“จะจีบสาวก็จีบ อย่าลากกูไปยุ่งได้มั้ย มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบ” ภูผาโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาพร้อมกับบ่นไผ่ต่อ
“ถ้าเหตุผลที่มึงไม่ชอบน้องธารมีแค่เรื่องที่น้องเข้ามาจีบมึงก่อน กูก็จะไม่มีวันเลิกยุ่ง กูอยากให้มึงเปิดใจให้น้องดู แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูจีบสาว” ไผ่ถา
