บทที่ 7
1180 Words
ขณะอ่านข้อความประกาศ ที่พิมพ์เด่นหราอยู่บนกระดาษใบนี้ ใบหน้าของอัคคีก็เริ่มเปลี่ยนสี ตีหน้ายักษ์กัดฟันดังกรอดๆ ด้วยความโมโหคนที่เป็นต้นเรื่อง
“ไอ้เพลิง!!! งานนี้มึงตายแน่”
อัคคีขย้ำกระดาษจนเป็นก้อนกลมแล้วทิ้งลงบนพื้นด้วยความโมโหสุดขีด ก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกจากร้านกาแฟตรงไปยังรถยนต์ แล้วบึ่งออกจากด้านหน้าร้านตามอารมณ์โกรธราวกับพายุสลาตัน
และขณะกระชากรถออกตามอารมณ์โกรธ ก็ขับรถตกหลุมตกบ่อที่มีน้ำขังเจิ่งนอง โดยไม่ได้สนใจว่าน้ำสกปรกที่ขังอยู่ในหลุมจะกระเซ็นไปโดนใครบ้าง
และ...คนที่โชคร้ายก็คือสัตวแพทย์สาว ที่หนีออกจากบ้านมาหางานทำในจังหวัดเพชรบูรณ์
“ไอ้บ้า! ขับรถภาษาอะไร น้ำกระเซ็นโดนฉันเลอะไปทั้งตัวเลย”
พีรดามาถึงจังหวัดเพชรบูรณ์ในตอนสายของวันถัดมา เนื่องด้วยไม่ได้หาข้อมูลเรื่องโรงแรมที่พักไว้ล่วงหน้า พอลงจากรถทัวร์แล้วก็ยืนงงอยู่ชั่วขณะ บอกกับตัวเองว่าคงต้องหาโรงแรมราคาถูกๆ นอนพัก เพื่อเป็นการประหยัดเงินด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะต้องพักโรงแรมกี่คืนถึงจะหาบ้านพักราคาถูกเช่าอยู่ได้
และโรงแรมถูกๆ ราคาประหยัดที่ต้องการ ก็ค้นหาในกูเกิลไม่พบซะด้วย คงต้องอาศัยถามจากคนท้องถิ่นซึ่งน่าจะมีข้อมูลเหล่านี้อยู่บ้าง
คิดได้เช่นนั้น พีรดาก็เดินออกจากบริเวณท่ารถขนส่ง เป้าหมายคือร้านกาแฟที่อยู่ไม่ไกลนัก อยากนั่งดื่มกาแฟในห้องแอร์เย็นและถามผู้ในร้านด้วย ซึ่งคงมีสักคนที่จะให้ข้อมูลแก่เธอได้
และเมื่อเดินมาถึงร้านกาแฟ ไม่ทันได้ทำตามที่ใจนึกคิด ก็ต้องร้องกรี๊ดพร้อมกับสบถเอ่ยเจริญพรคนที่ขับรถออกจากบริเวณด้านหน้าร้านกาแฟ โดยไม่สนใจมองผู้คนรอบข้าง กระทั่งน้ำสกปรกเป็นสีน้ำตาลขุ่น ที่ขังเจิ่งนองอยู่ในหลุมในบ่อบนถนนกระเซ็นมาโดนตัวเธอเต็มรัก!
“ไอ้บ้า! ขับรถภาษาอะไร น้ำกระเซ็นโดนฉันเลอะไปทั้งตัวเลย”
ตะโกนด่าด้วยความโมโหไปแล้ว พีรดาก็ก้มลงมองตัวเอง และก็ยิ่งโกรธมากกว่าเดิม เมื่อเห็นว่ากางเกงของเธอเลอะไปด้วยดินโคลนจนถึงหน้าแข้งเลยทีเดียว
“ยี้!!! ทั้งสกปรก ทั้งเหม็น”
พีรดาสะบัดเท้าให้ดินโคลนหลุดออกจากกางเกงและรองเท้าของเธอ พร้อมกับเค้นเสียงด่าอีกรอบ
“อย่าให้เจออีกนะ แม่จะด่าให้เละไปเลย”
ตะโกนด่าส่งท้ายไปแล้ว ก็ตัดสินใจไม่เข้าไปในร้านกาแฟ นาทีนี้หญิงสาวหมดอารมณ์ดื่มกาแฟแล้ว คงต้องหาโรงแรมพักให้เร็วที่สุด เพื่ออาบน้ำล้างคราบสกปรกและกลิ่นเหม็นๆ ออกไปจากตัว
“ซวยชะมัด”
พีรดาบ่นพึมพำไม่มีหยุดขณะเดินตามฟุตบาทไปเรื่อยๆ โดยไม่ลืมสอดสายตามองหาป้ายโรงแรม ซึ่งคงมีโรงแรมสักแห่งให้เธอเข้าพักในบริเวณรอบๆ ตลาดของตัวอำเภอเมืองเพชรบูรณ์
และขณะกำลังเดินมองหาโรงแรมอยู่นั้น ก็เห็นมีหญิงสาวคนหนึ่ง ดูอายุอานามแล้วน่าจะเป็นรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ ซึ่งแต่งตัวค่อนข้างสวยและดูทะมัดทะแมงในชุดทำงาน กำลังเดินออกมาจากออฟฟิศ เพื่อติดป้ายประกาศบางอย่างด้านหน้าออฟฟิศ จึงตัดสินใจเดินตรงปรี่เข้าไปหา เพื่อสอบถามข้อมูล
“สวัสดีค่ะ รบกวนสอบถามข้อมูลหน่อยค่ะ”
ธีราดา หรือหมามุ่ย คู่หมั้นสาวของอัคนี หันมามองตามเสียงทักทาย ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยถามกลับคืนว่า
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”
“เอ่อค่ะ...ไม่ทราบว่าแถวๆ นี้มีโรงแรมราคาถูกๆ ให้พักบ้างไหมคะ” พีรดาเอ่ยถามโดยไม่ลืมแย้มยิ้มให้อีกฝ่ายด้วย
“มีค่ะ เดินตรงไปอีกสักห้าร้อยเมตรจะมีโรงแรมอยู่ฝั่งเดียวกัน ราคาไม่แพงคืนละหกถึงเจ็ดร้อยบาทค่ะ”
ธีราดาเอ่ยบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปยังทิศทางของโรงแรมด้วย และเมื่อเหลือบสายตาเห็นว่าอีกฝ่ายเลอะน้ำสกปรกแทบทั้งตัว ก็เอ่ยบอกอย่างมีน้ำใจ
“คุณเลอะไปทั้งตัวเลย เข้าไปเปลี่ยนชุดในออฟฟิศของหมามุ่ยก่อนไหมคะ”
พีรดาอมยิ้มกับชื่อเล่นแปลกๆ ของหญิงสาวผู้ใจดี แต่ก็ส่ายหน้าปฏิเสธกับความมีน้ำใจของอีกฝ่าย
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ฉันอยากไปพักในโรงแรม อาบน้ำล้างคราบสกปรกนี้ด้วยนะคะ ไม่รู้ไอ้บ้าที่ไหนขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่สนใจหลุมบ่อจนน้ำกระเด็นมาโดนตัวฉันเลอะไปทั้งตัว อย่างที่คุณเห็นนี่แหละค่ะ”
พีรดาอดไม่ได้ที่จะเค้นเสียงด่าเจ้าของรถคันดั่งกล่าวอีกครั้ง
และธีราดาก็เอ่ยถามด้วยความเห็นอกเห็นใจ “พอจะจำลักษณะรถหรือทะเบียนรถได้ไหมคะ เผื่อหมามุ่ยรู้จักจะได้ให้เขามาขอโทษคุณ”
“จำได้ค่ะ” พีรดาพยักหน้ารับคำ ก่อนจะเอ่ยบอกหมายเลขทะเบียนรถยนต์ที่เธอจำได้ขึ้นใจ
“ทะเบียน...”
ทันทีที่ได้ยินหมายเลขทะเบียนรถยนต์ ธีราดาก็ถึงกับอ้าปากหว๋อ ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ อยู่ในลำคอ
ก็แน่ล่ะสิ ทะเบียนรถยนต์ที่ผู้หญิงคนนี้เอ่ยบอกมามันเป็นทะเบียนรถของอัคคี เจ้าของฟาร์ม ‘ฟาร์มของนายไฟ’ นั่นเอง
“เอ่อ...คุณไม่ใช่คนเพชรบูรณ์ใช่ไหมคะ”
ธีราดาเลี่ยงถามเรื่องอื่นแทน ขณะรอคำตอบก็ลอบกวาดสายตามองหญิงสาวคนนี้ ซึ่งเธอยอมรับว่ารู้สึกถูกชะตาเป็นอย่างมาก
“ค่ะ ไม่ใช่ค่ะ ฉันมาจากกรุงเทพฯ ค่ะ จะมาหางานทำที่นี่ค่ะ”
“จะละลาบละล้วงไปไหมคะ ว่าคุณ...” ธีราดาเอ่ยทิ้งช่วง
และพีรดาก็เอ่ยบอกชื่อเล่นของตัวเองว่า “เรียกว่าฬานาก็ได้ค่ะ คุณหมามุ่ย”
“ค่ะ คุณฬานา คุณกำลังหางานเกี่ยวกับอะไรคะ เผื่อว่าหมามุ่ยจะช่วยคุณได้นะคะ”
“ฬานาจบสัตวแพทย์ค่ะ กำลังหางานในฟาร์มแถวๆ จังหวัดเพชรบูรณ์ทำค่ะ”
‘เป็นสัตวแพทย์ โป๊ะเชะ!!! เจ้าสาวของคุณไฟมาแล้ว!!!’
ธีราดาร้องลิงโลดอยู่ในใจ ตอนแรกรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวผู้นี้มาก พอได้รู้ว่าอีกฝ่ายจบสัตวแพทย์ ก็ยิ่งถูกใจรีบทำหน้าที่เป็นกามเทพให้อัคคีได้เจอกับเนื้อคู่ตุนาหงันในทันที
“พอดีเลยค่ะ คุณฬานา ฟาร์มของนายไฟ เอ่อ...เป็นชื่อฟาร์มนะคะ ชื่อฟาร์มของนายไฟ กำลังรับสมัครสัตวแพทย์ คุณฬานาไปสมัครเลยนะคะ นี่ค่ะ! ใบประกาศที่หมามุ่ยกำลังจะติดหน้าออฟฟิศ”
ว่าแล้วก็ส่งใบประกาศให้พีรดาได้รับไปอ่าน
- Writer
