"PARANG HINDI ko na masyadong nakikita si papa, ma," saad ko kay mama na katapat ko lang ngayon habang kumakain ng agahan.
It's just seven o'clock in the morning and I don't have any classes since the semester ended, but I still need to go to school. I have requirements to make.
"Hindi ko na rin alam kung saan siya naglalagi," cold na sagot sa akin ni mama habang busy ito sa pagkain niya. "Kumain ka na lang diyan at umalis ka na," dagdag pa nitong wika sa akin bago ako tiningnan nang masama, pero nang tinitigan ko naman siya ay kaagad siyang umiwas ng tingin.
Napangiti na lang tuloy ako bago ulit sumandok ng kanin. This is who she was. Someone who can hate a person and love them at the same time.
Naiintindihan ko na tuloy ang pagmamahal niya pero para sa akin... hindi pa ba iyon pagpap
