เพลิงร้อนพรางรัก

นายหัวปราบผู้เย็นชา

        วิธีการที่เขาพูดออกมาตรง ๆ อย่างดิบเถื่อน ยิ่งทำให้ไฟในกายสาว  ร้อนลุก น้ำเยิ้มฉ่ำไหลนองเต็มร่องสาว เธออยากอีกแล้วทั้ง ๆ ที่พึ่งเสร็จไปสองรอบ เธอใช้มือกำท่อนลำใหญ่ก่อนจะจับมันตั้งจ่อกับร่องของเธอ เขาเอื้อมมือไปดึงมันออกมา

        “ ผมใส่ถุงยางก่อน ” เขาพูดพร้อมก้มลงไปหยิบถุงยางอนามัยในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาฉีกแล้วสวม หญิงสาวรู้สึกขัดใจอยู่เงียบ ๆ หน้าตาก็ดี หุ่นก็แซ่บ รวยก็รวยแถมยังจ่ายหนัก แต่ไม่ชอบที่เขาแสดงอาการเหมือนรังเกียจผู้หญิงอยู่ตลอดเวลา เอาไว้เพียงบำบัดความใคร่เท่านั้นจริง ๆ อย่างที่เขาว่า

        “ มา ขึ้นเลย ผมพร้อมแล้ว ” จากนั้นทั้งคู่ก็ประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะจวบจนไปถึงสวรรค์ทั้งคู่ หญิงสาวทรุดตัวลงหอบฮักบนหน้าอกกำยำ ปราบหัวเราะหึ ๆ ก่อนเอ่ยบอกเธอเบา ๆ

        “ ผมให้เวลาคุณพักห้านาที ”

        “ ทำไมเหรอคะ ”

        “ ผมจะเอาคุณจากตอนนี้ไปถึงเย็น ” แค่ได้ฟังคำพูดหญิงสาวก็เสียววาบตรงร่อง แต่มันจะจริงแค่ไหนกันเชียว ผู้ชายก็ขี้คุยด้วยกันทั้งนั้น บางคนบอกอึดทนอย่างโน้นอย่างนี้ เอาจริง ๆ นกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำก็ล่มปากอ่าวแล้ว ใบเฟิร์นเจอมาทุกรูปแบบ แต่เธอก็แกล้งเอ่ยถามเขาไป

        “ จริงเหรอคะ ”

        “ จริงไม่จริงเดี๋ยวก็รู้ ”

        แล้วนายหัวหนุ่มก็พิสูจน์ให้หญิงสาวได้รู้ว่าสิ่งที่เขาได้ลั่นวาจาไว้นั้นไม่ผิดเลย ตั้งแต่บ่ายสามจนถึงหกโมงเย็น เขาบรรเลงเกมกามกับร่างกายเธอเกมแล้วเกมเล่าอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกที่ทุกท่าภายในบ้าน จนร่างกายเธอสะบักสะบอม ร่องสาวแสบร้อนไปหมด

        เมื่อเขาตักตวงความสุขจนพอใจจึงเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย อาบเสร็จออกมาก็บอกให้เธอเข้าไปอาบบ้าง หญิงสาวเดินออกมาก็พบว่าเขาสวมเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อย แล้วออกไปยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง

        ใบเฟิร์นหยิบเสื้อผ้ามาสวม โบกหน้าโบกตาจนเรียบร้อย ก็เห็นเงินที่เขาวางไว้บนกระเป๋าถือของเธอ หญิงสาวหยิบมานับ

        “ โอ้โฮ หมื่นนึงเลยเหรอวะเนี่ย ไหนพี่คนที่ไปจ้างบอกห้าพันไง ใจถึง มือหนักแบบนี้เห็นทีต้องหาทางมาบริการให้บ่อย ๆ ซะแล้ว ”

        เธอเก็บเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินนวยนาดออกไปหาร่างสูงใหญ่ที่ระเบียงนอกบ้าน แล้วสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง นายหัวหนุ่มเกร็งตัวแล้วแกะมือเธอออกจากเอวทันที ใบเฟิร์นกลืนน้ำลายลงคอแล้วรีบปล่อยมือ

        “ เอ่อ หนูขอโทษค่ะ หนูลืมตัวไป ” เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง แล้วเอ่ยถาม

        “ ผมวางเงินไว้ เห็นหรือเปล่า ” เธอพยักหน้า

        “ เห็นค่ะ ”

        “ จะกลับหรือยัง ”

        “ หนูจะกลับยังไงล่ะคะ นายหัวจะไปส่งหนูเหรอ ” ในใจแอบหวังลึก ๆ ว่าอยากจะจับเขาทำผัวเป็นตัวเป็นตนให้ได้ เพราะเขาทั้งรวย ทั้งหล่อ ทั้งใหญ่ ทั้งลีลาเด็ด แต่ก็คงเป็นได้แค่ฝันเพราะท่าทีที่เขามีให้เธอหลังเสร็จกามกิจช่างเย็นชาเหลือเกิน

            แต่ก็ไม่แน่หรอก อาจทำเป็นเล่นตัวไปอย่างนั้น ถ้าเธอให้เขาไปส่งหน้าหอได้นะ รับรองว่าทุกสายตาจะต้องจับจ้องเธอแน่ ๆ ที่มีรถหรูมาส่งถึงที่ โก้ไม่หยอกเลยล่ะ แต่แล้วความฝันก็พังทลายเมื่อเสียงทุ้มบอกมาอย่างเย็นชา

            “ เดี๋ยวผมโทรให้ลูกน้องขับรถมารับแล้วไปส่งคุณ ”

            “ เอ่อ ค่ะ ”

            เขาอัดบุหรี่เข้าไปแรง ๆ อีกหนึ่งทีก่อนจะขยี้มันลงที่เขี่ยบุหรี่แล้วก็เดินหนีเข้าบ้านไป ราวกับรังเกียจเธอเสียเต็มประดา อยู่ร่วมกับผู้หญิงไม่ได้อะไรประมาณนั้น แหม ทีเมื่อกี้ตอนเอากันไม่เห็นจะเย็นชาแบบนี้ ทั้งดูดทั้งเลียสารพัด ใบเฟิร์นได้แต่นึกอยู่ในใจ

            ปราบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกน้องคนสนิท ปลายสายกดรับ

            “ ครับนายหัว ”

            “ มารับผู้หญิงไปส่งที ”

            “ ได้ครับ ”

            ใบเฟิร์นนั่งรอเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าบ้าน จะเข้าไปในบ้านก็กลัวโดนนายหัวหนุ่มถีบออกมา หน้าตาไม่รับแขก ทีตอนทำอย่างว่าล่ะก็ระรื่นเชียว  เธอจึงนั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่ที่เก้าอี้ตรงระเบียง

            อีกสิบห้านาทีถัดมาวิเชียรก็มาถึง เขาเดินเข้ามาหานายหัว

            “ นายอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ ผู้หญิงอยู่หอในเมือง ผมต้องไปเธอที่นั่น ผ่านตลาดโต้รุ่ง ”

            “ ผ่านโต้รุ่งเหรอ งั้นผมเอาข้าวซอยร้านเดิมนะ ”

            “ อ๋อ ได้ครับ ”

            วิเชียรพยักหน้า โชคดีที่เมืองใต้ที่พวกเขาอยู่มีชาวเหนือมาตั้งร้านข้าวซอยของโปรดของนายหัวอยู่ นายหัวชอบกินอาหารเหนือมาก เขาเดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น แล้วปิดประตูให้นายหัวของเขาเรียบร้อย

                    ***********************************************************************

            ร่างสูงใหญ่ยืนเหม่อมองไปนอกกระจกสู่ท้องทะเลอันเวิ้งว้างกว้างไกลจนหาที่สุดมิได้ ทำไมมันดูอ้างว้างนักนะ ทำไมมันดูโดดเดี่ยวเหลือเกิน

            ปราบ ปรีดารักษ์ คือชื่อของชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดผู้นี้ เขาเป็นนายหัวเจ้าของทั้งสวนยาง สวนปาล์ม หลายพันไร่ และรีสอร์ทชื่อดังอีกสองที่

            พลันนั้นภาพผู้หญิงตัวเล็กบอบบางผิวขาว กับเด็กชายอีกสองคนก็แว่บเข้ามาในหัวสมองเขา สามแม่ลูกวิ่งเล่นไล่จับปูเก็บเปลือกหอยอยู่ริมทะเลอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน เด็กคนหนึ่งที่โตกว่านั่งลงแล้วเอาน้องเล็กขี่หลัง วิ่งลงไปลุยน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน โดยมีผู้เป็นแม่เล่นเป็นยักษ์ใจร้ายวิ่งไล่ตามลงไป ทั้งหมดส่งเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข

            และแล้วภาพก็ตัดไปที่ชายผู้หนึ่ง ใบหน้าคมเข้ม ร่างสูงใหญ่ ละม้ายคล้ายกับเขาเสียเหลือเกิน เขาปาข้าวของจนแตกกระจายเต็มบ้าน มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ

            “ เกิดอะไรขึ้นครับพ่อ ”

            เขาเอ่ยถามผู้เป็นบิดา ที่หันกลับมาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดผสมผสานกับความแข็งกร้าวในแววตาที่เคียดแค้น

            “ ปราบ แม่แกหนีพ่อไปแล้ว หนีแกไป เขาทิ้งพวกเราไปแล้ว ”

            “ อะไรนะครับพ่อ ”

            “ แม่แกมีชู้ หนีตามชายชู้ไปแล้ว แม่เอาน้องไปด้วย เอาตาปราณไปด้วย ” เด็กหนุ่มยืนช็อค ทำอะไรไม่ถูก

            นายหัวปราบสลัดศีรษะราวกับจะให้ภาพเหล่านั้นหลุดออกไปจากความทรงจำ ภาพความทรงจำอันเจ็บปวดที่ผู้เป็นแม่ได้ก่อไว้กับเขาและพ่อ