ร่างผอมบางซูบซีดของมาลีที่นอนอยู่บนเตียง วันนี้ เหมือนจะยิ่งซีดเซียวลงไปกว่าเก่า สีหน้าไม่มีเลือด แต่นางก็ฝืนยิ้มให้อันดาผู้เป็นลูกสาวกับปราณที่มานั่งเฝ้าอยู่ทั้งวัน
อันดากำมือผอมบางของแม่ไว้ไม่เคยห่าง น้ำตาพาลจะไหล แต่เธอต้องสกัดกั้นมันไว้
“ แม่ เดี๋ยวก็หายนะ พักผ่อนมาก ๆ แม่อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม ” นางส่ายหน้า
“ ไม่หรอกลูก คุณปราณ นี่มันจะค่ำแล้ว กลับได้แล้วมั้งคะ วันนี้มาอยู่ทั้งวันแล้ว " เธอเงยหน้าไปพูดกับชายหนุ่ม เขาเดินเข้ามาใกล้พร้อมเอื้อมมือใหญ่ไปกำมือบอบบางซูบผอมเหลือเกินนั้นไว้
“ ผมอยากมานั่งคุยกับคุณน้า คุณน้าจะได้ไม่เหงาครับ เดี๋ยวพอคุณน้าหาย เราไปเที่ยวกันนะครับ ชวนชะเอมกับส้มไปด้วยดีไหมอันดา ไปเที่ยวไหนดีน้า ” พูดพร้อมทำเสียงเบิกบาน ยิ้มตาหยีตามแบบฉบับเขา อันดายิ้ม
“ เรื่องเที่ยวต้องถามสองสาวนั่น
