“ อันดา คิดให้ดี ๆ นะ อันดาจะมาทำงานใช้หนี้ไอ้นายหัวโรคจิตนั่นจริงเหรอ เขาร้ายกาจมากเลยนะ ”
ส้มเอ่ยขึ้นเมื่อกลับมาถึงบ้านของอันดา เพื่อนทั้งสองมานอนค้างบ้านเธอทุกวันตั้งแต่งานศพแม่มาลีวันแรก
“ จริง อันดา เราว่าไม่จำเป็นเลยนะ อันดาทำงานข้างนอก ค่อยเก็บเงินแล้วทยอยใช้เขาไม่ได้เหรอ ” อันดายิ้มเซียว ๆ
“ อันดาอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว เพราะไม่รู้ว่าลุงปรีชาจะย้อนกลับมาเมื่อไหร่ แล้วอันดาก็ไม่อยากไปรบกวนที่บ้านเพื่อนด้วย อีกอย่างอยากจะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าอันดาไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิด ”
“ คนแบบนี้ป่วยการที่จะพิสูจน์นะ ก็เห็นแล้วนี่ว่าเขามีทัศนคติที่ แย่มาก มองอันดาแง่ลบตลอด เราจะมั่นใจได้ยังไงว่าเขาจะไม่ทำร้ายอันดา ”
“ เขาอาจจะร้ายกาจแต่เขารักปราณมาก อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าปราณรักอันดา เขาคงไม่กล้าทำร้ายอันดาหรอก ” ส้มส่ายหน้า
