“ อะไรนะคะ อันดาต้องเลิกเรียนเลยเหรอคะ ”
หญิงสาวถามขึ้นทันทีที่นายวิเชียรเอาข่าวมาบอกตอนเย็น เขาทำหน้าแหย
“ ครับ ผมพยายามบอกนายหัวแล้วแต่แกไม่ยอม ” เธอส่ายหน้า
“ ไม่ได้หรอกค่ะ หลังจากที่อันดาทำงานใช้หนี้หมด อันดาก็ต้องหาเลี้ยงตัวเอง อันดาไม่อยากทิ้งอนาคต ขออันดาคุยกับนายหัวได้ไหมคะ ให้เขาหักค่าแรงลงก็ได้ ”
“ คุณอันดาเอาเบอร์โทรนายหัวไปดีไหมครับ ”
“ อันดาไม่มีโทรศัพท์มือถือค่ะ นายหัวปาแตกพังไปตั้งแต่วันนั้น ” วิเชียรแอบถอนใจ
“ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมบอกนายหัวให้นะครับ ”
เขาโทรหานายหัวแต่ก็ติดต่อไม่ได้ คงยุ่งอยู่ วิเชียรรอจนกระทั่งเขากลับมาที่บ้านประมาณเกือบห้าทุ่ม เพื่อแจ้งข่าวที่อันดาต่อรองขอไปเรียน แน่นอนว่าระเบิดลงอย่างที่วิเชียรคิดไว้ไม่มีผิด
“ มันคิดว่ามันเป็นใคร เป็นลูกหนี้
