เขาระบายความหื่นหิวเอากับร่างงามจนสาแก่ใจ แม้จะยังไม่รู้สึกอิ่มแต่สภาพเหน็ดเหนื่อยของเพลงรัมภาทำให้เขาทำต่อไม่ลง
“ไว้ก่อนได้ไหม”
เธอต่อรองเสียงเนือยแล้วหาวหวอด ลักษณะคล้ายลูกแมว ดูแล้วน่ารักน่ากอด แต่กันต์ธีร์ไม่ยอมตามใจ จูบไซ้แก้มและลำคออย่างก่อกวน
หญิงสาวจำต้องปรือตาขึ้นมามองคนเอาแต่ใจ รอฟัง...
“เธอต้องออกจากงาน”
“ไม่ได้!”
ตาปรือๆ เบิกกว้าง เสียงสวนกลับแข็งขึ้น มองหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เข้าใจ นี่เขาจะแกล้งเธออีกใช่ไหม ออกจากงานแล้วเธอจะกินจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเงิน
แม้งานพยาบาลเงินเดือนไม่มากมายและทำงานหนัก แต่เธอก็ภูมิใจกับงานและเงินที่หามาได้
กันต์ธีร์หน้าเข้ม ตาดุขึ้น
“มาทำงานที่บูรพารักษ์”
“ไม่ ฉันทำตามที่คุณต้องการ เป็นของเล่นแบบที่คุณอยากได้ เพราะฉะนั้นเรื่องอื่นนอกเหนือจากนี้ฉันไม่ตกใจ” เพลงรัมภาพูดเสียงแข็ง หลับตาเมินหน้าหนี รวบรวมแรงกำลังน้อยนิดเพื่อจะพลิกตัวหนีด้วย
