เขาไม่ยอมเสียดุลสักนิดเลยหรือไงนะ เอะอะเป็นจับ ขยับเป็นกอด
กันต์ธีร์กระตุกยิ้ม ยกมือหงายขึ้นขยับนิ้วทั้งสี่เข้าหาตัวเขาทำสัญญาณให้เธอโน้มตัวไปหา แววตาเข้มขึ้น
เพลงรัมภาแสร้งพ่นลมหายใจแรง แต่ที่จริงเธอกำลังตกประหม่าและไม่เข้าใจตัวเอง เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวเขิน แต่ก็ยอมโน้มตัวเข้าไปใกล้หาเพราะคิดเอาว่ากันต์ธีร์คงอยากพูดอะไร
แต่ที่เขาทำคือ เหนี่ยวต้นคอเล็กดึงเข้าไปรับปากร้อน เบียดจูบหนักๆ ชั่ววินาที ลิ้นร้อนแทรกเข้าไล่ดูดรัดลิ้นนุ่ม กวาดกระหวัดซอกซอนไปทั่วโพรงปาก เนิ่นนาน...ลมหายใจติดขัด เขาจึงถอยห่าง
ใบหน้างามยังแหงนเงย ตาหลับพริ้ม คล้ายล่องลอยอยู่ในห้วงรัญจวนไม่สร่างซา
ตาคมวิบวับขึ้น หอมแก้มนุ่มไปอีกฟอดใหญ่ เลื่อนหน้าไปกระซิบริมใบหูเล็กน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“ไว้ต่อกันตอนฉันมารับ คืนนี้นะ”
เพลงรัมภาสะดุ้งเฮือก ลืมตาแทบไม่ทัน พอเห็นหน้ายิ้มๆ เธอก็ร้อนซ่านไปทั้งหน้าด้วยความอาย ค้อนขวับๆ รี
