กล้ามากนะ
1325 Words
ตอนที่6 กล้ามากนะ
เธอมิดชิดกว่าทุกครั้งด้วยเสื้อครอปตัวสั้น คู่กับกางเกงยีนส์ขาวยาว ถึงจะปิดเนินเนื้ออวบแต่ก็ยังแอบเปิดหน้าท้องแบนราบให้เห็นอยู่ดี
“อ้าว อ๊ะอายไม่มาด้วยเหรอ”
“ไม่มาหรอก รายนั้นแพ้ควันบุหรี่ด้วย”
“อ๋อ ไม่มาน่ะดีแล้วเล่นสูบกันในนี้เลยถ้าไฟไหม้นะไม่อยากจะคิด” ทับทิมส่ายหน้าตอนเที่ยวแรก ๆ ก็เบื่อเหมือนกัน แต่ก็เริ่มชินขึ้นมาแล้วเพราะเที่ยวทุกคืน
“พลอยใส”
“หือ?”
“เมื่อคืนเธออยู่ที่ชั้นวีตลอดมั้ย”
“ตลอดสิ สั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะแล้วอะ”
“แล้ว...”
“พี่เจเลอร์ใช่มั้ย พอเธอกับอ๊ะอายลงมาเขาก็ลุกเลย”
“อ๋อ... แล้วเพื่อนเขาล่ะ” ไม่บ่อยที่คนทะมัดทะแมงอย่างแสนดีจะแสดงอาการประหม่าให้เห็น พลอยใสเลิกคิ้วมองเธอก่อนจะถามกลับ
“เพื่อนคนไหนล่ะ มีสองคน”
“ไอ้ไมค์”
“แสน! อย่าไปเรียกอย่างนี้ให้พี่เขาได้ยินเลยนะ รายนั้นไม่ชอบมาก ๆ เลยล่ะถ้ามีผู้หญิงเรียกเขาแบบนั้น” พลอยใสพูดใกล้หูเพื่อให้ได้ยินอย่างชัดเจน เธอจึงอดเบะปากไม่ได้ ‘ก็เลวขนาดนั้น มาหวั่นไหวอะไรกับแค่โดนด่า’
“พี่ชายเราเล่าให้ฟังว่าอาจารย์คำนวนคนเก่าแค่เรียกเขาว่าไอ้นะ เช้าวันต่อมาโดนไล่ออกเลย”
“บอบบางทั้งที่สันดานก็ไม่ได้ดีน่ะนะ”
“แสนดี! หยุดเลยนะเดี๋ยวเขามาได้ยินเธอจะเดือดร้อน”
“แล้วทีมันทำอ๊ะอายล่ะ แค่ด่ายังเทียบไม่ได้เลยนะกับสิ่งที่เพื่อนเราเจอ” พลอยใสได้แต่ยิ้มเฝื่อนให้กลับมา เธอเองก็ไม่คิดว่าเจเลอร์ที่ตามจีบอ๊ะอายอย่างเปิดเผยจะทำไปเพราะแค่อยากชนะเดิมพัน
‘ใหญ่ขนาดเอาอาจารย์ออกได้เลยเหรอ แล้วที่ให้คนหลอกเธอล่ะ แล้วที่เข้าคอนโดเธอได้ทั้งที่ไม่ใช่คนในล่ะ’
“อีกแก้วมั้ย”
“ไม่ล่ะ แก้วเดียวก็พอ(กลัวเมา)” ประโยคสุดท้ายเธอพูดในใจ
“แต่งตัวมาซะสวยกินแก้วเดียวเนี่ยนะ”
“ใช่ ว่าจะทักอยู่แต่งตัวซะเรียบร้อยปกติต้องเกาะอกเปิดนมเท่านั้น”
“...”
“แสนดี”
“ฮ๊ะ”
“เหม่ออะไรเนี่ย”
“เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะทับทิม”
“ช่างมันเถอะ ดูนักร้องดีกว่าได้ข่าวว่าสี่ทุ่มก็จะลงแล้ว” ถ้าไม่เกิดเรื่องนั้นป่านนี้เธอคงได้ไปยืนร้องเพลงใกล้ ๆ นักร้องที่ชื่นชอบ แต่วันนี้ดันกลายเป็นคนเฝ้าโต๊ะ เฝ้ากระเป๋าซะอย่างนั้น
“จิ๊ แล้วจะได้กลับตอนไหนล่ะเนี่ย”
.....
ไมเคิลลุกขึ้นพร้อมหญิงสาวหลังส่งสายตากันไปมาพอสมควรจนรู้กัน
“ไปก่อนไอ้เคนอีกนะมึง” บาสแซวไล่หลังเพราะเป็นคนเดียวที่ไม่มีคู่ เขาเพียงแค่ไหวไหล่อย่างที่ชอบทำก่อนจะเดินนำหน้าหญิงสาวลงมาที่ชั้นล่าง
“เราจะไปไหนกันคะ”
“ห้องเธอ ได้มั้ยล่ะ”
“ห้องแอมเหรอคะ”
“ทำไม ผัวอยูู่?” ชายหนุ่มหันกลับมามองเธอที่สีหน้าละล่ำละลัก เขาถอนหายอย่างเบื่อหน่ายหรือจะกลับขึ้นไปที่ชั้นบนสุดดี ‘แต่อย่าดีกว่า’
“ห้องคุณได้มั้ยคะ พอดีว่าแอมอยู่กับพ่อ”
“เหอะ”
“หรือจะในรถคะ รถแอมได้นะ” เขาถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะให้คำตอบกับเธอ
“อืม”
สองร่างนัวเนียกันตั้งแต่ข้างรถ แต่เป็นฝ่ายหญิงซะมากกว่าที่เป็นฝ่ายปลุกเร้า ขณะที่เขาพิงรถของเธอเพื่อสูบบุหรี่อย่างใจก่อนจะโยนลงพื้นและใช้เท้าเหยียบดับมัน
“แอมออนท็อปให้นะคะ”
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้น ฉันทำเองปวดคอตาย”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
คนที่นั่งให้หญิงสาวร่อนเอวเริ่มหงุดหงิดที่เธอยังทำให้เขาสุขสมไม่สำเร็จ ทั้งที่เธอเองก็ครางกระเส่าเพราะถึงปลายทางไปแล้วถึงสองครั้ง
“ไมค์คะ แอมไม่ไหวแล้วนะ”
“ลุกออกไป ไม่ได้เรื่อง”
“เดี๋ยวค่ะ ขอแอมพักแป๊บนึง” เธอยังไม่ยอมปล่อยเขาลงจากรถหากภารกิจไม่ลุล่วง ‘ได้ยินมาว่าเขาเสร็จยากแต่ก็ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้’
“พอแล้วอึดอัด ร้อน”
“แต่...”
“ลุก!” ไมเคิลตวาดเสียงใส่เมื่อหญิงสาวยังดื้อดึง เนื้อตัวเธอก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงที่เคยผ่าน เขาจับตัวเธอออกจากหน้าตักก่อนจะดึงถุงยางที่ไม่ได้มีน้ำเชื้อขังอย่างที่ควรจะเป็นออก
“ขอโทษนะคะ ไว้คราวหน้าแอมแก้ตัวให้นะ”
“ช่างมันเถอะ ฉันเสร็จยากเองแหละ”
“ถ้าได้ทำบนเตียงก็น่าจะง่ายกว่านะคะ” เขาไม่ตอบโต้กับเธออีก และเดินออกมาจากรถของเธอเพื่อกลับเข้าไปข้างในต่อ แต่ก็ต้องหยุดกลางทางรถเพราะไฟที่สาดเข้าตาอย่างเต็ม ๆ
.....
เมื่อสตาร์ทเครื่องยนต์ไฟหน้ารถดันส่องไปกระทบกับร่างสูงที่เพิ่งลงมาจากรถคันหนึ่งสภาพเหงื่อโชกอย่างบังเอิญ เธอเกลียดผู้ชายสารเลวคนนี้เข้าไส้แค่ได้เห็นในสายตาก็อยากเข้าไปกระชากหัวตบให้สาแก่ใจ
บรื้นนน!!!
“ยัยแสนแสบ” เขาครางในบำคอเมื่อมองชัด ๆ ว่ารถคันนั้นทะเบียนอะไร แต่เมื่อรู้แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่รถตรงหน้าเร่งเครื่องเสียงดังลั่น
“ไมค์คะระวังนะ!”
บรื้นนน!!!
“เฮ้ย!”
“กรี๊ด!” หญิงสาวคู่ขาคนล่าสุดถึงกับหลับตาปี๋กลัวว่าร่างของชายหนุ่มจะถูกชน ยังดีที่เขาตัดสินใจหลบเพราะรถคันนั้นตั้งใจ...
จิ๊!
แสนดีที่เพิ่งพุ่งรถเข้าใส่เขาแล้วหักเลี้ยวเพราะอาจจะชนรถที่จอดฝั่งตรงข้ามร้องขึ้นอย่างขัดใจ เมื่อรถอยู่ในทางตรงเธอมองชายหนุ่มจากกระจกก็เห็นว่าเขากำลังลุกขึ้นยืน...เธอจึงใส่เกียร์ถอย
บรื้นนน!!!
“ยัยแสนแสบ!” ครั้งนี้เขาต้องหลบรถที่พุ่งเข้าใส่อีกครั้งเพราะรู้ว่าเสี่ยงดวงกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้ เมื่อยังทำอะไรเขาไม่สำเร็จอีกเธอจึงพุ่งรถออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
“ไมค์คะมันเป็นใครทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้!”ตึก ตึก ตึก
ไมเคิลรีบเดินไปที่รถของตัวเองอย่างเจ็บใจ ‘อีกครั้งแล้วนะ’ ไม่มีใครกล้าปีนเกลียวขนาดนี้เลยจริง ๆ
บรื้นนน!!!
“เอ้า! แล้วจะตามไปให้เขากระทืบหรือไง” หญิงสาวยังตกใจไม่หายแต่ต้องรีบกลับเข้าไปข้างในเพื่อบอกเพื่อนของเขาให้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร
“มีคนตั้งใจชนไอ้ไมค์ แล้วมันก็ตามไปเหรอ”
“ใช่ค่ะ ในรถนั้นมันต้องมีพวกแน่เลยถึงได้กล้าถ้ามันรุมกระทืบ...”
“ถ้าในรถคันนั้นไม่มีปืนมันไม่ตายหรอก ไม่ต้องห่วง” หญิงสาวมองหน้ากับเพื่อนของเธออย่างงุนงง ‘มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อนอาจจะโดนรุมนะ’
แสนดีล็อกรถและรีบเข้ามาในคอนโด แต่เธอดันมือสั่นจนใช้เวลาหาคีย์การ์ดสำหรับเปิดประตูชั้นล่างนานพอสมควร ในที่สุดเธอจึงเทของออกจากกระเป๋าและเก็บเพียงสมาร์ทโฟนกับกระเป๋าเงินมาเท่านั้น
ติ๊ด
“คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”
“นาย!”
“กล้าจะขับรถชนฉันเหรอแสนดี!”
“ใช่ ฉันไม่น่าพลาด!”
“เสียใจด้วยนะ ที่คืนนี้เธอพลาด”
“อร๊าย!!!” ร่างบางโดนกระชากจนตัวเกือบปลิวไปตามแรงของเขา หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งถูกกำข้อมือไว้แน่น ในตอนจะถูกลากเข้าลิฟต์ เธอทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงพื้นแต่ก็ยังถูกลากทั้งอย่างนั้น
- Writer
