Mad Dog สุนัขรับใช้ของคุณหนู

ตอนที่ 8

มือใหญ่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าที่ของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วถึงได้เดินออกนอกห้องนอนไป คืนนี้เขานอนโรงแรมใกล้ๆกันเพราะเหนื่อยที่จะต้องเดินทางไปมาแล้วในตอนนี้ก็นั่งอยู่คนเดียวเงียบๆคนเดียวด้วยความรู้สึกปวดร้าวลึกๆที่ไม่เคยได้แสดงออกไปให้ใครเห็นและไม่กล้าจะยอมรับกับตัวเองจริงๆสักทีว่ารู้สึกเกินเลยไปไกลมากเกินจะกู่กลับมาได้

คุณหนูเพ้อถึงแฟนเก่าที่ตายไปสองปีแล้วเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ ในวันนั้นเขาไม่ได้ไปตามดูแลความปลอดภัยรู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่คุณหนูรักษาตัวที่โรงพยาบาลแล้วร้องไห้ไม่หยุดและนั่งเป็นครั้งเดียวที่เห็นน้ำตาของเด็กอวดดี

ความเสียใจทำให้คุณหนูไม่สดใสอีกต่อไป

เขาจะช่วยอะไรได้!

"ในสายตาของคุณหนูผมคงเป็นแค่สุนัขรับใช้สินะ"

"ไม่น่าเลย...ไม่น่ารักคุณหนูแบบนี้เลย"

ไม่รู้ว่าเพราะเมารึเปล่าถึงได้นั่งรถกลับไปยังคอนโดเข้าห้องอย่างง่ายดาย เขานั่งลงที่พื้นแข็งวางใบหน้าลงบนเตียงแต่ยังไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องราวกับว่าเธอจะบุบสลายไปได้ แต่เพียงเสี้ยวนาทีดวงตากลมโตกลับเปิดออกแล้วยิ้มอ่อนให้

หรือว่าจะเห็นเขาเป็นคุณเมล?

มือเล็กๆที่อยากจะสัมผัสนั้นยกขึ้นมาเกลี่ยเเก้มเล่นก่อนจะวางทาบทับไปอย่างแผ่วเบา แววตาปรือมองคล้ายว่างัวเงียมากกว่าเมา นี่คงคิดว่าเขาเป็นคุณเมลจริงๆใช่ไหม? งั้นถ้ามันทำให้คุณหนูมีความสุขได้ต่อให้จะเป็นตัวแทนของคนอื่นเขาก็ยอมได้เสมอ

เพื่อคุณหนูเขายอมทุกอย่าง!

"หายไปไหนมา?"

"..."

"หงส์ตื่นมาก่อนแล้วแต่ไม่เจอใคร ทำไมไม่นอนข้างนอกเหมือนทุกครั้ง?"

"มันจะดูไม่ดี"

"หงส์ไม่แคร์ แล้วนี่ไปอยู่ที่ไหนมา?"

"โรงแรมครับ"

"พี่แบล็คคงอยากจะมีเวลาส่วนตัวบ้างหงส์เข้าใจ เดี๋ยวหงส์จะลงไปหาอะไรอุ่นๆกินรองท้อง...ไปด้วยกันไหม?"

"ยังไม่สร่างเมาขนาดนี้พี่จะปล่อยให้คุณหนูคลาดสายตาได้ไงล่ะครับ"

เธอพยักหน้าตอบแล้วบีบแก้มพี่แบล็คเล่นอีกนิดหน่อยถึงได้ยันกายลุกนั่งด้วยความมึนเบลอเล็กน้อย เธอหยิบชุดนอนเดินไปเข้าห้องน้ำเพียงไม่นานก็จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วแต่ว่าพี่แบล็คกลับขมวดคิ้วแล้วถอยหายใจใส่

นี่เขาเป็นอะไรอีก?

"จะตีสองแล้วสระผมทำไม?"

"ก็น้ำไหลมาโดนเฉยๆเลยถือโอกาสสระผมซะเลย เดี๋ยวเราเดินลงไปก็น่าจะแห้งแล้วมั้ง หรือถ้าไม่แห้งค่อยมาจัดการต่อทีหลังก็ได้ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลย"

"นั่งตรงนี้เลยครับคุณหนู"

"ทำเป็นเหรอ?"

"นิดหน่อยครับ"

"เคยทำให้แฟนเหรอ?"

"พี่โสดมาสิบสองปีแล้ว"

"ออ แล้วเมื่อไรจะมีล่ะอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ เดี๋ยวก็ได้เหงาตายหรอก"

"คนมีคู่หมั้นนี่แซะเก่งจังเลยนะครับ"

"นิ้วนางยังไม่มีแหวนแปลว่ายังไม่มีคู่หมั้น แล้วเรื่องที่ให้จัดการก็ช่วยเร็วๆหน่อยนะ หงส์จะล่มงานหมั้นของตัวเอง"

"ตัวแค่นี้ร้ายจังเลยนะครับ"

"พี่มิคาเอลรู้เรื่องส่วนตัวของหงส์มากพอสมควรแสดงว่าเขาต้องมีสายอยู่ใกล้ตัวแน่ หงส์ไม่ไว้ใจเขาแล้วหงส์รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังสืบหาอะไรสักอย่างอยู่โดยที่ใช้หงส์เป็นเครื่องมือมากกว่า"

"อดทนรอพี่แป๊ปเดียวนะ"

เธอไม่ได้ตอบอะไรนอกจากมองตัวเองที่กระจกสะท้อนกลับมา พี่แบล็คใช้ไดร์เป่าผมไม่ค่อยเป็นแต่ก็ถือว่าเก่งใช้ได้สำหรับคนที่จับมือปืนเป็นส่วนใหญ่ เรื่องที่เขานอนมองหน้าเธอมันน่าสงสัยมากแต่ก็ยังไม่อยากพูดออกไปให้เขารู้สึกเดี๋ยวจะระวังตัวจนจับผิดไม่ได้ เธอแค่ทำเป็นแกล้งเมาเพื่อกลบเกลือนเท่านั้นส่วนเขาก็ไม่เคยว่าเธอเลยไม่ได้สงสัยอะไร

พี่เทพคิดว่าพี่แบล็คจะแอบรักเธอ

เป็นไปไม่ได้หรอก!!

พี่แบล็คคือหนึ่งในไม่กี่คนที่ได้ใช้ชีวิตด้วยบ่อยมาก เขาดูแลตั้งแต่เธอกลับมาเมื่อสิบปีก่อนจนถึงตอนนี้ก็ยังคงดูแลไม่ขาดตกบพร่อง เธอเอ่ยปากขอเขามาเป็นคนของตัวเองและขึ้นตรงต่อเธอเพียงคนเดียวเมื่อเริ่มหัดทำงานหลังจากนั้นไม่นานก็มีบอดี้การ์ดสลับผลัดเปลี่ยนมาดูแลโดยที่เขาคือหัวหน้าคอยกำกับควบคุมทุกอย่าง จนกระทั่งเมื่อปีที่แล้วเธอเอาพี่โชกับพี่กาโม่มาทำงานด้วยจะได้ไม่ต้องสับเปลี่ยนบ่อยเกินไป

เธอมีความลับที่ไม่มีใครรู้

พี่แบล็คมีความลับที่เธอบังเอิญรู้

นั่นแหละคือเหตุผลที่ไว้ใจ แต่ไม่ไว้ใจที่สุด

เราออกมาซื้ออาหารสำเร็จรูปที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างแล้วนั่งกินในสวนเล็กๆที่ไม่มีคนอยู่แล้วในส่วนกลางของคอนโด ที่ตรงนี้สามารถมองเห็นดาวได้แต่แสงสีที่มากเกินไปนั้นได้บดบังแสงสว่างหมดของดวงดาวไปแทบหมด

"ตอนเมาคุณหนูเพ้อถึงคุณเมลด้วยนะ"

"เมลเหรอ?"

"ยังลืมไม่ได้เหรอครับ ผ่านมานานแล้วนะที่คุณเมลจากไป"

"ไม่มีใครลืมคนน่ารักอย่างเมลได้หรอกค่ะ หงส์ยังจดจำทุกอย่างได้แต่มันเป็นอดีตไปแล้วถึงจะสวยงามขนาดไหนก็ไปต่อไม่ได้อยู่ดี ถ้าในอนาคตมีคนที่รักหงส์จริงก็ต้องเข้าใจเรื่องนี้ด้วย หงส์อาจจะเปิดใจรักใครสักคนแต่ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอก"

"ใครกันนะผู้โชคดีคนนั้น"

"หรืออาจจะเป็นผู้โชคร้ายก็ได้"

"งั้นเหรอครับ?"

"ต้องโชคร้ายมากแน่ที่เป็นคนรักของหงส์"